HD4058

HD4058
Масса 1,76 M☉
Каталог коды GSC 03253-01987[1], HD 4058[1], HIP 3414[1], HR 184[1], IRAS 00406+4644[1], SAO 36602[2], 2MASS J00432805+4701283[2], π Cas, PLX 127[1], BD+46 146[1], CSV 100055[1], GC 856[1], GCRV 392[1], HIC 3414[1], NSV 268[1], PPM 43240[1], ROT 125[1], TD1 394[1], TYC 3253-1987-1[1], UBV 571[1], uvby98 100004058[1], PLX 127.00[1], pi. Cas[1], 20 Cas, SBC9 39[1], SBC7 26[1], WEB 603[1], Gaia DR2 390019868412760832[1], Gaia DR3 390019868412760832[1], TIC 191460663[1], AG+46 92[1], UBV M 7588[1] һәм Renson 1120[1]
Йолдызлык Кассиопея йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 53,679 ± 0,3291 парсек[3]
Скорость вращения звезды 210 km/s[4]
Параллакс 18,6293 ± 0,1142 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −36,886 ± 0,084 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −24,57 ± 0,109 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 12,9 ± 0,8 km/s[5]
Тип переменной звезды эллипсоидальная переменная[d]
Спектраль сыйныф A5V[6][7]
Күренмә йолдызча зурлык 4,949 ± 0,009[8]
Абсолют йолдыз зурлыгы 1,3
Металличность 0[4]
Радиюс 1,5 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 10,86695701126 °[3]
Авышлык 47,02454577746 °[3]
Нәтиҗәле температура 7800 K[4]
Өслек гравитациясе 13 000 сантиметр на секунду в квадрате[4]
Оценка возраста объекта 251 миллион лет

HD4058 — Кассиопея йолдызлыгы[d]нда урнашкан A5V[6][7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,949 ± 0,009[8] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 pi. Cas SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 SIMBAD Astronomical Database
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Gebran, M., Paletou, F. A new method for the inversion of atmospheric parameters of A/Am stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — 10 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201528052 — arXiv:1603.01146
  5. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  6. ↑ 6,0 6,1 van Belle, Gerard T., von Braun K. Directly determined linear radii and effective temperatures of exoplanet host stars // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2009. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1088/0004-637X/694/2/1085 — arXiv:0901.1206
  7. ↑ 7,0 7,1 A. Cowley A study of the bright A stars. I. A catalogue of spectral classifications, A study of the bright stars. I. A catalogue of spectral classifications // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1969. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/110819
  8. ↑ 8,0 8,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  9. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.