Hélène Metzger | |
---|---|
Doğum | Hélène Bruhl 26 Ağustos 1889 Chatou |
Ölüm | 7 Mart 1944 (54 yaşında) Auschwitz'e giderken |
Milliyet | Fransız |
Kariyeri | |
Dalı | Felsefe, bilim tarihi |
Etkilendikleri | Lucien Lévy-Bruhl, André Lalande, Abel Rey, Léon Brunschvicg, Émile Meyerson, Alexandre Koyré, Henri Berr, Lucien Febvre |
Etkiledikleri | Gaston Bachelard, Thomas Kuhn |
Hélène Metzger (26 Ağustos 1889 - 7 Mart 1944) Fransız bilim filozofu ve bilim tarihçisiydi.[1] Yazılarında esas olarak kimya tarihine odaklandı.
Hélène Bruhl 26 Ağustos 1889'da Chatou'da orta sınıf Yahudi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Etkili bir Fransız antropolog olan Lucien Lévy-Bruhl'un yeğeniydi. Babası, kendisinin ve kız kardeşinin üniversitede tam eğitim almak yerine sadece üç yılık eğitim alıp çalışmalarını bırakması konusunda ısrar etti.[2] 1912'de kristalografi alanında diploma aldı. 1914'te evlendi ve sadece birkaç ay sonra dul kaldı, ardından araştırmalarına geri döndü.[2]
1918'de Metzger, kristal biliminin ortaya çıkışı üzerine bir tez sundu. 1920'lerde ve 30'larda, çeyizinden aldığı parayla destek olurken, 17. ve 18. yüzyıllarda kimya tarihi üzerine altı kitap yayınladı.[2]
Metzger, Yahudi geçmişi nedeniyle Holokost'un kurbanı oldu. Fransa 1940'larda Naziler tarafından işgal edildiğinde, Metzger, 1941'in sonlarında sözde "güvenli bölge"nin bir parçası olan Lyon'a taşınmadan önce başlangıçta Paris'te kaldı.[2] Saklanmayı reddetti ve 8 Şubat 1944'te Gestapo tarafından tutuklandı. Daha sonra 7 Mart 1944'te Drancy'den Auschwitz toplama kampına sınır dışı edildi ve ya seyahat sırasında ya da varışta öldürüldü ya da öldü.[2]
Metzger'in çalışmaları yaşamı boyunca her zaman tanınmadı ve hiçbir zaman akademik bir pozisyonda bulunmadı, ancak çalışmaları bugün yaygın olarak okunan birkaç savaş öncesi Fransız bilim tarihçisinden biridir.[2] Erken ölümü nedeniyle, eserleri boyut olarak sınırlıdır, ancak yine de etkili olmuştur. Dokuz kitap, otuz altı makale ve çok sayıda inceleme yayınladı.[3] Gaston Bachelard ve Émile Meyerson gibi çağdaşlar sık sık eserlerine atıfta bulundular ve ayrıca Thomas Kuhn, Bilimsel Devrimlerin Yapısı (1962) adlı kitabının girişinde ondan ana ilham kaynaklarından biri olarak bahsetti.[4]