Sanatçı | Henry Moore |
---|---|
Yıl | 1980 |
Tür | Güneş saati, tunç heykel |
Boyutlar | 396 cm (156 in) |
Konum | Adler Planetaryumu, Chicago, Illinois |
Man Enters the Cosmos, Amerika Birleşik Devletleri'nin Illinois eyaletine bağlı Chicago kentinde, Michigan Gölü'nün hemen kıyısındaki Adler Planetaryumu'nda bulunan, Henry Moore imzalı tunç heykeldir.[1] ABD'nin tarihi öneme sahip bir yapısı olmasının yanı sıra ABD Ulusal Tarihi Yapılar Listesi'nde de yer alan planetaryum Şikago'nun Near South Side adlı kesiminde yer almaktadır. Moore'un güneş saati biçimli 1980 yapımı heykeli 396 cm yüksekliğindedir.[1][2] Önceleri biraz daha güneyde, planetaryuma giriş plazasının merdivenlerinde bulunan güneş saati[3] günümüzde gölün hemen kıyısında yer almaktadır.[4] Heykel, Chicago'da uzay araştırmaları programını tanıtmak için ısmarlanmıştır.[5] Yapıt 1960'larda The Times'ın Printing House Square, Londra'daki büroları için tasarlanmış bir dizinin parçasıdır. Henry Moore Vakfı bu özgün sürümü Sundial 1965-66 olarak adlandırmıştır.[6] Man Enters the Cosmos, çağdaş gökbilimin ellinci yılı anısına ince bir altın tabakayla kaplıdır.[7]
Heykelin tabanında iki plaka bulunmaktadır.
Soldaki plaka, heykelin amacı ve bağışçısını belirtmektedir. Hammond, Beeby and Babka şirketinin[7] son biçimini verdiği yapıtın hibe sahibi Şikago'nun farklı bölgelerinde türlü yapıtlara destek vermiş olan B. F. Ferguson Anıt Fonu'dur. Yapım masrafları bu fon tarafından karşılanan Fountain of the Great Lakes gibi heykeller Art Institute of Chicago ve Grant Park gibi yerlerde sergilenmektedir. Komisyonun amacı uzay araştırmaları programının tanıtılmasıdır.
Sağdaki plakanın üzerinde ise, Dünya'nın yörünge basıklığı kadar eksen eğikliğinin neden olduğu zaman farklılıklarının düzeltilmesi için bir zaman denklemi çizelgesi bulunmaktadır. Öte yandan, plakada ek bir düzeltmeyle anlaşıldığı üzere, bu zaman denklemi çizelgesi yaz saati uygulaması için doğru sonuç vermemektedir.[8]
Güneş saati, Moore'un 1954 sonrası çoğu çalışmasında kullandığı teknikle,[9] bir nesneyi doğrudan oymak yerine bir heykel modeli geliştirerek hazırlanmıştır. Heykel birbirine dik açı yapacak biçimde yerleştirilmiş iki tunç yarım çemberden oluşmaktadır. Bunlardan biri iç kısımda yer almakta ve dıştaki yarım çemberin iki ucunu birleştiren tunç çubuktan oluşmaktadır. Dıştaki çemberin bir ucundan diğer çembere uzanan ince bir tunç çubuk, güneş saati ibresi olarak işlev görür. Kirişli ekvatoral güneş saatinin adı, bir yay kirişe benzeyen, gölge-düşüren ibresinden gelmektedir. Bu çubuğun gölgesi bir döner plaka işlevi gören içteki yarım çemberin üzerine düşmekte, böylece yeterli gün ışığının var olduğu zamanlarda saatin kaç olduğu belirlenebilmektedir.[1]
Zaman ölçümü yılın farklı zamanlarında farklı gölgeler oluşturan çubuğun durumuna bağlıdır. Güneş'in Dünya'dan en uzak konuma ulaştığı yaz gündönümünde çubuğun en üst kısmı temel alınırken, kış gündönümünde çubuğun en alt kısmının oluşturduğu gölge doğru saati belirler. Güneş'in ekvator düzlemi üzerinde olduğu dönence zamanlarında ise hesaplama için çubuğun orta noktası temel alınır.
