Angela Hewitt

Angela Hewitt, (gebore op 26 Julie 1958) is 'n Kanadese klassieke pianis. Sy is veral bekend om haar interpretasies van die musiek van Bach.

Loopbaan

[wysig | wysig bron]

Hewitt is gebore in Ottawa, Ontario as die dogter van die Yorkshire-boorling Godfrey Hewitt, (derhalwe beskik sy ook oor Britse burgerskap) wat as koorleier aan die Christ Church-katedraal in Ottawa gedien het.[1][2] Sy het op driejarige ouderdom klavierlesse van haar moeder ontvang, en op vyfjarige leeftyd 'n beurs verdien. Sy het in Ottawa die viool onder Walter Prystawski studeer, asook blokfluit en ballet onder onderskeidelik Wolfgang Grunsky en Nesta Toumine. Haar eerste vollengte uitvoering het op negejarige ouderdom in die Koninklike Konservatoria van Musiek in Toronto plaasgevind, waar sy vanaf 1964 tot 1973 onder Earle Moss en Myrtle Guerrero studeer het. Sy was hierna 'n student van die Franse pianis Jean-Paul Sevilla aan die Universiteit van Ottawa.

Hewitt het wêreldwyd as solis en saam met die orkes opgetree. Sy is veral bekend om haar siklus van Bach-opnames wat sy in 1994 begin en in 2005 voltooi het — en wat die belangrikste klawerbordwerke van J.S. Bach bevat. Haar opname van Bach se Die Kunst Der Fuge is op 17 Oktober 2014 vrygestel.[3] Haar diskografie sluit ook werke deur Louis Couperin, Jean-Philippe Rameau, Olivier Messiaen, Emmanuel Chabrier, Maurice Ravel, Robert Schumann, Ludwig van Beethoven, Frédéric Chopin, Claude Debussy en Gabriel Fauré in. Sy het twee albums opgeneem bestaande uit Mozart se klavierconcertos saam met die Orchestra da Camera di Mantova, en 'n derde album saam met Ottawa se National Arts Centre Orchestra onder leiding van Hannu Lintu. Sy het ook Schumann se Klavierconcerto opgeneem saam met die DSO Berlin onder leiding van Lintu.

Haar 2007–08 seisoen is gewy aan die volledige uitvoering van Bach se Das wohltemperierte Klavier in die grootste stede van die wêreld. Haar Hyperion DVD wat handel oor die uitvoering van Bach se werke op klavier, is gelyklopend met die toer vrygestel.

Hewitt het in Julie 2005 die Trasimeno Musiekfees in Umbrië naby Perugia van stapel gestuur, waarvan sy die artistieke direkteur is. Hewitt het in 2002 oorgeskakel na Fazioli-klaviere.[4]

Op 31 Januarie 2020 het Hewitt se F278 Fazioli vleuelklavier (die klavier was die enigste van dié model ter wêreld wat van 'n vierpedaal-meganisme voorsien is) flenters geval tydens die verskuiwing daarvan nadat 'n maatskappy wat spesialiseer in die verskuiwing van musiekinstrumente dit laat val het. Die ongeluk het plaasgevind na afloop van 'n opnamesessie van Beethoven se klaviervariasies in Berlyn toe die klavier teruggeskuif moes word na haar woning in Italië.[5]

Erkennings

[wysig | wysig bron]

In 1975 het Hewitt die Chopin Jong Pianiste-kompetisie in Buffalo, New York gewen asook 'n Bach-kompetisie in Washington, DC. In 1979 het sy derde prys tydens die Robert Casadesus Internasionale Klavierkompetisie (sedertdien hernoem na die Cleveland Internasionale klavierkompetisie) gewen. In 1978 het sy die klavierafdeling in die CBC Radio-kompetisie gewen en in 1980 die Dino Ciani-kompetisie in Milaan, Italië. In 1985 het sy eerste prys tydens die Toronto Internasionale Bach Klavierkompetisie gewen, wat gelei het tot 'n opname vir DG. In 1986 is sy deur die Kanadese Musiekraad aangewys as kunstenaar van die jaar.

