Joseph H. Simons

Joseph H. Simons
Doğum10 Mayıs 1897(1897-05-10)
Chicago
Ölüm30 Aralık 1983 (86 yaşında)
Gainesville, FL
VatandaşlıkUnited States
EğitimUniversity of Illinois
University of California
Kariyeri
DalıOrganofluorine chemistry
Çalıştığı kurumlarPennsylvania State University

Joseph H. Simons (10 Mayıs 1897 - 30 Aralık 1983), Pennsylvania Eyalet Üniversitesi'nde kimya mühendisliği profesörü iken 1930'larda florokarbonları seri üretmenin ilk pratik yollarından birini keşfetmesiyle ünlenen ABD'li bir kimyagerdir. 1950 yılında kendisi ve 3M'in diğer çalışanları elektrokimyasal florlama prosedürü için bir patent aldı.

Hayatın erken dönemi ve eğitimi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Joseph H. Simons, 10 Mayıs 1897'de Chicago'da doğdu.[1] Illinois Üniversitesi'nde kimya okudu. 1919'da mezun olduktan sonra Kaliforniya Üniversitesi'nde kimya ve matematiğe devam etti ve burada 1922'de yüksek lisans ve 1923'te doktora derecesi aldı.[1]

Kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ortabatı'ya döndü ve şu anda Pennsylvania Eyalet Üniversitesi olan Pennsylvania Eyalet Koleji'nde kimya mühendisliği profesörü oldu.[1] 1930'ların sonlarında flor gazını bir karbon arkından geçirerek florokarbon oluşturdu.[1] Sonuçlar 1938'de yayınlandı.[2]

1940 yılında, izotop ayırma konusunda uzman bir fiziksel kimyager olan Harold Urey tarafından, nükleer bomba yapmak için gerekli olan uranyum zenginleştirmesine yardımcı olması için Manhattan projesinde işe alındı. Simons'un florokarbonlarının, uranyum heksaflorürün aşındırıcı etkilerine dayanacak kadar dayanıklı olduğu ortaya çıktı ve bu nedenle, örneğin sızdırmazlık malzemeleri, contalar veya boruların kimyasal dizisinde fabrika parçaları olarak kullanılabilir.[3]

Simons, florokarbonların büyük ölçekli endüstriyel üretimi için bir yöntem icat etti.[1] Eylül 1948'de Amerikan Kimya Derneği'nin Florokarbon Sempozyumunda bir dizi makale sundu.[4] 29 Kasım 1948'de , Minnesota Mining & Manufacturing Company, St. Paul, Minnesota'dan diğer iki şirketle birlikte flor içeren karbon bileşikleri yapımına yönelik elektrokimyasal prosesin patenti için başvuruda bulundu ve bu başvuruyu 22 Ağustos 1950'de aldı. 4 Eylül 1951'de "Florokarbon asitleri ve türevleri" için de patent aldı.[5]

1950'de Gainesville'deki Florida Üniversitesi'ne gitti [4] ve 1952'de 3M sponsorluğundaki "Flor Laboratuvarları, State College, Pennsylvania" [6] ve Gainesville'deki Florida Üniversitesi "Flor Araştırma Merkezi"ne üye oldu.[7] 1954'te, Donanma Araştırma Dairesi için Flor içeren bileşiklerin hazırlanmasına ilişkin ilk sınıflandırılmamış teknik rapor yazıldığında oradaydı.[8]

1967'de emekli oldu.[4]

Kişisel hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Simons, Eleanor May Simons ile evliydi ve öldüğü sırada Spencerville, MD.'den Dorothy Lanning adında bir kızı ve Gainesville'den Robert W. Simons adında bir oğlu hayattaydı.

Çalışmaları ve Katkıları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Simons, elektrokimyasal florlamanın keşfiyle tanınır [9] ve bu prosedüre ondan sonra "Simons süreci" adı verilmiştir.

Yayınları

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Joseph H. Simons ve LP Block. 1937. Amerikan Kimya Derneği Dergisi 59: 1407.
  • Simons JH ve Block LP (1939) Florokarbonlar. J. Am.Chem. Soc.61, 2962–2966, doi:10.1021/ja01265a111
  • Joseph H. Simons. 1972. Flor Kimyasında Öncü Bir Gezi. Kimyager. Şubat 1972.
  • Joseph H. Simons. 1986. Flor Kimyasının Yedi Çağı. Konuşma 19 Temmuz 1973'te Santa Cruz, CA'da "Flor Kimyasında Yaratıcı Çalışma" ödülünün alınması üzerine sunuldu. Flor Kimyası Dergisi, 32(1): 7-24.