Bu güneş saati türünün "ekvatoral güneş saati" olarak adlandırılmasının nedeni, saat yüzünün Dünya'nın ekvator düzlemine koşut olmasıdır. Dönüştürülmüş ekvatoral güneş saatlerinin iki ana örneği, kirişli ekvatoral ve halkalı saat kadranlarıdır.[10] Bu tür ekvatoral saatlerin ikisinde de zaman, yıl boyunca Güneş'in konumundan bağımsız olarak aynı yüzeyde okunabilir. Buna karşın, standart ekvatoral saatler Güneş'in ekvator düzlemi üzerinde olduğu her iki dönence zamanında okunamamaktadır ve Güneş ekvator düzleminde yer aldığında, dönence yakınlarında da neredeyse hiç okunamamaktadır.[11][12]
Adler Planetaryumu'nun 1930 tarihli özgün mimarisine 1997-1999 yılları arasında bir "gökyüzü cumbası" eklenmiştir. Bunun tamamlanmasıyla yollar taşınmış ve güneş saati günümüzdeki yerini almıştır. Bu taşıma işlemi Adler Planetaryumu'nun müteahhitleri tarafından iki aşamada gerçekleştirilmiştir. İlk olarak, günümüzdeki yolu yapmak için, heykel bir depoya kaldırılmış; yeni yol inşa edildikten ve eski yol bir yürüme yolu haline getirildikten sonra heykel mevcut konumuna taşınmıştır. Artık günümüzde, Solidarity Drive'da bir U-dönüşü güneş saatinin özgün konumu boyunca ilerlemektedir ve güneş saati, planetaryumun çevresinden giden önceki yolun yerini alan yürüme yolunun üzerinde bulunmaktadır. Heykelin yeni konumu ve U-dönüşü Museum Campus eşleminde yer almaktadır.[13] Bu inşaat, Museum Campus çevresindeki trafiğin yeniden düzenlenmesine ilişkin 100 milyon dolarlık proje ile eşzamanlı olarak gerçekleşmiş ve bu doğrultuda 1990'ların ortasında Lake Shore Drive yolunun yönü değiştirilmiştir.[14]
Moore, açık alanda sergilenen yapıtlarını görme fırsatı yakalamıştır.[15] Sanatçı 2007 tarihli bir röportajında yapıtlarının açık alanda sergilenmesini, bilinen en güzel binalarda sergilenmelerine yeğlediğini söylemiştir.[16] Man Enters the Cosmos da hesaba katıldığında Moore'un Şikago'da, "Smithsonian Enstitüsü'nün Araştırma Enformasyon Sistemi'nde (Smithsonian Institution's Research Information System; SIRIS) açık alanda sergilenen toplam dört yapıtı bulunmaktadır. Tümü tunç olan bu çalışmalardan Nuclear Energy, Chicago Üniversitesi yerleşkesinde yer almaktadır.[7] Nuclear Energy, üniversitenin ABD Ulusal Tarihi Yapılar Listesi'nde de bulunan kendi kendine yeten ilk çekirdek tepkimesi alanında yer almaktadır. Bu sit alanı National Historic Landmark ve Chicago Landmark listelerinde de yer almaktadır.[17] Sanatçının Large Interior Form adlı yapıtı Art Institute of Chicago'nun kuzey bahçesinde, Reclining Figure ise heykeli Şikago Üniversitesi'nden kiralayan Cochrane-Woods Sanat Merkezi'nin bahçesinde bulunmaktadır.[18][19] Henry Moore Vakfı kayıtlarına göre, Moore'un Art Institute of Chicago ve The Smart Museum gibi kapalı alanlarda sergilenen yapıtları da bulunmaktadır.[6]