Makedonya Rum Ayaklanması

1878 Makedonya Ayaklanması
Tarih19 Şubat - 13 Temmuz 1878
Bölge
Makedonya
Sonuç İsyan Osmanlı İmparatorluğu tarafından bastırıldı (Ayrıca bkz. § Sonrası)
Taraflar
Yunan isyancılar  Osmanlı İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
Kosmas Doumpiotis
Anastasios Pichion		 Osmanlı İmparatorluğu Asaf Paşa
Güçler
≈15,000 Bilinmiyor

1878 Makedonya Rum Ayaklanması, 1878'de Makedonya'da gerçekleşen bir ayaklanma idi. Ayaklanma, Ayastefanos Antlaşması'na tepki olarak Makedonya'nın büyük kısmı Bulgaristan'a bağlanması amacıyla ve Makedonya'nın Yunanistan Krallığı ile olan birliği lehine ortaya çıkmış olup 2 Şubat'ta Yunanistan, Osmanlı İmparatorluğu'na savaş ilan ettiği 1878 Türk-Yunan Savaşı'nın ardından gerçekleşmiştir. Ayaklanma, kötü hava koşulları ve örgütsüzlük nedeniyle aynı yılın kış ayında sona erdi.

Olaylar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Olympos devrimi 19 Şubat 1878'de Kosmas Doumpiotis önderliğinde Litochoro'da başladı ve çevre bölgelere yayıldı ve Osmanlılar tarafından kana bulandı, trajik sonu ise aynı yılın 4 Mart'ında Litochoro'nun yıkılmasıydı. Makedonya'daki ayaklanmaların öncüsü olan Litochoro devrimine Batı ve Orta Makedonya'nın tüm bölgelerinden ve Doğu Makedonya'dan (çoğunlukla Meleniko'dan) katılım oldu.[1]

... Makedonyalılar ve Asya'ya kültür getiren o asillerin torunları olarak, vatanımızın Bulgaristan'ın bir parçası olmasını hiçbir şekilde istemediğimizi ve kabul etmediğimizi ilan etmeye geldik...  Biz Stroumnitsa sakinleri, hiçbir Slav boyunduruğuna tabi olmak istemiyoruz, çünkü biz Makedonyalıyız ve büyük Yunan Ailesi'nin sadık bir üyesi olmayı istiyoruz...  Her halükarda, Filip ve İskender'in kanının damarlarımızda aktığını hissediyoruz...  Makedonya'nın kutsal ve mukaddes adına ve şerefimiz üzerine yemin ediyoruz ki, Makedonya vatanlarımızı savunmak için işgalcilere karşı çıplak göğüslerimizi bile savuracağız.

Stroumnitsa Eğitim Derneği, 10 Mart 1878[2]

Ayaklanma, Anastasios Picheon liderliğindeki Vourinos Dağı'nda başladı. 18 Şubat 1878'de, Batı Makedonya'nın farklı bölgelerinden gelen isyancılar, Vourinos yerleşiminde,[a] başkan E. I. Korovangos[2] önderliğinde "Makedonya Geçici Hükûmeti"ni kurarak San Stefano Antlaşması'nın ve Makedonya'nın Yunanistan ile Birleşmesi'nin kaldırılmasını istediler. 1878 yazında, yaklaşık 15.000 silahlı adam, Kozani'den Manastır'a kadar Batı Makedonya dağlarında bir gerilla savaşı başlattı. Batı Makedonya devrimcileri Yunan devletinden hiçbir yardım almadı.[4]

Kuzey Makedonya'da isyanlar, şef Katrakos'un 50 adamla hareket ettiği Veles'e kadar uzandı. Ayaklanmanın bastırılmasından sonra, birçok Velesyalı Selanik'e başvurmak zorunda kaldı.[5] İsyan, kötü hava şartları ve örgütlenme eksikliği nedeniyle aynı yılın kışında sona erdi.

Sonrası

[değiştir | kaynağı değiştir]

1878 Makedonya Ayaklanması amacına ulaşamadı, ancak Makedonya'daki Yunan nüfusunun Büyük Bulgaristan'a ilhak edilmesine karşı çıkışı uluslararası alanda belgelendi ve ayrıca Yunanistan ile San Stefano Antlaşması'na karşı çıkan ülkelerin diplomatik konumu güçlendirildi. Böylece Haziran 1878'deki Berlin Antlaşması'nda Makedonya toprakları Osmanlı toprağı olarak kaldı ve Bulgaristan'a ilhak edilmedi. Bu gelişmeye yanıt olarak Makedonya'daki Bulgar nüfusu 1878 sonbaharında Kresna ve Razlog bölgelerinde benzer şekilde arttı, ancak işe yaramadı.

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Günümüzde terk edilmiş durumda olan yerleşim yerinde yaşayanlar 4 kilometre güneye doğru göç ederek Chromio yerleşimini oluşturmuşlardır.[3]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Georgios Modis, Struggles in Macedonia, Barmpounakis editions, Thessaloniki, 1975, p. 206
  2. ^ a b E. Kofos, I epanastasis tis Makedonias to 1878 [The Macedonian uprising in 1878], Institute for Balkan Studies: Thessaloniki 1969, pp. 317-20.
  3. ^ Website of the Community of Chromio, Kozani, The revolution of 1878[ölü/kırık bağlantı]
  4. ^ Georgios Modis, Struggles in Macedonia, Barmpounakis editions, Thessaloniki, 1975, p. 209
  5. ^ Georgios Modis, Struggles in Macedonia, Barmpounakis editions, Thessaloniki, 1975, p. 207