Ayrıca Paul P. Plexus takma adıyla şunları yayınladı:[10]

  • Paul P. Pleksus. 1957. Gerçekçilik. New York: Vantage Press.
  • Paul P. Pleksus. 1960. Bilimin Yapısı. New York: Felsefe Kütüphanesi.
  • Paul P. Pleksus. 1971. Gebo: İnsanın halefi. New York: Manyland Kitapları.

Ödülleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Kimyasal Öncü Ödülü, Amerikan Kimyagerler Enstitüsü, 1971 [4]:174
  • Amerikan Kimya Derneği Flor Kimyasında Yaratıcı Çalışma Ödülü, 1973 [4]

Daha fazla okuma

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Kristen Yarmey. (2006). Labors and Legacies: The Chemists of Penn State, 1855-1947. The Pennsylvania State University. s. 218. ISBN 1-59971-410-8.  :136, 146–147 160–161, 172–173
  • Neil MacKay. 1991. A Chemical History of 3M: 1933–1990. Published by 3M. Chapter 1: "Joe Simons's Stuff. ASIN: B0006QEP5O, 210 pp
  • Harold Goldwhite. 1986. The Manhattan Project. In: Fluorine: The First One Hundred Years. R.E. Banks, D.W.A. Sharp and J.C. Tatlow, editors. New York: Elsevier Sequoia. 0444750398ISBN 0444750398. P.109-132.
  • 3M Company. (2002). A century of innovation : the 3M story. 1st. [St. Paul, MN]: 3M Co. ISBN 0972230203. OCLC 50633535. :53–4

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
Özel
  1. ^ a b c d e Barron, James (3 Ocak 1984). "Joseph H. Simons Dies at 86; Pioneer in Fluorocarbon Use". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 4 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2019. 
  2. ^ Simons J. H. and Lewis C. J. (1938). "The preparation of benzotrifluoride". J. Am. Chem. Soc. 60 (2): 492. doi:10.1021/ja01269a507. 
  3. ^ Altman, Rebecca (2 Ocak 2019). "Time-bombing the Future - Synthetics Created in the 20th Century". AEON. 12 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2023. 
  4. ^ a b c d e Kristen Yarmey. (2006). Labors and Legacies: The Chemists of Penn State, 1855-1947. The Pennsylvania State University. s. 218. ISBN 1-59971-410-8. 6 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2023. 
  5. ^ UNITED STATES PATENT OFFICE (4 Eylül 1951). "Patent number 2,567,011 FLUOROCARBON ACDS AND DERIVATIVES" (PDF). 2,567,011 FLUOROCARBON ACDS AND DERIVATIVES. 6 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Eylül 2023. 
  6. ^ Simons, J. H.; Mausteller, J. W. (1 Ekim 1952). "The Properties of n‐Butforane and Its Mixtures with n‐Butane". The Journal of Chemical Physics. 20 (10): 1516-1519. doi:10.1063/1.1700205. ISSN 0021-9606. 
  7. ^ Simons, J.H. (1954). Fluorine Chemistry. Elsevier. doi:10.1016/b978-0-12-395575-3.x5001-5. ISBN 978-0-12-395575-3. 
  8. ^ Dresdner (1954). "First technical report on the preparation of Fluorine containing compounds for the Chemistry Branch, OFFICE OF NAVAL RESEARCH" for the period of March 1, 1953 through March 31, 1954" (PDF). ENGINEERING AND INDUSTRIAL EXPERIMENT STATION, College of Engineering, University of Florida, Gainesville: Armed Services Technical Information Agency. s. 27. 5 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  9. ^ Simons, J. H. (1949). "The Electrochemical Process for the Production of Fluorocarbons". Journal of the Electrochemical Society. 95 (2): 47-66. doi:10.1149/1.2776733. 
  10. ^ Rebecca Altman (2019). "Source document for Time Bombing the Future". 8 Ağustos 2018 tarihinde |arşiv-url= kullanmak için |url= gerekiyor (yardım) arşivlendi. 
Genel