1968 Suid-Afrikaanse Grand Prix

  1968 Suid-Afrikaanse Grand Prix
Wedrengegewens
Wedren 1 van 12 in die 1968 Formule Een-seisoen
Kyalami Grand Prix-renbaan (1967–1985)
Kyalami Grand Prix-renbaan (1967–1985)
Datum 1 Januarie 1968
Amptelike naam Tweede AA Suid-Afrikaanse Grand Prix
Plek Kyalami, Midrand
Transvaal, Suid-Afrika
Baan Permanente renfasiliteit
4.104 km (2.550 mi)
Afstand 80 rondtes, 328.320 km (204.009 mi)
WeerBaie warm, droog
Voorste wegspringplek
Bestuurder Vlag van Verenigde Koninkryk Jim Clark Lotus-Ford
Tyd 1:21.6
Vinnigste rondte
Bestuurder Vlag van Verenigde Koninkryk Jim Clark Lotus-Ford
Tyd 1:23.7 op rondte 73
Podiumplekke
Eerste Vlag van Verenigde Koninkryk Jim Clark Lotus-Ford
Tweede Vlag van Verenigde Koninkryk Graham Hill Lotus-Ford
Derde Vlag van Oostenryk Jochen Rindt Brabham-Repco


Die 1968 Formule Een Suid-Afrikaanse Grand Prix het op 1 Januarie 1968 op die Kyalami Grand Prix-renbaan naby Johannesburg, Suid-Afrika plaasgevind. Die ren was amptelik die Tweede AA Suid-Afrikaanse Grand Prix genoem. Dit was die eerste wedren van die 1968-Wêreldkampioenskapseisoen vir bestuurders en die Internasionale Beker vir Formule Een-vervaardigers in 1968.

Die wedren van 80 rondtes is deur die tweemalige wêreldkampioen vir jaers en die 1965 Indianapolis 500-wenner, Jim Clark, met 'n Lotus-Ford gewen, nadat hy in die voorste plek weggespring het.[1] Die ren was nie net die laaste Formule Een-ren wat Clark gewen het nie, maar ook die laaste waarin hy ooit deelgeneem het, weens sy noodlottige ongeluk op die Hockenheimring in Duitsland drie maande later.

Tydens hierdie wedren het Team Gunston die eerste Formule Een-span geword om hul motors in hul borg se kleure te verf, toe hulle vir John Love 'n privaat Brabham en 'n LDS vir Sam Tingle ingeskryf het.

Renuitslag

[wysig | wysig bron]
Pos No Bestuurder Span Rondtes Tyd Rooster Punte
1 4 Vlag van Verenigde Koninkryk Jim Clark Lotus-Ford 80 1:53:56.6 1 9
2 5 Vlag van Verenigde Koninkryk Graham Hill Lotus-Ford 80 + 25.3 2 6
3 3 Vlag van Oostenryk Jochen Rindt Brabham-Repco 80 + 30.4 4 4
4 8 Vlag van Nieu-Seeland Chris Amon Ferrari 78 + 2 rondes 8 3
5 1 Vlag van Nieu-Seeland Denny Hulme McLaren-BRM 78 + 2 rondes 9 2
6 21 Vlag van Frankryk Jean-Pierre Beltoise Matra-Ford 77 + 3 rondes 18 1
7 19 Vlag van Switserland Jo Siffert Cooper-Maserati 77 + 3 rondes 16  
8 7 Vlag van Verenigde Koninkryk John Surtees Honda 75 + 5 rondes 6  
9 17 Vlag van Rhodesië John Love Brabham-Repco 75 + 5 rondes 17  
NC 23 Vlag van Suid-Afrika Jackie Pretorius Brabham-Climax 71 Nie geklassifiseer 23  
NF 6 Vlag van Verenigde State van Amerika Dan Gurney Eagle-Weslake 58 Olielek 12  
NF 9 Vlag van België Jacky Ickx Ferrari 51 Olielek 11  
NF 20 Vlag van Swede Jo Bonnier Cooper-Maserati 46 Oorverhitting 19  
NF 16 Vlag van Verenigde Koninkryk Jackie Stewart Matra-Ford 43 Enjin 3  
NF 18 Vlag van Rhodesië Sam Tingle LDS-Repco 35 Oorverhitting 22  
NF 25 Vlag van Suid-Afrika Basil van Rooyen Cooper-Climax 22 Enjin 20  
NF 11 Vlag van Meksiko Pedro Rodriguez BRM 20 Brandstofstelsel 10  
NF 2 Vlag van Australië Jack Brabham Brabham-Repco 16 Enjin 5  
NF 10 Vlag van Italië Andrea de Adamich Ferrari 13 Ongeluk 7  
NF 12 Vlag van Verenigde Koninkryk Mike Spence BRM 7 Brandstofstelsel 13  
NF 14 Vlag van Verenigde Koninkryk Brian Redman Cooper-Maserati 4 Olielek 21  
NF 22 Vlag van Suid-Afrika Dave Charlton Brabham-Repco 3 Ewenaar 14  
NF 15 Vlag van Italië Ludovico Scarfiotti Cooper-BRM 2 Waterpyp 15  

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Lang, Mike (1982). Grand Prix! Vol 2. Haynes Publishing Group. pp. 60–61. ISBN 0-85429-321-3.