Verheyen inte el 2013 (2013) | |
Biografia | |
---|---|
Nasimènto | 3 de apriłe del 1954 (70 ani) Santa Monica (Całifornia) (it) |
Dati personałi | |
Formasion | Saint Francis High School (en) |
Atività | |
Ocupasion | |
Atività | 1969 - in atività |
Zènare | Rock e rock progressivo (it) |
Instrumento muzicałe | chitara, voxe |
Targheta discogràfega | CMG, Mascot/Provogue, AIX, Cranktone Entertainment, Peppercake
|
Repertòrio | |
Sito web | carlverheyen.com |
|
Carl Verheyen, el xe un muxicista merican mejo conosùo par èser stà el chitarista de Supertramp, el cao “leader” de ła Carl Verheyen Band, e come chitarista de sesion a Los Angeles[1][2]. El xe stà clasifegà come uno dei mejo 10 chitaristi al mondo da Guitar Magazine e ‘l ga vinsesto ła categoria LA Music Awards come mejo chitarista a ła sesta cerimonia de premiasion anuałe.[3][4]
El ga rejistrà co artisti come The Bee Gees, Dolly Parton, Victor Feldman, Richard Elliot, e Stanley Clarke e ‘l ga sonà ła chitara in cołone sonore de film tra cui The Crow, The Usual Suspects, Ratatouille, e Mission Impossible - Ghost Protocol, e spetacołi TV shows Cheers, Seinfeld, and Scrubs. [5]
El xe stà istrutor xontà de chitara jazz da studio par ła Scòła de Mùxica USC Thornton e ‘l fa frecuenti spetacołi didateghi al Istituto dei Muxicisti (MI) ad Hollywood, Całifornia, Istituto de ła Tecnołoxia de ła Chitara (Guitar Institute of Technology) e ‘l ga scrivesto łibri de istrusion che include “Improvising without scales” (Inprovixasion sensa scałe), come anca Studio City, na cołesion de articołi scrivesti par ła rivista Guitar for the Practicing Musician (Chitara par el muxicista praticante).[6]
Inte’l1985, Verheyen el ze stà asumesto come ghitarista de session par un projeto discografego a Wildcat Studios de Los Angeles.
El ga scanbià i nùmari de tełefono co l'inzenjer de'l son che ga pasà łe só informasion de contato a ła diresion de Supertramp dopo aver savesto che el grupo el zera drìo far atualmente audison ai ghitaristi.
Inte’l 1996, Rick Davies el ga reformà i Supertramp zontando Verheyen come menbro formałe de'l grupo insenbre ad altri tre novi menbri portando el grupo a na formasion de oto òmeni. El rezultado de 'sta reunion el ze stà Some Things Never Change, un novo album in studio destribuìo (publegà) a Marso 1997 che'l riechezava el presedente sound dei Supertramp ga ciapà el nùmaro 74 int'el Renjo Unìo.(Nota) Inte l’Istà de'l 1997, i Supertramp i ze tornai so ła strada, dándoghe vita a'l live It Was the Best of Times (1999).
Dadrìo de un travało de tre ani, Verheyen el se ga ezibìo inte’l novo àlbun in studio de'l grupo inte’l 2002 intitołà Slow Motion, oltra a ezibirse inte’l tour mondiałe de'l 2002 intitołà One More for the Road Tour. El se ga ezibìo in 35 conserti co el grupo a ła fine de'l 2010 e inte’l 2011 in Europa. El tour el zera intitołà 70-10 (da'l 1970 a'l 2010) par comemorar el 40 ° aniversario de ła prima usida de'l grupo.
Inte’l 1987 A ze stà fondà ła Carl Verheyen Band seben ła prima publegasion intitołada No Border ła sia stà publegà co el nome de Carl Verheyen Group so CMG Records.
L'àlbun sucesivo, Garage Sale de'l 1994, el ze stà inisialmente publegà so Legato Records insieme a na varsion anpliada de No Borders ciamada No Borders Plus.
Inte’l 1996 el CVB el se ga trasferìo a ła CMG Mighty Tiger Records e el ga publegà Slang Justice co el basista Dave Marotta e el tastierista Jim Cox.
El disco el ze stà destribuìo contenporaneamente in Europa par l'eticheta Provogue e el CVB el ga tacà zirar in Europa in modo estensivo e el continua a farlo fin ai dì nostri.[7]
El cuarto àlbun da'l titoło Slingshot el ze stà scrivesto so ła strada co i Supertramp inte’l 1997 co el Tour Some Things Never Change.
Publegà inte’l 1999, conprendeva i bateristi Steve DiStanislao, John Ferraro e Gregg Bissonette. I menbri dei Supertramp Mark Hart i ga cantà come voze de sotofondo e Cliff Hugo el ga sonà el baso.
Verheyen el ga publegà el trio che'l rezistra Atlas Overload inte’l 2000 co el basista Cliff Hugo e el baterista Steve DiStanislao.
Inte’l 2001 A ze stà publegà un àlbun sołista intitołà Solo Guitar Improvisations (Inprovizasion de asołi de ghitara) co’l łado acùstego de ła ghitara de Verheyen.
E drioman senpre in cueł’ano A ze stà publegà un projeto de fuzion jazz ciamà Real to Reel co Karl Ratzer a ła ghitara.[8].
SIX ła ga rezistrà co Hugo e DiStanislao insieme a Jim Cox so Hammond B-3 e ‘l piano Wurlitzer el ze stà rełasà inte’l 2004. Bernie Dresel ga sostituìo DeStanislao a ła bateria par el rełaso de'l 2005 Rumor Mill.
El disco in vivo el ze stà rezistrà da AIX Records inte ła Zipper Hall de Los Angeles e el conprendeva un mix surround 5.1 e un DVD de'l conserto.
Cueł’ano el ga vinsesto el premio par łe mejo funsionałità zontadive ai Surround Sound Awards.
Ła varsion europèa de Mascot / Provogue ła se ciama Live in LA e ła ze stada publegada separadamente come CD e DVD ". Inte’l 2007 el CVB el ga publegà "Take One Step".
Chad Wackerman e Bernie Dresel i sconpartise i conpiti de bateria co Jim Cox ai tasti e Cliff Hugo a'l baso.
AIX el ga destribuìo el CD insieme a un DVD de making-of che mostra el grupo in studio e in tour.
Inte’l 2009, Walfredo Reyes Jr. el e ga unìo a'l CVB insieme a Dave Marotta a'l baso e Jim Cox a łe ciàve i ga publegà Trading 8s co sìe amighi ghitaristi de Verheyen: Robben Ford, Albert Lee, Joe Bonamassa, Steve Morse, Rick Vito e Scott Henderson.
El tour drio el ga produzesto el dopio àlbun live e el DVD intitołà The Road Divides publegà inte’l 2011.
Inte’l 2013, Verheyen el ga publegà Mustang Run, un disco prevałentemente strumentałe co na trasa vocałe, el clàsego dei Supertramp Bloody Well Right.
I muzeganti i includeva Simon Phillips (baterista), Greg Bissonette, Chad Wackerman e Walfredo Reyes Jr. a ła bateria co John Helliwell dei Supertramp e l'artista sołista Bill Evans (sasofonista) a'l sax.
Inte’l 2014 A ze stà anpliamente publegà un film da'l titoło Turn It Up - A Celebration of the Electric Guitar co Verheyen. Po’ inte’l 2015 Verheyen el ga publegà n’altra rezitrasion acùstega sołista caimada Alone : Solo Guitar Improvisations, Volume 2.
Inte’l 2016 el CVB el ga zontà el baterista John Mader e el ga rezistrà The Grand Design ai Sweetwater Studios di Fort Wayne, Indiana.
Stuart Hamm el se unise a Dave Marotta a'l baso e Chester Thompson zonta ła bataria inte na trasa.
Ze stà reałizà un film documentario de'l proceso creativo e de rezitrasion ciamà Grand Designs: The Music of Carl Verheyen.
El ga vinsesto el Premio Remi de ła zuria spesiałe a'l Worldfest Film Festival 2017. Verheyen el ze tornà ai Sweetwater Studios par rezistrar Essential Blues inte’l 2018 co el baterista Nick D'Virgilio e el basista Dave Martin.
El disco in studio da'l vivo el conprendeva anca Jim Cox e el ze stà conpletà in do dì. A ze stà ła prima rezistrasion publegada anca in viniłe da No Borders de'l 1987.
Classic Rock Magazine inte’l Renjo Unìo el ga definìo Verheyen "Uno dei 100 mejo ghitaristi de tuti i tenpi" e Guitar Magazine inte i Stati Unii el ło ga definìo "Uno dei 10 mejo ghitaristi a'l mondo".[9]
Controło de autorità | VIAF (EN) 54359346 · ISNI (EN) 0000 0000 5518 4696 · Europeana agent/base/9747 · LCCN (EN) nr2002015769 · GND (DE) 134575253 · BNF (FR) cb142362209 (data) · WorldCat Identities (EN) nr2002-015769 |
---|