Charles Koechlin

Charles Koechlin

Charles Koechlin, gedoop as Charles-Louis-Eugène Koechlin (Frans: [ʃaʁl lwi øʒɛn keklɛ̃]; 27 November 1867 - 31 Desember 1950), was 'n Franse komponis. Hy het verskeie belangstellings gehad soos middeleeuse musiek, The Jungle Book deur Rudyard Kipling, Johann Sebastian Bach, filmsterre (veral Lilian Harvey en Ginger Rogers), reis, stereoskopiese fotografie en sosialisme. Hy het eenkeer gesê: "Die kunstenaar benodig 'n ivoortoring, nie as 'n ontvlugting van die wêreld nie, maar as 'n plek waar hy die wêreld kan besigtig en homself kan wees. Hierdie toring is vir die kunstenaar soos 'n vuurtoring wat regoor die wêreld skyn."^[1]

Lewe

Koechlin is in Parys gebore en was die jongste kind van 'n groot gesin. Sy moeder se familie kom van Elsas, en hy het hom met die streek vereenselwig; sy grootvader van moederskant was die bekende filantroop en tekstielvervaardiger Jean Dollfus. Koechlin het sy sterk ontwikkelde maatskaplike gewete geërf. Sy vader is oorlede toe hy 14 jaar oud was. Ondanks sy vroeë belangstelling in musiek wou sy gesin gehad het dat hy 'n ingenieur moes word. Hy het die École Polytechnique in 1887 betree, maar die volgende jaar is hy met tuberkulose gediagnoseer en moes hy ses maande lank in Algerië aansterk. Uiteindelik is hy gedwing om weer sy eerste jaar aan die École te doen, en het hy met middelmatige punte gegradueer. Na 'n onderonsie met sy gesin en privaatlesse onder Charles Lefebvre het hy in 1890 die Paryse Konservatorium betree en aanvanklik harmonie onder Antoine Taudou studeer. In 1892 het hy komposisie begin studeer onder Massenet, asook fuga en kontrapunt onder André Gedalge, en musiekgeskiedenis onder Louis-Albert Bourgault-Ducoudray. Sy medestudente het George Enescu, Ernest Le Grand, Reynaldo Hahn, Max d'Ollone, Henri Rabaud en Florent Schmitt ingesluit. Vanaf 1896 was hy 'n student van Gabriel Fauré, saam met Ravel en Jean Roger-Ducasse. Fauré het 'n groot invloed gehad op Koechlin, wat die eerste Fauré-biografie (1927) geskryf het, welke steeds aangehaal word. In 1898 het 'n dankbare Koechlin die gewilde suite uit Fauré se Pelléas et Mélisande georkestreer en in 1900 het hy Fauré bygestaan met die vervaardiging van die groot buitelugdrama, Promethée.

Na sy graduasie het Koechlin 'n vryskut komponis en onderwyser geword. Hy is in 1903 met Suzanne Pierrard getroud. Hulle het vyf kinders gehad. Hul seun Yves is later met Paul Langevin se kleindogter Noémie getroud. Hy het vanaf 1921 gereeld korrespondeer met Catherine Murphy Urner, sy voormalige student wat in Kalifornië gewoon het. In 1909 het hy as kritikus gereeld vir die Chronique des Arts geskryf en in 1910 was hy een van die stigters, saam met Ravel, van die Société musicale indépendante welke organisasie se aktiwiteite hy intens mee verbonde was. Hy was van die ontstaan daarvan in die vroeë dertigerjare tot en met sy dood, 'n passievolle voorstander van die Internasionale Genootskap vir Kontemporêre Musiek, en het eventueel president van die Franse afdeling daarvan geword. In 1937 is hy verkies tot president van die Fédération Musicale Populaire. Aanvanklik het hy sy tyd gemaklik verdeel tussen Parys en sy landhuise in Villers-sur-Mer en die Côte d'Azur, maar na die aanvang van die Eerste Wêreldoorlog het sy vermoëns skipbreuk gelei; hy moes een van sy huise verkoop en in 1915 as dosent en onderwyser begin werk. Deels vanweë sy voortdurende voorspraak vir jonger komponiste en nuwe style, was hy nooit suksesvol in sy pogings om 'n permanente onderwyspos te verwerf nie, hoewel hy 'n eksaminator was vir baie instellings (bv. Die konservatoriums van Brussel, Reims en Marseille). Sy aansoek om professor in kontrapunt en fuga aan die Konservatorium in Parys in 1926 te word is met 20 stemme teen 2 verwerp (die twee is Albert Roussel en Maurice Emmanuel), maar van 1935 tot 1939 was hy toegelaat om onderrig te gee in polifonie aan die Schola Cantorum.

