HD126661

HD126661
Каталог коды GSC 01479-01217[1], HD 126661[1], HIP 70602[1], HR 5405[1], IRAS 14241+1927[1], 2MASS J14262735+1913369[1], SAO 101025[1], f Boo, BD+19 2810[1], FK5 1378[1], GC 19480[1], GCRV 8432[1], HIC 70602[1], N30 3274[1], PLX 3274.1[1], PLX 3274.10[1], PMC 90-93 966[1], PPM 130581[1], ROT 2075[1], SRS 31378[1], TD1 17486[1], TYC 1479-1217-1[1], uvby98 100126661[1], YZ 0 1209[1], YZ 19 5219[1], WEB 12240[1], Gaia DR2 1239044708517928064[1], 22 Boo, TIC 424736467[1], Gaia DR3 1239044708517928064[1], AG+19 1357[1], UBV M 20185[1] һәм Renson 36070[1]
Йолдызлык Үгезкөтүче йолдызлыгы
Җирдән ераклык 95,809 ± 0,7243 парсек[2]
Скорость вращения звезды 30 km/s[3]
Параллакс 10,4374 ± 0,0789 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 26,597 ± 0,051 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −69,968 ± 0,065 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −27,832 ± 2,029 km/s[4]
Спектраль сыйныф kA7hA8mF2(III)((Sr))[5]
Күренмә йолдызча зурлык 5,394 ± 0,009[6]
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,65
Металличность 0,31[7]
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 216,614021196 °[2]
Авышлык 19,22689967908 °[2]
Нәтиҗәле температура 7400 K[3]
Өслек гравитациясе 400 сантиметр на секунду в квадрате[3]

HD126661 — Үгезкөтүче йолдызлыгында урнашкан kA7hA8mF2(III)((Sr))[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,394 ± 0,009[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 f Boo SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Gebran, M., Paletou, F. A new method for the inversion of atmospheric parameters of A/Am stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — 10 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201528052 — arXiv:1603.01146
  4. ↑ Udry S., Mayor M. Double stars with wide separations in the AGK3 - I. Components that are themselves spectroscopic binaries // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2012. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1111/J.1365-2966.2012.20308.X
  5. ↑ 5,0 5,1 Gray, R. O., Napier, M. G., Winkler, L. I. The Physical Basis of Luminosity Classification in the Late A-, F-, and Early G-Type Stars. I. Precise Spectral Types for 372 Stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2001. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/319956
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ Adamczak, Jens, Lambert, David L. Carbon and oxygen abundances across the Hertzsprung gap // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2014. — 12 p. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/791/1/58 — arXiv:1407.2157
  8. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.