Biografia | |
---|---|
Nasimènto | 16 de agosto del 1958 (66 ani) Lauria (Itàlia) |
Atività | |
Ocupasion | |
Instrumento muzicałe | Voze |
|
Nasùo e cresùo a Lauria, provinsia de Potenza, el ze fio ùnego de Giacomo, inpiegà de łe inposte, e Giacomina Palmieri. Da puteło el ze fasinà da ła mùzega, inprovizandose parcusionista co «fustini de'l detersivo sonài come bateria»,[1] pasando drioman a ła ghitara. Daspò aver frecuentà el łiceo sientifego de Lagonegro, el se trasferise a Roma par studiar prima inzenjarìa po' matemàtega a l'univarsità, sensa consegir ła łaurea.[2] Durando el parìodo univarsidario el taca intaresarse a'l mondo de'l spetacoło e na amiga ła ło iscrive, a só insavùa, a un corso de resitasion.[3] Da ałora el scominsia a móvar i só primi pasi cofà cabaretista, ator teatrałe e muzeghista.
El debuta in teatro co ła comedia Lauria Swing Story (1984), dedicada a ła propia sità nadałe, e el ezordise in tełevizion cofà comico inte'l varietà Ewiva (1988), conduzesto da Milly Carlucci. Tutavia, ła só fama ła se consołida grasie a'l roło de Rocco Melloni inte ła serie tełeviziva Classe di ferro (1989-1991), direta da Bruno Corbucci, par ła cuała el cołabora anca a ła senejadura de alguni epizodi.[4] Ła só cariera sinematogràfega ła scumisia co na conparsa inte Il male oscuro de Mario Monicelli (1989). Inte'l 1997 el interpreta el roło de protagonista inte'l curtometrajo Senza parole de Antonello De Leo, candidà a l'Oscar e vinsidor de'l David di Donatello de'l mèdemo ano.[5]
Co Leonardo Pieraccioni nase un łongo sodałisio artìstego che'l ło porta a intarpretar film come I laureati (1995), Il paradiso all'improvviso (2003), Ti amo in tutte le lingue del mondo (2005), Una moglie bellissima (2007), Io & Marilyn (2009) e Finalmente la felicità (2011). So i scominsi de'l 2000, el torna in tełevizion co altre miniserie cofà Giornalisti (2000), Cuore contro cuore (2004), Tigri di Carta (2008) e inte i film tełevizivi Vola Sciusciù (2000), Padre Pio - Tra cielo e terra (2000) e Cuore di donna (2002).
Inte'l 2009 el partesipa a ła reałizasion de'l film japoneze Amalfi: megami no hōshū, direta da Hiroshi Nishitani. Inte'l 2011 el interpreta Nicola, só pare de Checco Zalone in Che bella giornata de Gennaro Nunziante. Senpre cheł'ano el ze uno dei protagonisti de'l film d'ezordio de Massimiliano Bruno - Nessuno mi può giudicare - e el ze protagonista, insieme a Luciana Littizzetto, de'l film de Lucio Pellegrini È nata una star? de'l 2012.
A ze de'l 2010 el só ezordio a ła rezìa, co Basilicata coast to coast, film traesto da un testo par el teatro scrito da Papaleo e Valter Lupo, co'l cuało el otien el David di Donatello e el Nastro d'argento come mejo rezista ezordiente.[6][7] El se simenta da novo a ła rezìa inte'l 2013 co Una piccola impresa meridionale (traesto da l’omònemo romanzo de Papaleo) e inte'l 2016 co Onda su onda. EL ga direto anca i videoclip muzegałi de Mentre dormi de Max Gazzè (prezente inte ła cołona sonora de Basilicata coast to coast), Lontano da tutto de Serena Abrami e Dove cadono i fulmini de Erica Mou.
Inte'l 2012 el afianca Gianni Morandi inte ła condusion de'l Festival de Sanremo. Inte'l 2014 el ze protagonista co Paola Cortellesi in Un boss in salotto de Luca Miniero, e, co Sergio Castellitto, in La buca, film de Daniele Ciprì. Inte'l 2018 e inte'l 2020 el veste i pani de Athos inte Moschettieri del re - La penultima missione e Tutti per 1 - 1 per tutti de Giovanni Veronesi, comedie łibaramente ispiràe ai romanzi de Alexandre Dumas. Inte'l 2019, el conduze el DopoFestival de ła sesantanovezema kermesse sanremeze, insieme a Anna Foglietta e Melissa Greta Marchetto.[8] Inte l'isteso ano, el vinse el Premio Flaiano come mejo intarpretasion mascołina inte i film Moschettieri del re - La penultima missione e Il grande spirito de Sergio Rubini.[9] Inte'l 2023 A vien fora Scordato, el só cuarto film da rezista de'l cuało el ze anca inteprete e che'l senja el debuto de Giorgia come atora.
Ativo anca come muzisista e dopiador, el inside do dischi de zènare jazz/pop: Che non si sappia in giro (1997) e La mia parte imperfetta (2012). In pì el partesipa a ła reałizasion dei brani Rocco e i suoi fratelli e InTricarico dei Têtes de Bois, da'l disco Avanti pop (2007).[10] El presta ła voze inte i łongometraji Pinocchio (2012) e Il più grande uomo scimmia del Pleistocene (2015), inte i rołi de Mangiafoco e Sergey.
Papaleo el ze stà spozà co Sonia Peng, senografa zvisara co ła cuała el ga łaorà in racuante produsion e da ła cuała el ga avùo un fio.[11]
Controło de autorità | VIAF (EN) 164751895 · ISNI (EN) 0000 0001 1718 9610 · El vałore RAVV221221 de SBN no el xe mija bon. · Europeana agent/base/46819 · LCCN (EN) nr2004021216 · GND (DE) 143872923 · BNE (ES) XX1534220 (data) · WorldCat Identities (EN) nr2004-021216 |
---|