Oôst-Soeburg (Nederlands: Oost-Souburg) is een durp in de Nederlandse gemeênte Vlissienge mie 10.160 inweuners (2023). Oôst-Soeburg oor deu 't Kanaol deu Walchern gescheie van West-Soeburg. Soeburg is zò'n bitje vastgegroeid an Vlissienge, mae 't ei as durp wè z'n eigen karakter, verênigiengsleven en dialect g'ouwe.
Een bekende inweuner die a oôk vee vo de taele van 't durp ei betêkend is Pieter Louwerse. Ie wier in 1840 gebore in 't noe verdwene 'Zwitsers 'Uusje' an de Middelburgsestraete tegenan den Abeêle. Ie schreef stikvee bekende jeugdboeken en liedjes as 'De blanke top der duinen'. Tussen 1875 en z'n doôd in 1908 schreef n een stik of wat veraelen en gedichten in 't Souburgs van dien tied. Naebie nie meer te begriepen vo Souburgers van noe, laete die goed ziee 'oe a 't Zeêuws in 'onderd jaer verollandst is.
Het voggende stikje is geschreve int dialect van Oôst-Soeburg.
’t Duumpje ao een nist in ’t waegenkot. Noe è d’ ouwers een keêr mee z’n beien wiste vlieege om eten t’ aelen vo ulder guus en ze è die joengsjes ’êlemaele alleêne gelaete. Nae een stuitje komme d’ ouwers wì thuus. “Wat is t’r ’ier gebeurd?”, zeit n, “Wien eit er julder wat angedae? Je ziee d’r aol zò verschrokken uut.” “È, vaoder”, zeie ze, “d’r kwam ’ier daenet een grôte boeman vobie. Ie zag t’r glad verschrikkelijk uut en ie keek zò lillijk. Ie stoeng mee z’n grôte ôgen in ons nist te gluren, ongekend. Dae bin me nog a van verschote.”
“Bèzô”, zei voader, “waer is t’n dan gebleve?” “Bènoe”, zeie ze, “ie is nae gunter gegae.” “Wacht mae”, zei vaoder, “ik za d’r ’s achter vlieege. Ik za d’n wè kriege!” En ie vliegt n achternae. At n den ’oek om komt, vliegt n recht op een leêuw.
’t Duumpje is nie bange, daerom. Ie landt op de rik van de leêuw en begint n uut te schellen. “Wat ei jie bie mien ’uus te doeen?” zeit n. “Een bitje m’n guus laete verschrikke, gloôf ’k?” De leêuw trekt er z’n eige niks van an gae z’n gang.
Dan gaet n nog erger tekeer, glad vreêd, dat kleine opneukertje. “Jie eit dae niks te zoeken, ’oor je? En a je nog een keer vromme durft te kommen”, zeit n, “dan za je ’t wè merke daerom! Ik doe ’t nie gaern”, zeit n twint at n z’n poôt om’oôge tilt, “mae dan trap je glad deu den ’elt!”
Dan vlieegt n vromme nae z’n nist. “Zò kinders”, zeit n, “den dieen è ’k ’t afgeleerd. Die kom nie mì vromme.”
Dit artikel is nog vees te kort.
Je oor uutgenoôd 't mee joe kennisse uut te breien. |
Gemeênte Vlissienge | |
---|---|