Magdalena Ruiz Guiñazú

Magdalena Ruiz Guiñazú
Ruiz Guiñazú
Buenos Aires'teki evinde
DoğumMaría Magdalena Teresa Ruiz Guiñazú
15 Şubat 1931(1931-02-15)
Buenos Aires, Arjantin
Ölüm6 Eylül 2022 (91 yaşında)
Buenos Aires, Arjantin
MilliyetArjantinli
MeslekGazeteci, aktivist ve yazar
Çocuk(lar)5
AkrabaEnrique Ruiz Guiñazú
María Celina Cantilo Ortiz

María Magdalena Teresa Ruiz Guiñazú (d. 15 Şubat 1931 – ö. 6 Eylül 2022)[1] Arjantinli gazeteci, aktivist ve yazardır.

Hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Guiñazú, 15 Şubat 1931'de Buenos Aires, Arjantin'de doğdu. Ulusal Kişilerin Kaybolması Komisyonu'nda çalıştı. Gazetecilik alanındaki çalışmalarıyla 1993'teki Altın Martín Fierro Ödülü dahil olmak üzere birçok kez Martín Fierro Ödülü'nün sahibi oldu.[2]

Babası, 1940'lı yıllarda Arjantin'de Dışişleri, Uluslararası Ticaret ve Gemicilik Bakanlıkları görevi üstlenen eski bir siyasetçi olan Enrique Ruiz Guiñazú'ydu.

İnsan hakları çalışmaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

1976, 1977 ve 1978 yıllarında ordu tarafından kontrol edilen Kanal 11'de çalıştı. Ağustos 1980'de İçişleri Bakanı General Albano Harguindeguy'dan ödül alan 16 kadın gazeteciden biriydi.[3]

1980'li yıllarda farklı sivil toplum örgütlerinde insan haklarını savunan sosyal çalışmalarda yer aldı. Radyo programları esnasında diktatörlük yönetimi döneminde Plaza de Mayo Anneleri'nin sesini duyuran ilk yayıncı oldu. Kariyeri boyunca her sese ve her pozisyona uyan çoğulcu bir gazetecilik anlayışıyla her türlü şiddete karşı durdu.

Arjantin'deki diktatörlük yönetiminin ardından demokratik hükûmetin göreve gelmesiyle dönemin başkanı Raúl Alfonsín tarafından Kişilerin Kaybolması Ulusal Komisyonu (CONADEP)'in aktif üyeliğine getirildi. Guiñazú'nun komisyon soruşturmasındaki aktif çalışmaları öne çıktı.

Ölümü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Guiñazú, 6 Eylül 2022'de doğum yeri Buenos Aires, Arjantin'de 91 yaşında doğal nedenlerden ölmüştür.

Ödülleri ve başarıları

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 1974, Santa Clara de Asís Ödülü.
  • 1977, Santa Clara de Asís Ödülü.
  • 1977, San Gabriel Ödülü.
  • 1980, Papa II. John Paul'un Polonya'ya ilk ziyareti hakkındaki haberleri için Polonya Liyakat Nişanı.
  • 1983, "Yılın kadını" halk oyuyla seçildi.
  • 1984, İnsan haklarını savunduğu için Fransa Liyakat Nişanı.
  • 1984, İnsan hakları ve basın özgürlüğünü savunduğu için İtalya Liyakat Nişanı.
  • 1987, Konex Ödülleri: Liyakat Sertifikası.[4]
  • 1987, Martín Fierro Ödülü.
  • 1988, Martín Fierro Ödülü.
  • 1989, Martín Fierro Ödülü.
  • 1990, Martín Fierro Öüdlü.
  • 1991, Martín Fierro Ödülü.
  • 1991, "En İyi Orkestra Şefi" Konex Platin Ödülü.
  • 1992, Yayıncılık Ödülü.
  • 1992, Prensario Ödülü.
  • 1992, Martín Fierro Ödülü.
  • 1993, Prensario Ödülü.
  • 1993, Martín Fierro Ödülü.
  • 1993, Altın Martín Fierro Ödülü.
  • 1994, Yayıncılık Ödülü.
  • 1994, Legion of Honor, Fransa, insan hakları ve basın özgürlüğünü savunduğu için subaylık rütbesine layık görüldü.
  • 1996, Gazetecilik Platin Yayın Ödülü.
  • 1997, "En iyi haber programı" Yayıncılık Ödülü.
  • 1997, Harvard Üniversitesi ve David Rockefeller Latin Amerika Çalışmaları Merkezi'nden Onursal Ayrım.
  • 1997, Konex Ödülleri: Liyakat Sertifikası.[5]
  • 2002, "En iyi gazetecilik çalışması" için Martín Fierro Ödülü.[6][7]
  • 2003, Martín Fierro Ödülü.
  • 2003, Yaşam Yolu Büyük Ödülü, "'Uluslararası Kadın Medya Vakfı'nın Yaşam Boyu Başarı Ödülü".[8]
  • 2007, Konex Ödülleri: "Platin ve Elmas Ödülü".[9]
  • 2007, Radiofónica Etkinlik Ödülü ETHER "En İyi Kadın Yayıncı"
  • 2008, Martín Fierro Ödülü Magdalene Drive'da "En İyi Günlük Gazete Çalışması", Dünya dışı kadın radyocu: Radyo Continental.[10]
  • 2008, Martín Fierro Ödülü.[10]
  • 2013, "En İyi Kadın Gazeteci" Martin Fierro Ödülü.[11][12][13]
  • 2013, Gazetecilikte Mükemmellik 2013 Basın Özgürlüğü Büyük Ödülü.[14][15]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "MAGDALENA RUIZ GUIÑAZÚ". 7 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2022. 
  2. ^ "1993" (İspanyolca). APTRA. 11 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2013. 
  3. ^ César L. Díaz: La cuenta regresiva. La construcción periodística del golpe de Estado de 1976 pág. 89. La Crujía Ediciones Buenos Aires 2002 987-1004-10-9
  4. ^ "Magdalena Ruiz Guiñazú". Fundación Konex. 2 Kasım 2012. 5 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ "Fundación Konex". 13 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2022. 
  6. ^ ""Los simuladores" se llevó el premio Martín Fierro de Oro". 2 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2022. 
  7. ^ APTRA 2002 27 Aralık 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  8. ^ "Courage in Journalism". International Women's Media Foundation. 28 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2012. 
  9. ^ "Fundación Konex premios 2007". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2022. 
  10. ^ a b APTRA 2008 1 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  11. ^ "El periodismo fue la gran estrella de la noche". 20 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2022. 
  12. ^ "Premios Martin Fierro para Magdalena Ruiz Guiñazú y Florencia Ibañez". 2 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2022. 
  13. ^ "Todos los ganadores de los premios Martín Fierro 2013". 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2022. 
  14. ^ "Premian a Magdalena por defender la libertad de expresión en todo el continente". 19 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2022. 
  15. ^ "La SIP anuncia la relación de ganadores de los premios Excelencia Periodística 2013". 3 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2022. 
Wikimedia Commons'ta Magdalena Ruiz Guiñazú ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.