HD34364

HD34364
Каталог коды 2MASS J05181891+3346025[1], GSC 02398-01311[1], HD 34364[1], SAO 57858[1], HIP 24740[1], HR 1728[1], BD+33 1002[1], CEL 595[1], GC 6476[1], GCRV 3147[1], HIC 24740[1], PPM 70158[1], TD1 4315[1], TYC 2398-1311-1[1], UBV 5040[1], AR Aur[1], 17 Aur, uvby98 100034364[1], SBC9 311[1], HGAM 380[1], SBC7 219[1], Gaia DR1 181983571130256640[1], WEB 4787[1], Gaia DR2 181983575426242944[1], TIC 2236015[1], Gaia DR3 181983575426242944[1], AAVSO 0511+33[1], AG+33 490[1] һәм Renson 8740[1]
Йолдызлык Йөкче йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 141,373 ± 0,9214 парсек[2]
Скорость вращения звезды 22,6 km/s[3]
Параллакс 7,0735 ± 0,0461 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −29,225 ± 0,037 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 15,254 ± 0,055 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 25,1 ± 2,9 km/s[4]
Тип переменной звезды Алголь төре томанлыгы[d][5]
Спектраль сыйныф B9V+B9.5V[6]
Күренмә йолдызча зурлык 6,144 ± 0,01[7]
Металличность 0,07[3]
Радиюс 1,781 солнечный радиус
Диаметры 5 150 000 km[8]
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 79,57873355396 °[2]
Авышлык 33,76736581265 °[2]
Нәтиҗәле температура 10 350 K[3]
Өслек гравитациясе 19 000 сантиметр на секунду в квадрате[3]

HD34364 — Йөкче йолдызлыгы[d]нда урнашкан B9V+B9.5V[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,144 ± 0,01[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 17 Aur SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Takeda Y., Han I., Kang D. et al. Compositional differences between the component stars of eclipsing close binary systems showing chemical peculiarities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2019. — 18 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STZ449 — arXiv:1902.04766
  4. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  5. ↑ Общий каталог переменных звёзд
  6. ↑ 6,0 6,1 Kochukhov O. Magnetic field, chemical composition and line profile variability of the peculiar eclipsing binary star AR Aur // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2010. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1111/J.1365-2966.2010.17057.X — arXiv:1005.3793
  7. ↑ 7,0 7,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. ↑ O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  9. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.