Hy het die VSA vier keer besoek om lesings en onderrig te gee: in 1918-19, 1928, 1929 en 1937. Op die tweede en derde besoek het hy lesse gegee aan die Universiteit van Kalifornië, Berkeley, wat deur Catherine Murphy Urner gereël is, wat daarna tot 1933 by hom gewoon het. ^[2] Tydens sy besoek in 1929 het sy simfoniese gedig, La Joie païenne die Hollywood Bowl-prys vir komposisie gewen en is dit daarna opgevoer onder leiding van Eugene Aynsley Goossens. Nietemin moes Koechlin vir die voorbereiding van die orkestrale dele betaal, en in die dertigerjare het hy die meeste van sy spaargeld opgebruik om uitvoerings van sommige van sy orkeswerke te bewerkstellig. In die veertigerjare het die musiekdepartement van Radio België egter sy saak opgeneem en verskeie premières van belangrike werke uitgesaai, waaronder die eerste volledige uitvoering van die Jungle Book-siklus. Hy is op 83-jarige ouderdom oorlede in Rayol-Canadel-sur-Mer, Var, en hy is ook daar begrawe. ^[3] In 1940 het hy die Chevalier de la Légion d'honneur vanaf die Franse regering ontvang maar dit geweier.

Keur uit sy werke

Sien ook: Gedetailleerde lys van werke in Frans

Simfonieë

• Simfonie in A majeur (1893–1908, gestaak)^[4]
• Simfonie No. 1, Op. 57bis (orkestrale weergawe, 1926, van die Strykkwartet No. 2)
• The Seven Stars Symphony, Op. 132 (1933)
• Symphonie d’Hymnes (1936) [siklus van onafhanklike bewegings wat voorheen gekomponeer is]
• Simfonie No. 2, Op. 196 (1943–44)^[5]

Simfoniese gedigte

• La Forêt, Op. 25 (1897–1906) &, Op. 29 (1896–1907)
• Nuit de Walpurgis classique, Op. 38 (1901–1916)
• Soleil et danses dans la forêt, Op. 43 No. 1 (1908–11)
• Vers la plage lointaine, nocturne, Op. 43 No. 2 (1908–1916)
• Le Printemps, Op. 47 No. 1 (1908–11)
• L'Hiver, Op. 47 No. 2 (1908–10. ge-orkestreer 1916)
• Nuit de Juin, Op. 48 No. 1 (1908–11. ge-orkestreer 1916)
• Midi en Août, Op. 48 No. 2 (1908–11. ge-orkestreer 1916)
• La Course de printemps, Op. 95 (1908–25) (Jungle Book Siklus)
• Vers la Voûte étoilée, Op. 129 (1923–33)
• Sur les flots lontains - poème symphonique sur un chant de C.M. Urner, Op. 130 (1933)
• La Méditation de Purun Bhaghat, Op. 159 (1936) (Jungle Book Siklus)
• La Cité nouvelle, rêve d’avenir, Op. 170 (1938; ná H.G. Wells)
• La Loi de la Jungle, Op. 175 (1939–40) (Jungle Book Siklus)
• Les Bandar-log, Op. 176 (1939–40) (Jungle Book Siklus)
• Le Buisson ardent, Opp. 203 (1945) & 171 (1938)
• Le Docteur Fabricius, Op. 202 (1941–44. ge-orkestreer 1946)

Ander orkeswerke

• En rêve, Op. 20 No. 1 (1896–1900)
• Au loin, Op. 20 No. 2 (1896–1900)
• L’Automne, simfoniese suite, Op. 30 (1896–1906)
• Études Antiques, Op. 46 (1908–10)
• Suite légendaire, Op. 54 (1901–15)
• 5 Chorals dans les modes du moyen-age, Op. 117 bis (1931. ge-orkestreer, 1932)
• Fugue Symphonique ‘Saint-Georges’, Op. 121 (1932)
• L’Andalouse dans Barcelone, Op. 134 (1933)
• Les Eaux vives – musiek vir die Paryse Exposition Universelle in 1937, Op. 160 (1936)
• Victoire de la vie, Op. 167 (1938 – vir die rolprent deur Henri Cartier)
• Offrande musicale sur le nom de BACH, Op. 187 (1942–46)
• Partita vir kamerorkes, Op. 205
• Introduction et 4 Interludes de style atonal-sériel, Op. 214 (1947–48)