In 2000 is sy geslaan tot 'n Offisier van die Orde van Kanada.[6] In 2002 is die Nasionale Kunstesentrum-prys aan Hewitt toegeken, welke saam met die Goewerneur-Generaal se uitvoerende kunste-prys toegeken word wat aan 'n kunstenaar of groep toegeken word wat 'n uitsonderlike uitvoeringsjaar beleef het.[7]

Hewitt is in 2006 benoem as Gramophone se kunstenaar van die jaar. Sy het in 2010 die MIDEM Classical-toekenning ontvang as instrumentalis van die jaar, en die heel eerste BBC Radio 3 Listener's-prys van die Koninklike Filharmoniese genootskap in 2003. Sy is ook 'n genoot van die Koninklike genootskap van Kanada, en beskik oor eregrade van die Universiteit van Ottawa, die Universiteit van Toronto, Queen's-universiteit (Kingston), die Open University (Londen), Mount Saint Vincent-universiteit (Halifax), die Universiteit van Saskatchewan en Carleton-universiteit (Ottawa).[8]

Hewitt is op 30 Desember 2015 bevorder tot Companion of the Order of Canada, synde die hoogste vorm van die eerbewys.[9]

Persoonlike lewe

[wysig | wysig bron]

Nadat Hewitt vanaf 1978 tot 1985 in Parys gewoon het, het sy na Londen verhuis, welke sedertdien haar hoofblyplek is. Sy is tans woonagtig in Italië.[10]

Geselekteerde diskografie

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Betty Nygaard King, Jean Southworth. "Hewitt, Godfrey". Encyclopedia of Canadian Music. Canadian Encyclopedia. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2012. Besoek op 23 Februarie 2013.
  2. ↑ Angela Hewitt het die aard van haar tweeledige burgerskap verduidelik op die CBC Radio 2 program This Is My Music wat op 23 Februarie 2013 uitgesaai is.
  3. ↑ "Home" (in Engels). Angela Hewitt. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 April 2020. Besoek op 13 April 2016.
  4. ↑ Picard, Anna (11 April 2010). "Angela Hewitt, Wigmore Hall, Londen". The Independent on Sunday (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Februarie 2020. Besoek op 15 Januarie 2019.
  5. ↑ https://maroelamedia.co.za/nuus/wereld/pianis-se-r3-miljoen-klavier-flenters-na-klavierskuiwers-dit-laat-val/ URL opgespoor en besoek op 11 Februarie 2020
  6. ↑ "Order of Canada citation for Angela Hewitt". Geargiveer vanaf die oorspronklike op Mei 16, 2012. Besoek op Mei 15, 2012.
  7. ↑ "Angela Hewitt". Governor General's Performing Arts Awards (in Engels). Governor General's Performing Arts Awards Foundation. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Februarie 2020. Besoek op 29 Julie 2014.
  8. ↑ "Angela Hewitt Receives Honorary Degree from Carleton University". Carleton University (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Oktober 2016. Besoek op 29 Julie 2014.
  9. ↑ "Order of Canada Appointments". The Governor General of Canada His Excellency the Right Honourable David Johnston. Governor General of Canada. Besoek op 31 Desember 2015.
  10. ↑ https://maroelamedia.co.za/nuus/wereld/pianis-se-r3-miljoen-klavier-flenters-na-klavierskuiwers-dit-laat-val/ URL opgespoor en besoek op 11 Februarie 2020
  11. ↑ "Bach: Goldberg Variations – CDA68146 – Johann Sebastian Bach (1685–1750) – Hyperion Records – MP3 and Lossless downloads" (in Engels). Hyperion Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Julie 2018.
  12. ↑ "Scarlatti: Sonatas – CDA67613 – Domenico Scarlatti (1685–1757) – Hyperion Records – MP3 and Lossless downloads" (in Engels). Hyperion Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Julie 2018. Besoek op 13 April 2016.
  13. ↑ "Liszt: Piano Sonata & other works – CDA68067 – Franz Liszt (1811–1886) – Hyperion Records – MP3 and Lossless downloads" (in Engels). Hyperion Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Julie 2018. Besoek op 13 April 2016.
  14. ↑ "Bach: The Art of Fugue – CDA67980 – Johann Sebastian Bach (1685–1750) – Hyperion Records – MP3 and Lossless downloads" (in Engels). Hyperion Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Julie 2018. Besoek op 13 April 2016.
  15. ↑ "Bach: Flute Sonatas – CDA67897 – Johann Sebastian Bach (1685–1750) – Hyperion Records – MP3 and Lossless downloads" (in Engels). Hyperion Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Julie 2019. Besoek op 13 April 2016.
  16. ↑ "Fauré: Piano Music – CDA67875 – Gabriel Fauré (1845–1924) – Hyperion Records – MP3 and Lossless downloads" (in Engels). Hyperion Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Julie 2018. Besoek op 13 April 2016.
  17. ↑ "Debussy: Solo Piano Music – CDA67898 – Claude Debussy (1862–1918) – Hyperion Records – MP3 and Lossless downloads" (in Engels). Hyperion Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Julie 2018. Besoek op 13 April 2016.
  18. ↑ "Bach: Angela Hewitt plays Bach – CDS44421/35 – Johann Sebastian Bach (1685–1750) – Hyperion Records – MP3 and Lossless downloads" (in Engels). Hyperion Records. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Julie 2018. Besoek op 13 April 2016.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]