sayyid Sayyid Mirjon | |
---|---|
arabcha: سيد مير جان شاه صاحب ابن حسن نقشبندى | |
![]() | |
Shaxsiy maʼlumotlar | |
Tavalludi | 1800-yil |
Vafoti |
19-aprel 1901-yil |
Dini | Islom |
Ota-onasi |
|
Tanilgan sohasi | sunniy tariqati avliyosi |
Sayyid Mirjon Shoh Sahib ibn Hasan Naqshbandiy (arabcha: سيد مير جان شاه صاحب ابن حسن نقشبندى) Kobullik sunniy tariqati avliyosi edi.
Sayyid Mirjon ona va ota tomonidan sayyid (paygʻambarning qizi Fotima va amakivachchasi Ali ibn Abu Tolib orqali Muhammadning avlodi) edi[1]. Uning ota-bobolari Buxoroga, undan keyin Sayyid Mirjon tugʻilgan vaqtda Kobulga koʻchib oʻtgan[2]. Ular, shuningdek, Naqshbandiya soʻfiylik tariqatining asoschisi, taniqli soʻfiy avliyo Bahouddin Naqshband tavallud topgan[3][4] Buxoroga ham hijrat qilganlar[2][5]. Bahouddin Naqshbandning 7 avloddan keyin avlod vakili Hazrati Ishonxon[6][7] boʻlib, uning avlodlari keyinchalik Ishoqiya Naqshbandiya boʻlimi taʼlimotini yoyish maqsadida Janubiy Osiyoning Xuroson kabi, bugungi kunda Afgʻoniston nomi bilan mashhur boʻlgan mashhur mintaqalariga koʻchib kelgan[2][6][7][8].
Sayyid Mirjon 5 yoshida tasavvuf ilmini oʻrgangan. Uning otasi Sayyid Mir Hasan ham oliy martabali avliyo boʻlib, oʻgʻillariga islom va tasavvufdan saboq berardi. Sayyid Mirjon Kobulda tahsil olgan va islom ilohiyoti professori boʻlgan. Keyinchalik u Lahorda oʻz universitetini bunyod etadi. Sayyid Mirjon va uning ukasi Sayyid Mahmud sheʼrlar yozgan[2][9].
Sayyid Mirjon Kobulda taʼlim olgandan soʻng maʼnaviy safarga otlanib, uni tasavvufda tarbiyalagan koʻplab soʻfiy avliyolarning davomchisi boʻlishga urinadi. Sayyid Mirjonshoh Sohib 7 ta soʻfiylik tariqatining, jumladan, Naqshbandiya, Qodiriyya, Chishtiyya, Suhravardiya, Qalandariyya, Kubroviyya va Madriya tariqatlarining xalifasi (ustozi) boʻlgan. U Madinada oʻz ustozlaridan birining qoʻlida taʼlim olish uchun oʻn yil qoladi va oʻsha yerlik ayolga uylanadi. Keyinchalik u Lahorga, Hazrati Ishon nomi bilan mashhur boʻlgan Xoja Xovand Mahmud qabriga boradi. Hazrati Ishon buxorolik soʻfiy avliyo edi, uning qabri ham Lahorda joylashgan. Hazrati Ishonning vorislari orasida Srinagardagi ikki oʻgʻli Moʻynuddin Naqshband Kashmirda, Bahouddin va ularning avlodlari esa 18-asr oxirigacha Lahurda yashashgan, ammo ularning avlodlari qolmagan[10]. Bir rivoyatga koʻra, Hazrat Ishonxon Sayyid Mirjon haqida bashorat qilib, nasl-nasabini qayta tiklash uchun uni oʻz vorisi deb atagan[9][11].