Shedim (pl., ibroniycha shֵדִyin [ʃedim]; yakkalik Shed, ib. shŁd [ʃed]) yahudiy mifologiyasining qahramonlari, yahudiy demonologiyasidagi ruhlar, ham zararli, ham doʻstona boʻlishi mumkin boʻlgan olov va shamoldan yaratilgan. Ular qabrlar yonida yashaydilar, deb hisoblanadi.
Ibroniycha atama Akkad tilidan olingan[1]. Ehtimol, bu soʻz "shadad" (ibroniycha shœd), "hayron qilish, talon-toroj qilish" feʼlidan yoki akkad Sheduidan[2] kelib chiqqan bo'lishi mumkin.Rus Sinodal tarjimasida shedim "jinlar" deb tarjima qilingan.
Tanaxda "shedim" ("himoya parfyumlari") soʻzi ikki marta uchraydi (Vtor. 32:17: "Ular Xudoga emas, balki jinlarga, oʻzlari bilmagan, qoʻshnilardan kelgan, ota-bobolaringiz oʻylamagan xudolarga qurbonlik keltirdilar”. Ps. 105:37: "o'g'illari va qizlarini jinlarga qurbon qilishdi") va inson qurbonlik[3] qilingan xudo bo'lmagan xudolarga ishora qiladi. Tavrotda (Qonun. 32:17) Shedimlar xudo bo'lmaganlar haqida ochiq-oydin gapirib, Isroilning Xudosi bo'lgan yagona Rabbiydan boshqa g'ayritabiiy kuch yo'qligini ta'kidlaydi (Qonun. 4:35)[4].Tavrotdagi "xudo bo'lmagan" atamasi ataylab istehzoli ma'nolarga ega[1].
Shedim orasida, boshqalar qatorida, seirim — "tukli", "sochli"[5], bu ularning zoomorfik koʻrinishini koʻrsatadi. Seirim va shedimning kimligi Levit rabbada, 22da koʻrsatiladi. Sinod tarjimasida bu atama "leshie" (is. 34:14) deb tarjima qilinadi[6].
Midrashga koʻra, shedim farishtalarga oʻxshab qanotlari bor va ular kelajakda nima boʻlishini eshitish uchun osmon chegaralariga yetib borishi mumkin, lekin ular ham odamlar kabi ovqatlanish, koʻpayshi va oʻlishlari kerak[7].
Keyingi afsonalarda shiyponlarda qush panjalari bor. Shedim zararli, odamlarga kiradi, aqldan ozdiradi va zarar keltiradi, jodugarlikni oʻrgatadi[6].Ommabop e'tiqodlarga ko'ra, ular ba'zan Samael va Lilitning farzandlari, jinlarning malikasi deb hisoblanadilar.Boshqa bir afsonaga ko'ra, shedim odam Atodan Lilith bolalaridir. Aggadega ko'ra, shedim oltinchi kunning kechqurunida yaratilgan. Xudo shedimning jasadlarini yaratayotgan edi va ular odamlarga o'xshash bo'lishi kerak edi, lekin ularning yaratilishi tugagunga qadar Shabbat boshlandi va Shabbat kunida Xudo dam olganidek, ularning ruhlari go'sht bilan qoplanmagan, tanalari hech qachon tugallanmagan (5, 6 atrofida)[8][6]. Ba'zi apokriflarga ko'ra, ular hurmatini yo'qotgan farishtalardan bo'lgan o'lik ayollardan tug'ilgan devlarning ruhlari edi (Xano'x kitobi 15, 8). Ommabop e'tiqodlarga ko'ra, yovuzlarning ruhi shedimga aylanadi[6].