滕尼斯所生活的时代正是德国统一的时代,在德意志帝国治下一方面德国人對“國家”和“民族”有着狂熱而空洞的信仰,在另外一方面当中的每一個理性个体在冷酷的國家機器之下獨立地經歷著 “私人化”與“資本化”的日常生活。滕尼斯在其著作《共同体与社会(英语:Gemeinschaft und Gesellschaft)》试图从共产主义和社会主义角度揭露國家與現代社會的困境,提出了自然形成的传统“共同体”(Gemeinschaft,或译礼俗社会)和基于契约的现代“社会”(Gesellschaft,或译法理社会)的概念,他思索德意志民族的社会形态的建构,并且意图将共同体、社会以及黑格尔所谓“民族精神”融合统一为“民族共同体”。[6][7][5]而涂尔干认为对民族的依恋是社会和道德进化的阶段性产物,人类有着向更大规模的社会集中的趋势,而民族国家也在失去特性向着更高级的社会靠拢而眼下在更加高级的社会形成前我们将委身于民族国家中[8];他还认为只有民族性(nationalité)和国家(état)相结合才会有“民族”(nation),对于民族的忠诚和对于全体人类的忠诚并不冲突,民族的理想可以服务于普世价值[1]。
^Robert Hislope "From Ontology to Analogy: Evolutionary Theories and the Explanation of Ethnic Politics: in Patrick James and David Goetze ed. Evolutionary Theory and Ethnic Conflict (2000) p. 174.
^Smith, Anthony D. Nationalism and Classical Social Theory. The British Journal of Sociology. March 1983, 34 (1): 19–38. JSTOR 590606. doi:10.2307/590606.
^"Anarkiistoj estis inter la pioniroj de la disvastigo de Esperanto. En 1905 fondiĝis en Stokholmo la unua anarkiisma Esperanto-grupo. Sekvis multaj aliaj: en Bulgario, Ĉinio kaj aliaj landoj. Anarkiistoj kaj anarki-sindikatistoj, kiuj antaŭ la Unua Mondmilito apartenis al la nombre plej granda grupo inter la proletaj esperantistoj, fondis en 1906 la internacian ligon Paco-Libereco, kiu eldonis la Internacian Socian Revuon. Paco-libereco unuiĝis en 1910 kun alia progresema asocio, Esperantista Laboristaro. La komuna organizaĵo nomiĝis Liberiga Stelo. Ĝis 1914 tiu organizaĵo eldonis multe da revolucia literaturo en Esperanto, interalie ankaŭ anarkiisma. Tial povis evolui en la jaroj antaŭ la Unua Mondmilito ekzemple vigla korespondado inter eŭropaj kaj japanaj anarkiistoj. En 1907 la Internacia Anarkiisma Kongreso en Amsterdamo faris rezolucion pri la afero de internacia lingvo, kaj venis dum la postaj jaroj similaj kongresaj rezolucioj. Esperantistoj, kiuj partoprenis tiujn kongresojn, okupiĝis precipe pri la internaciaj rilatoj de la anarkiistoj.""ESPERANTO KAJ ANARKIISMO" by Will Firth (页面存档备份,存于互联网档案馆)
^"Proliferarán así diversos grupos que practicarán el excursionismo, el naturismo, el nudismo, la emancipación sexual o el esperantismo, alrededor de asociaciones informales vinculadas de una manera o de otra al anarquismo. Precisamente las limitaciones a las asociaciones obreras impuestas desde la legislación especial de la Dictadura potenciarуán indirectamente esta especie de asociacionismo informal en que confluirá el movimiento anarquista con esta heterogeneidad de prácticas y tendencias. Uno de los grupos más destacados, que será el impulsor de la revista individualista Ética será el Ateneo Naturista Ecléctico, con sede en Barcelona, con sus diferentes secciones la más destacada de las cuales será el grupo excursionista Sol y Vida."[Archived copy. [2014-06-03]. (原始内容存档于2012-03-20).Archived copy(PDF). [2011-05-06]. (原始内容(PDF)存档于2011-07-23). "La insumisión voluntaria: El anarquismo individualista español durante la Dictadura y la Segunda República (1923–1938)" by Xavier Díez