Zühd, hem çileciliğin İslamî kavramını hem de daha özellikle feragât kavramını kapsamaktadır. Zühd sadece haram olanı değil helal olanı da bırakmayı gerektirmektedir.
Çilecilik, bazı rahatlıklardan ve lükslerden yoksun bir hayat içermektedir. Önceki zahidler yoksullukları ile vasıflandırılırdı.[1] Feragât, dünya maddelerine karşı tarafsızlık ve bir ilgisizlik içermektedir.[2] Her iki konsept de kişinin daha dindar ve basit bir hayat lehine lüks bir hayattan kaçınmasını gerektirir.[3]
İmam Kuşeyri'ye göre haramı bırakmak bir görevdir ancak helal olanı da bırakmak bir meziyet teşkil eder.[4] Feragât iki ayrı yorumlamadan oluşur. Birincisi zahiri; savurgan olarak elbiseleri, yemeği, rahatlığı, uykuyu ve konaklamayı bırakmayı içerir. İkincisi batini; içinden geçeni ve istekleri bırakmayı içerir. Zühdü tanımlarken bu iki yorumlama çoğu zaman birleştirilerek ve değiştirilebilir bir biçimde kullanılır.[2]
İslam'da zühd çoğu zaman tasavvufa ve mutasavvıflara atfedilir ama terim genel inançlılar arasında da kullanılır ve dinî ve ruhanî gelişim için bir araçtır. Zühd kavramı, kişinin ruhanî olanı bedensel olandan üstün önemini algılamasını sağlar.[5]