Solo instrument en orkes

• 3 Korale vir orrel en orkes, Op. 49 (1909–16)
• Ballade vir klavier en orkes, Op. 50 (1911–19) (ook vir klaviersolo)
• Poème vir horing en orkes, Op. 70 bis (1927 orkestrasie van die Horingsonata)
• 2 Sonates vir klarinet en kamerorkes, Opp. 85 bis & 86 bis (1946 rangskikkings van sonates vir klarinet en klavier)
• 20 Chansons bretonnes vir tjelo en orkes, Op. 115 (1931–32) (rangskikkings van 20 Chansons bretonnes vir tjello en klavier)
• Silhouettes de Comédie vir fagot en orkes, Op. 193
• 2 Sonatines vir hobo d’amore en kamerorkes, Op. 194 (1942–43)

Blaasinstrument-groep

• Quelques chorals pour des fêtes populaires, Op. 153 (1935–36)

Kamermusiek

• Trois Pièces vir fagot en klavier, Op. 34
• Strykkwartet No. 1, Op. 51 (1911–13)
• Sonate, fluit en klavier, Op. 52 (1913)
• Sonate, altviool en klavier, Op. 53
• Suite en quatuor pour flûte, violon, alto et piano, Op. 55 (1911–1916)^[6]
• Strykkwartet No. 2, Op. 57 (1911–15) [sien ook Simfonie No. 1]
• Sonate, hobo en klavier, Op. 58 (1911–16)
• Sonate, viool en klavier, Op. 64 (1915–16)
• Paysages et Marines vir kamer ensemble, Op. 63 (1915–16) [ook rangskik vir klaviersolo]
• Sonate, tjello en klavier, Op. 66 (1917)
• Sonate, horing en klavier, Op. 70 (1918–25)
• Sonate, fagot en klavier, Op. 71 (1918–1919)
• Strykkwartet No. 3, Op. 72 (1917–21)
• Sonate, 2 fluite, Op. 75 (1920)
• Sonate No. 1, klarinet en klavier, Op. 85 (1923)
• Sonate No. 2, klarinet en klavier, Op. 86 (1923)
• Trio vir fluit, klarinet en fagot (of viool, altviool en tjello) (1927)
• Klavierkwintet, Op. 80
• 20 Chansons bretonnes vir tjello en klavier, Op. 115 (1931–32)
• L’Album de Lilian (Boek I) vir sopraan, fluit, klarinet en klavier, Op. 139 (1934)
• L’Album de Lilian (Boek II) vir fluit, klavier, klavesimbel en Ondes Martenot, Op. 149 (1935)
• Kwintet No. 1 vir fluit, harp en stryktrio Primavera, Op. 156 (1936)
• 14 Pièces vir fluit en klavier, Op. 157b (1936)
• Épitaphe de Jean Harlow vir fluit, alto saxofoon en klavier, Op. 164 (1937)
• Septet vir blaasinstrumente, Op. 165 (1937)
• 14 Pièces vir klarinet en klavier, Op. 178 (1942)
• 14 Pièces vir hobo en klavier, Op. 179 (1942)
• 15 Pièces vir horing (of saxofoon) en klavier, Op. 180 (1942)
• 15 Études vir saxofoon en klavier, Op. 188 (1942–44)
• 12 Menodies vir Instrumente, Op. 213 (1947)

Eerste en Tweede Fluit

Derde en Vierde vir hobo

Vyfde en Sesde vir klarinet

Sewende Agste vir fagot

Negende vir alto saxofoon

Tiende vir tromboon

Elfde vir trompet

Twaalfde vir horing

• Sonate à sept vir fluit, hobo, harp en strykkwartet, Op. 221
• Morceau de lecture pour la flûte, Op. 218 (1948)
• Kwintet No. 2 vir fluit, harp en stryktrio Primavera II, Op. 223 (1949)
• Stèle funéraire vir fluit, piccolo en alto fluit, Op. 224 (1950)

