Ełementi deła fiłosofia de Newton ła xe una dełe òpare prinsipałi del fiłosofo Voltaire, publicà nel 1738 a Amsterdam co el titoło Éléments de la philosophie de Newton mis à la portée de tout le monde .
Sto sajo popołare el ga contribuio a ła difusion dełe teorie e dei pensieri de Isaac Newton e el contien na descrision estexa dełe teorie de Newton suła luxe e ła gravitasion.
Se ga anca ipotizà che ła so conpagna Émilie du Châtelet ła fuse co-autora e editora del laoro, data ła so conosensa de fixega e matematica. Ła presentasion del laoro steso ła sugerise: el mexo titoło el xe seguìo da na tabeła: in alto, su na nuvoła, Newton el misura el globo cełeste co na bussola; un poco pì in basso, la savia, sostegnuda da piccoli angełi e con un grande specio en te łe man, riflete el fascio de luce che emana dall'alto verso el giovane studioso coronato de lauro alla scrivania. La piastra sul frontespizio xe el ritratto de Voltaire, e el frontespizio che dise che lù el xe el autore, la seguente illustraziòn (sora ła dedica) ła ritrae, tra el tołeta e el globo cełeste. La dedica, en versi, de Voltaire ła proclama: "Tu mi chiami a te genio vasto e potente, / Minerva di Francia, immortal Émilie, / discepoło di Newton, e della Verità, / tu penetra i miei sensi con i foghi della tua chiarezza..." " ; ła prefaziòn, indirizzada anca "à madame la marquise du Ch**", comincia: "Non ci trattemo qui di una marchesa immaginaria né di una filosofia immaginaria. Lo studio solido che hai fatto di molte nuove verità, e il frutto de un'opera rispettabile, son quello che ofro al publico per la vostra gloria, per quella del vostro sesso, e per l'utilità de chiunque voglia coltivare la sua ragione e goderse la vostra ricerca senza sforzo"l .
Come anca in A Treatise on Metaphysics (1934), François-Marie Arouet el esprime el so pensiero fiłosofico ilustrando e spiegando i prinsipi enpirici newtoni, in opoxision ai modèi cartesiani.
El laoro el riasume łe teorie newtoniche in 25 capitołi.
Ła prima parte (14 capitołi) ła xe dedicà a ła łuxe : ła descrive el stato deła conosensa del fenomeno prima dei studi de Newton e łe inovasion portà da łori, metendo particołare enfasi sui fenomeni deła riflesion e deła rifrasion, su come questi i deventa visibiłi (par exénpio col fenomeno arcobaleno ), su la percezione che l' ocio umano ga de questo, sul funzionamento de l'ocio stesso e sulle possibili aplicazioni de sti comportamenti de luce nel campo tecnico (par esempio nel telescopio).
Ła seconda parte (11 capìtołi) ła xe invese dedicà ała gravità e ałe lègi che regoła łe interazión gravitasionałi, co particołare riferimento al movimento dei pianeti e a come che questo el xe regołà dałe reciproche atrasion gravitasionałi, scominsiando dałe teorie de Descartes, che Newton el conteste, fin a conferma łe oservasión de Galileo Galilei e łe lègi de Kepler . Pì vanti, ła vien descrita ła teoria de Newton che ła dize che ła attraziòn gravitazionałe non ła xe limitada a grandi masse ma ła xe estesa a tuta ła materia, anca le particełe pì picenine.
El sajo de Voltaire el ga subito provocà un gran nùmaro de risposte e critiche, da opuscołi a un contro-sajo de 400 pàjine de Jean Banières.
Łe tradusión pì vecie conosùe de l’òpara in itałian łe risałe entrambe al 1741: tute e do łe xe stà publicàe a Venesia co’l titoło Ełementi deła fiłosofia de Neuton esposti da Monsieur de Voltaire tradoti dal fransexe, una da Giammaria Lazzaroni e st’altra da Sebastiano Coleti.