I

I i

I (minuskuła: i) – dziewiąta litera alfabetu łacińskiego, dwunasta litera alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku samogłoskę przednią wysoką, np. [i] lub [ɪ].

Wymowa litery I

W języku angielskim nazwa tej litery to dźwięk „długie I”, wymawiany jako /ˈaɪ/. W większości innych języków jej nazwa odpowiada wymowie litery w sylabach otwartych.

Wymowa nazwy litery ⟨i⟩ w językach europejskich

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Egipski hieroglif ꜥ Fenicki Yodh Zachodniogrecka jota Etruskie I Łacińskie I

W alfabecie fenickim litera ta mogła pochodzić z hieroglifu oznaczającego ramię, który reprezentował spółgłoskę szczelinową gardłową dźwięczną (/ʕ/) w języku egipskim, ale został przypisany do /j/ (jak w angielskim „yes”) przez Semitów, ponieważ ich słowo oznaczające „ramię” zaczynało się od tego dźwięku. Litera ta może być również używana do reprezentowania /i/, przymkniętej przedniej niezaokrąglonej samogłoski, głównie w obcych słowach.

Grecy przyjęli formę fenickiego jodh jako swoją literę jota (⟨Ι, ι⟩) do reprezentowania /i/, tak samo, jak w staroitalskim alfabecie. W łacinie (podobnie jak we współczesnej grece) była również używana do reprezentowania /j/ i to użycie utrzymuje się w językach wywodzących się z łaciny. Współczesna litera „j” powstała jako odmiana litery „i” i obie były używane zamiennie zarówno dla samogłoski, jak i spółgłoski, a rozróżniono je dopiero w XVI wieku.

Inne reprezentacje litery I

[edytuj | edytuj kod]
Sygnalizacja Język migowy Alfabet
Braille’a
flaga
Międzynarodowego
Kodu Sygnałowego
Alfabet
semaforowy
Kod Morse’a francuski kanadyjski polski
I  i

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]