אסרו חג ווערט אנגערופן דער טאג וואס איז נאך די שלש רגלים: פסח, שבועות, סוכות.
ביי אידן איז דאס א שטיקל יום טוב, אין תלמוד ירושלמי שטייט אז אידן זענען זיך צוזאמען געקומען דעם פיר און צוואנציגסטן טאג אין חודש תשרי צו מאכן א פאסט טאג און עוסק זיין אין תשובה אויף די זינד. (נחמיה ט, א) פרעגט דער ירושלמי (עבודה זרה פ"א סוף ה"ב) פארוואס נישט אין דעם דריי און צוואנציגסטן טאג, ענטפערט דער ירושלמי משום חגא דמועדא, מען האט נישט געווואלט פאסטן אין דריי און צוואנציגסטן טאג פון תשרי צוליב אסרו חג.
אין שולחן ערוך שטייט [1] אז אין דעם טאג עסט מען מער צוליב די שמחה פון דעם טאג. מען זאגט נישט דערין קיין תחנון. אל ארך אפים פארן ליינען די תורה, און למנצח פאר ובא לציון טייל זאגן נישט[2] און א טייל זאגן יא.
דער טעם פארוואס עס איז א יום טוב איז, וויבאלד ווען איינער איז מקריב קרבנות שלמים, און דעם קרבן שלמים קען מען עסן צוויי טעג, איז אויסגעקומען אז די וואס האבן געברענגט דעם לעצטען טאג פון יום טוב א שלמים האבן געהאט פלייש צו עסן א טאג נאך יום טוב, דעריבער האלט מען עס פאר א יום טוב (מהרי"ל). אינטערעסאנט וואס ר' שניאור זלמן מליאדי שרייבט אין שולחן ערוך הרב, אז אסרו חג פון שבועות איז געווען א יום טוב ווען דער בית המקדש איז געשטאנען דעריבער איז עס אויך היינט אסור מיט הספד ותענית, אבער אסרו חג פסח און שבועות אז עס נישט אסור פון שורש פונעם דין נאר צוליב א מנהג וואס מען פירט זיך אזוי.