Instrumentele musiek

• Sonate für Oboe und Klavier, Op. 58
• 5 Sonatines vir klavier, Op. 59 (1915–16)
• 4 Sonatines Françaises vir klavierduet, Op. 60 (1919) [sien ook die orkes weergawe]
• Paysages et Marines vir klavier, Op. 63 (1915–16) [ook rangskik vir kamer ensemble]
• Les Heures persanes, 16 stukke vir klavier, Op. 65 (1913–19) [sien ook die orkes weergawe]
• 12 Pastorales vir klavier, Op. 77 (1916–20)
• 4 Nouvelles Sonatines françaises vir klavier, Op. 87 (1923–24)
• L’Ancienne Maison de campagne vir klavier, Op. 124 (1923–33)
• Danses pour Ginger Rogers vir klavier, Op. 163 (1937)
• Vers le soleil – 7 monodies vir Ondes Martenot, Op. 174 (1939)
• Suite vir cor anglais, Op. 185 (1942)
• Les Chants de Nectaire, 96 stukke vir fluitsolo in 3 reekse, Opp. 198, 199 & 200 (1944)
• 15 Préludes vir klavier, Op. 209 (1946)
• Le Repos de Tityre vir hobo d’amore solo, Op. 216

Korale werke

• L’Abbaye, Suite religieuse vir soli, koor en orkes, Opp. 16 & 42 (1908)
• 3 Poèmes vir soli, koor en orkes, Op. 18 (Jungle Book Cycle)
• Chant funèbre à la mémoire des jeunes femmes défuntes vir koor en orkes, Op. 37 (1902–08)
• Chant pour Thaelmann vir koor en klavier of blaasinstrumente, Op. 138 (1934)
• Requiem des pauvres bougres vir koor, orkes, klavier, orrel en Ondes Martenot, Op. 161 (1936–37)

Liedere

• Rondels, Set I, Op. 1 (1890–95)
• 4 Poèmes d’Edmond Haraucourt, Op. 7 (1890–97)
• Rondels, Set II, Op. 8 (1891–96)
• Poèmes d’automne, Op. 13 (1894–99)
• Rondels, Set III, Op. 14 (1896–1901)
• 3 Mélodies, Op. 17 (1895–1900)
• 2 Poèmes d’André Chénier, Op. 23 (1900–02)
• 6 Mélodies sur des poésies d’Albert Samain, Op. 31 (1902-6)
• 5 Chansons de Bilitis, Op. 39 (1898–1908)
• 5 Mélodies sur des poèmes de ‘Shéhérazade’ de Tristan Klingsor Series I, Op. 56 (1914–16)
• 8 Mélodies sur des poèmes de ‘Shéhérazade’ de Tristan Klingsor Series II, Op. 84 (1922–3)
• 7 Chansons pour Gladys, Op. 151 (1935)

Biografie

• Orledge, Robert (1989). Charles Koechlin (1867–1950): His Life and Works. Londen: Psychology Press.

Verwysings

1. Koechlin, The Tower of Dreams.
2. Johnson, Barbara Urner (2003). Catherine Urner (1891-1942) and Charles Koechlin (1867-1950) (Digitized online by GoogleBooks). Besoek op 6 Januarie 2011.
3. "Collection Guide". Besoek op 6 Januarie 2011.
4. Orledge, bladsy 76. "Koechlin se vier-beweging Simfonie in A het hom tussen Oktober 1893 (toe dit begin is as 'n klavierkwartet) en Julie 1908 (toe hy dit uiteindelik gestaak het) met afwisseling besig gehou.
5. Orledge, bls. 196-200.
6. BNF inskrywing wat outograaf sketse van al 4 bewegings van die Suite en quatuor beskryf met datums van Junie 1911 to Augustus 1916

Eksterne skakels

Wikimedia Commons bevat media in verband met Charles Koechlin.

• Koechlin: Les Heures persanes
• Koechlin, compositeur de renom
• Rothstein, Edward: A Composer Inspired by Movies. The New York Times 3 Junie, 1984.
• Biografie en beknopte lys van werke in Frans
• Musiek en media deur Charles Koechlin op die International Music Score Library Project