Alpha Herculis

Alpha Herculis
Die ligging van α Herculis in die sterrebeeld (in die rooi sirkel).
Die ligging van α Herculis in die sterrebeeld (in die rooi sirkel).
Sterrebeeld Hercules
Spektraaltipe M5 Ib-II[1] / G8III + A9IV-V[1]
Soort Veelvoudige ster
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming 17h 14m 38.853s / 17h 14m 39.181s[2]
Deklinasie +14° 23′ 25.0″ / +14° 23′ 23.98″[2]
Skynmagnitude (m) 3,35[2] (2,7 – 4)[3] / 5,322[2]
Absolute magnitude (M) -2,3[4] / 1,8 / 2,8[5]
Besonderhede
Komponent 1 A
Massa (M☉) 2,5
Radius (R☉) 400
Ligsterkte (L☉) 7 244 – 9 333
Temperatuur (K) 3 155 – 3 365
Komponent 2 Ba
Massa (M☉) ~2,5
Ligsterkte (L☉) 126
Temperatuur (K) 4 900
Komponent 3 Bb
Massa (M☉) ~2
Ligsterkte (L☉) 26
Temperatuur (K) 7 350
Eienskappe
Afstand (ligjaar) 360
Ouderdom (jaar) 0,41 – 1,25 miljard
Veranderlikheid A: Halfreëlmatig[3]
Veelvoudigheid 3 sterre
Ander name
Algethi, 64 Herculis, BD+14°3207, HIP 84345, CCDM J17146+1424, AAVSO 1710+14
A: HD 156014, HR 6406, SAO 102680
B: HD 156015, HR 6407, SAO 102681
Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Alpha Herculis (α Herculis, afgekort as Alpha Her of α Her), is ’n veelvoudige ster sowat 360 ligjare van die Son af in die sterrebeeld Hercules. Wanneer deur ’n teleskoop daarna gekyk word, kan die verskeie komponente onderskei word – die helderste een het die naam Rasalgethi.[6]

Eienskappe

[wysig | wysig bron]

Alpha Herculis A en B (α¹ en α²) is meer as 500 AE (astronomiese eenhede) van mekaar af, met ’n geraamde wentelperiode van sowat 3 600 jaar. α¹ is ’n ralatief swaar, helder rooireus. α² is self ’n dubbelster: ’n geelreus (Ba, die primêre komponent) en ’n geelwitdwerg (Bb). Hulle wentel elke 51,578 dae om mekaar.

α¹ Herculis is ’n ART-ster met ’n waterstof- sowel as heliumskil om ’n gedegenereerde koolstof-suurstof-kern. Dit is op ’n geraamde afstand van 360 ligjare van die Son af, volgens Hipparcos,[7][8][9] en het ’n radius van sowat 280 miljoen km, wat rofweg 400 M☉, of 1,87 AE, is. As Rasalgethi in die middel van die Sonnestelsel was, sou sy radius verder gestrek het as die wentelbaan van Mars teen 1,5 AE, maar nie heeltemal so ver as die Asteroïdegordel nie. Nes die meeste rooireuse aan die einde van hul bestaan verloor Rasalgethi baie massa en dit vorm ’n dun gasomhulsel wat minstens 90 AE ver strek.[10]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,0 1,1 Moravveji, Ehsan; Guinan, Edward F.; Khosroshahi, Habib; Wasatonic, Rick (2013). "The Age and Mass of the α Herculis Triple-star System from a MESA Grid of Rotating Stars with 1.3 <= M/M ⊙ <= 8.0". The Astronomical Journal. 146 (6): 148. arXiv:1308.1632. Bibcode:2013AJ....146..148M. doi:10.1088/0004-6256/146/6/148.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Høg, E.; Fabricius, C.; Makarov, V. V.; Urban, S.; Corbin, T.; Wycoff, G.; Bastian, U.; Schwekendiek, P.; Wicenec, A. (2000). "The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars". Astronomy and Astrophysics. 355: L27. Bibcode:2000A&A...355L..27H. doi:10.1888/0333750888/2862.
  3. ↑ 3,0 3,1 Samus, N. N.; Durlevich, O. V.; et al. (2009). "VizieR Online Data Catalog: General Catalogue of Variable Stars (Samus+ 2007–2013)". VizieR On-line Data Catalog: B/gcvs. Originally published in: 2009yCat....102025S. 1. Bibcode:2009yCat....102025S.
  4. ↑ Huang, W.; Wallerstein, G.; Stone, M. (2012). "A catalogue of Paschen-line profiles in standard stars". Astronomy & Astrophysics. 547: A62. arXiv:1210.7893. Bibcode:2012A&A...547A..62H. doi:10.1051/0004-6361/201219804.
  5. ↑ Reimers, D. (1977). "On the absolute scale of mass-loss in red giants. I – Circumstellar absorption lines in the spectrum of the visual companion of Alpha-1 HER". Astronomy and Astrophysics. 61: 217. Bibcode:1977A&A....61..217R.
  6. ↑ "IAU Catalog of Star Names" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 April 2020. Besoek op 28 Julie 2016.
  7. ↑ Perryman, M. A. C.; Lindegren, L.; Kovalevsky, J. (July 1997), "The Hipparcos Catalogue", Astronomy and Astrophysics 323: L49–L52, Bibcode: 1997A&A...323L..49P 
  8. ↑ van Leeuwen, F (November 2007). "Hipparcos, the New Reduction". Astronomy and Astrophysics. Centre de Données astronomiques de Strasbourg. 474 (2): 653. arXiv:0708.1752. Bibcode:2007A&A...474..653V. doi:10.1051/0004-6361:20078357.
  9. ↑ Perryman, Michael (2010), The Making of History's Greatest Star Map, Astronomers’ Universe, Heidelberg: Springer-Verlag, doi:10.1007/978-3-642-11602-5, ISBN 978-3-642-11601-8, Bibcode: 2010mhgs.book.....P 
  10. ↑ Deutsch, Armin J. (Maart 1956). "The Circumstellar Envelope of Alpha Herculis". Astrophysical Journal. 123: 210–227. Bibcode:1956ApJ...123..210D. doi:10.1086/146152.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]