Şehsuvar Kadınefendi

Şehsuvar Kadınefendi
Şehsuvar Hanım'ın, kocası Abdülmecid Efendi tarafından çizilmiş portresi, Haremde Goethe.
Doğum2 Mayıs 1881
İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Ölümy. 1945 (63-64 yaşlarında)
Paris, Fransa
DefinBobigny Mezarlığı, Paris
Eş(ler)iAbdülmecid Efendi
Çocuk(lar)ıÖmer Faruk Efendi
Diniİslam

Şehsuvar Kadınefendi (Osmanlı Türkçesi: شہسوار قادین افندی; d. 2 Mayıs 1881, İstanbul - ö. 1945, Paris), son Osmanlı halifesi Abdülmecid Efendi'nin ilk hanımı.

Hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Şehsuvar (en sağda) Sabiha Sultan'ın düğününde, 29 Nisan 1920

Şehsuvar Hanım 2 Mayıs 1881'de İstanbul'da doğdu. Aslen Kafkasya'nın Ubıh halkına mensuptur.[1] Şahsi adı bilinmiyor. Genç yaşta, mahkemede görevli olan babası tarafından Osmanlı haremine sokuldu. Şehzade Abdülmecid'in hareminde “Şehsuvar” olarak yeniden isimlendirildi, kendisine eğitim verildi, resim dersleri aldı ve piyano çaldı.[2] Şehsuvar, Şehzade Abdülmecid'in hareminde genç bir hanımefendiye dönüştü, on beş yaşındayken Abdülmecid'e gelin seçildi. Evlilik 22 Aralık 1896'da İstanbul Ortaköy Sarayı'nda gerçekleşti. Şehzade Ömer Faruk, çiftin tek oğlu, 29 Şubat 1898'de doğdu.[3] 4 Mart 1924'te kocası ve maiyetindeki diğer kişilerle sürgüne gitti. Önce İsviçre'ye ve daha sonra Paris'e yerleştikleri Fransa'ya taşındılar.

Resimlerde

[değiştir | kaynağı değiştir]
Abdülmecid'in Haremde Beethoven adlı eserinde Şehsuvar keman çalarken resmedilmiştir.

Abdülmecid'in Haremde Goethe adlı eserinde Şehsuvar bir kanepede uzanırken resmedilmiştir.[4] Ancak, 26 Mayıs 2002'de Fatma Neslişah Osmanoğlu, kendisi ile yapılan bir röportajda, tasvirin baba tarafından büyükannesi Şehsuvar Hanım'a benzemediğini söyledi.[5] 1915 tarihli bir tablo olan Haremde Beethoven'da ise keman çalarken resmedilmiştir.[4]

Ölümü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kocasından hemen hemen 1 yıl fazla yaşadı. 1945'te öldü ve Paris'te Müslümanların defnedildiği Bobigny Mezarlığı'na gömüldü.[2][3][6]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Açba, Harun (2007). Kadınefendiler {1839-1924} (PDF). İstanbul: Profil Yayıncılık. s. 210. ISBN 978-975-996-109-1. 
  2. ^ a b Harun Açba (2007). Kadın efendiler: 1839-1924. Profil. ss. 205-7. ISBN 978-9-759-96109-1. 
  3. ^ a b Genealogy Of The Imperial Ottoman Family (2005)
  4. ^ a b Wendy M. K. Shaw (15 Mart 2011). Ottoman Painting: Reflections of Western Art from the Ottoman Empire to the Turkish Republic. I.B.Tauris. ss. 85-8. ISBN 978-1-848-85288-4. 
  5. ^ Ömer Faruk Şerifoğlu (2004). Abdülmecid Efendi, Ottoman prince and painter. YKY. s. 103. ISBN 978-9-750-80883-8. 
  6. ^ Yılmaz Öztuna (1989). İslâm devletleri: devletler ve hanedanlar. Kültür Bakanlığı. ISBN 978-9-751-70469-6.