Özgecil intihar veya fedakar intihar, grubun iyiliği için, başkalarını kurtarmak veya onlara fayda sağlamak veya bir toplumun geleneklerini ve onurunu korumak için kişinin hayatını feda etmesidir. Her zaman kasıtlıdır. Kişinin daha büyük bir iyilik uğruna kendi hayatını feda etmesi anlamına gelir.[1] Böyle bir fedakarlık, belirli bir eylemi gerçekleştirmek adına ya da toplumda doğal dengeyi korumak adına yapılabilir. Fedakar intihar, Émile Durkheim tarafından Suicide: A Study In Sociology adlı kitabında toplumla aşırı entegrasyonun ürünü olarak görüldü.[2][3] Kitabında yer alan gerçek hayattan örnekler arasında "ailesi/topluluğu/ülkesi için savaşa gitmeyi seçen bir asker" yer almaktadır. Ancak bu tür bir sınıflandırma, bu tür eylemlerin değerini küçümsediği için tartışmalı olmaya devam etti.[4] Durkheim'a göre fedakar intihar, egoist intihar, kaderci intihar ve anomik intiharla çelişir. Bunun aksine, bir devletin zoruyla gerçekleştirilen bir "fedakarlık", öjeni veya toplu katliam olarak anılsa da başka şekilde "zorunlu nüfus sınırlamaları" veya "nüfus kontrolü" olarak da anılabilir. Örnekler, kavramı kalıcı toplumsal çatışma türlerini sona erdirmek için bir araç olarak tanıtabilir veya kavramı, geleceğin distopik toplumunun bir örneği olarak türetebilir.[5]
![]() | Psikoloji ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |