6-G7 sammiti

6-G7 sammiti

Venetsiyadagi San Giorgio Maggiore oroli
Mezbon davlat Italiya
Sana 1980-yil 22-23-iyun
Ishtirokchilar Kanada bayrogʻi Kanada
Fransiya bayrogʻi Fransiya
Germaniya Federativ Respublikasi
Italiya bayrogʻi Italiya
Yaponiya bayrogʻi Yaponiya
Buyuk Britaniya bayrogʻi Birlashgan Qirollik
AQSH bayrogʻi AQSh
Yevropa IttifoqiYevropa Ittifoqi
Keyingi 7-G7 sammiti
Avvalgi 5-G7 sammiti

6-G7 sammiti 1980-yil 22-23-iyun kunlari Italiyaning Venetsiya shahrida boʻlib oʻtdi. Sammit uchrashuvlari oʻtkaziladigan joy Venetsiya lagunasidagi San Giorgio Maggiore oroli etib belgilandi[1].

Avval Katta oltilik sanoati rivojlangan eng boy mamlakatlar: Fransiya, Gʻarbiy Germaniya, Italiya, Yaponiya, Buyuk Britaniya va Qoʻshma Shtatlar, Kanada (1976-yildan beri[2]), Yevropa Komissiyasi (rasman 1981-yildan beri[3]) rahbarlarining norasmiy forumi edi[2]. Ushbu sammit va undan keyin boʻladigan boshqa sammitlar kengroq xalqaro institutlar bilan rasmiy ravishda bogʻlanishi kerak emas edi. Va aslida, boshqa xalqaro uchrashuvlarning qatʼiy qarorlari sababli oʻziga xos umidsizlikka uchragan Fransiya prezidenti va Gʻarbiy Germaniya kansleri oʻrtasidagi hamkorlikning natijasi oʻlaroq tashkil etilgan edi[4].

Sammitda ishtirok etgan rahbarlar

[tahrir | manbasini tahrirlash]

G7 Kanada, Yevropa Komissiyasi, Fransiya, Gʻarbiy Germaniya, Italiya, Yaponiya, Buyuk Britaniya va AQSh rahbarlari uchun norasmiy yillik forumdir[3]. Yaponiya Bosh vaziri Masayoshi Ōhira sammitga bir necha kun qolganda, 12-iyun kuni yurak xuruji sababli vafot etdi. Shu sababli uning hamkasbi, tashqi ishlar vaziri Saburō Ōkita uning oʻrniga Yaponiya vakili boʻlgan delegatsiyaga boshchilik qildi. Venetsiyada Okita bilan biralikda Yaponiya delegatsiyasi tarkibida moliya vaziri Noboru Takeshita va Xalqaro savdo va sanoat vaziri Yoshitake Sasaki bor edi[5].

6-G7 sammiti Fransiya prezidenti Valéry Giscard d'Estaing va AQSh prezidenti Jimmy Carter uchun soʻnggi sammit boʻldi. Italiya Bosh vaziri Francesco Cossiga uchun esa birinchi va yagona sammit boʻldi.

Ishtirokchilar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
G7 ishtirokchilari: Yaponiya tashqi ishlar vaziri Saburo Okita, Kanada Bosh vaziri Pierre Trudeau, Germaniya kansleri Helmut Schmidt, Fransiya Prezidenti Valery Giscard d’Estaing, Italiya Bosh vaziri Francesco Cossiga, AQSh prezidenti Jimmy Carter, Buyuk Britaniya Bosh vaziri Margaret Thatcher va Yevropa Ittifoqi komissiyasi raisi Roy Jenkins.

Ushbu sammit ishtirokchilari xalqaro forumning hozirgi „asosiy aʼzolari“ hisoblanadi[6][1][7].

Yaponiya Bosh vaziri Masayoshi Ōhira bir necha kun oldin yurak xurujidan vafot etganligi sababli bosh vazir sifatida hech kim kela olmagan.

G7 sammiti ishtirokchilari
Mezbon davlat va yetakchisi qalin matn bilan koʻrsatilgan.
Aʼzolar Vakillar Lavozimi
Kanada Kanada Pierre Trudeau Bosh vazir
Fransiya Fransiya Valéry Giscard d'Estaing Prezident
Gʻarbiy Germaniya Gʻarbiy Germaniya Helmut Schmidt Kansler
Italiya Italiya Francesco Cossiga Bosh vazir
Yaponiya Yaponiya Saburō Ōkita Tashqi ishlar vaziri
Birlashgan Qirollik Birlashgan Qirollik Margaret Thatcher Bosh vazir
Qoʻshma Shtatlar Qoʻshma Shtatlar Jimmy Carter Prezident
Yevropa Ittifoqi Yevropa iqtisodiy hamjamiyati Roy Jenkins Komissiya prezidenti
Francesco Cossiga Kengash raisi

Koʻrib chiqilgan masalalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Sammit uning aʼzolari oʻrtasidagi kelishmovchiliklarni hal qilish imkoniyat sifatida koʻrilgan. Amalda, sammit, shuningdek, uning a'zolari uchun qiyin iqtisodiy qarorlar oldida bir-birlariga oʻzaro dalda berish imkoniyati sifatida oʻylab topilgan[4].

  1. 1,0 1,1 Japan, Ministry of Foreign Affairs (MOFA): Summit Meetings in the Past.
  2. 2,0 2,1 Saunders, Doug. "Weight of the world too heavy for G8 shoulders," (Wayback Machine saytida 2008-10-11 sanasida arxivlangan) Globe and Mail (Toronto). July 5, 2008 -- n.b., the G7 becomes the Group of Eight (G7) with the inclusion of Russia starting in 1997.
  3. 3,0 3,1 Reuters: "Factbox: The Group of Eight: what is it?" (Wayback Machine saytida 2009-03-05 sanasida arxivlangan), July 3, 2008.
  4. 4,0 4,1 Reinalda, Bob and Bertjan Verbeek. (1998). Autonomous Policy Making by International Organizations, p. 205.
  5. Stokes, Henry Scott. "Japan's Prime Minister Ohira Dies At 70 as a Critical Election Nears; Japan's Prime Minister Dies at 70 After Heart Attack Plans for Venice Meeting," New York Times. June 12, 1980.
  6. Rieffel, Lex. "Regional Voices in Global Governance: Looking to 2010 (Part IV)," (Wayback Machine saytida June 3, 2010, sanasida arxivlangan) Brookings. March 27, 2009; "core" members (Muskoka 2010 G-8, official site). (Wayback Machine saytida June 3, 2010, sanasida arxivlangan)
  7. MOFA: Summit (8); European Union: "EU and the G8" (Wayback Machine saytida February 26, 2007, sanasida arxivlangan)