a | b | c | d | e | f | g | h | ||
8 | 8 | ||||||||
7 | 7 | ||||||||
6 | 6 | ||||||||
5 | 5 | ||||||||
4 | 4 | ||||||||
3 | 3 | ||||||||
2 | 2 | ||||||||
1 | 1 | ||||||||
a | b | c | d | e | f | g | h |
Karakol; dördüncü, beşinci, altıncı veya yedinci yatayda bulunan, bir piyon tarafından korunan ve rakibin piyonu tarafından saldırıya uğrayamayan bir karedir.[1][2] Bu tür bir kare, rakip için bir "delik" olarak kabul edilir (Hooper & Whyld 1992). Sağdaki diyagramda[3] c4 karesi bir karakoldur ve beyazın atı tarafından işgal edilmiştir. Bu kareye siyahın piyonları tarafından saldırı yapılamaz; çünkü d dikeyinde bir piyon yoktur ve siyahın b dikeyindeki piyonu ise çok ileridedir.
Karakollar, özellikle bir at kullanarak saldırı başlatmak için elverişli karelerdir. Bir karakol, eşdeğer bir taşla takas edilmesinin zor olduğu durumlarda daha da etkilidir; örneğin, rakibin elinde sadece karakol karesinin zıt renginde bir fili varsa.
Atlar, düşmanın güçlü bölgesine yakın olduklarında en verimli şekilde çalışır. Bunun nedeni, atların kısa menzilidir, bu; fil, kale ve vezirler için geçerli değildir. Ayrıca atlar tahtanın merkezinde, kenarlardan daha etkilidir.[4] Bu nedenle, hedeflenen ideal konum, merkezî (c, d, e veya f) dikeylerden birinde, ileri bir pozisyonda (örneğin, altıncı yatayda) bir karakol olmalıdır. Karakolların ve etkilerinin bilinmesi, izole vezir piyonunu (İVP) içeren durumları değerlendirmek için kritiktir.
Öte yandan, Nimzoviç'e, karakolun kenar (a, b, g ve h) dikeylerinden birinde olduğunu söylendiğinde, bu karakolu en iyi şekilde kullanacak taşın kalesi olduğunu savunmuştur. Bunun nedeni, kalesinin yatay boyunca tüm karelere baskı yapabilmesidir.[5]
Bibliyografi