Die Franse (enkelvoud: Fransman, Frans: Français) is 'n nasie en etniese groep inheems aan Frankryk. Hulle deel 'n gemeenskaplike Franse geskiedenis, kultuur, afkoms en praat Frans of 'n ander Romaanse taal as moedertaal. Franse vorm die titulêre nasie van Frankryk, waar hulle 90% van die bevolking uitmaak, terwyl volgens die wetlike sin die hele bevolking van Frankryk Franse is.
Marianne, nasionale personifikasie van Frankryk
Wêreldwyd leef sowat 113 miljoen Franse, waarvan omtrent 67 miljoen in Frankryk, 8,5 miljoen in die Verenigde State, 6,8 miljoen in Argentinië en 5 miljoen in Kanada. Behalwe vir Franse leef nog etniese minderhede soos Baske (239 000) en Bretonners (6–7 miljoen) in Frankryk. In onlangse tye het nog etniese groepe soos Arabiere (5,9 miljoen), Berbers (1,5 miljoen), Italianers (1,5 miljoen), Portugese (1,2 miljoen), Duitsers (1,1 miljoen), Nederlanders (~1 miljoen) en Pole (~1 miljoen) in Frankryk gevestig. Daar is sowat 380 000 Blanke Suid-Afrikaners van Franse afkoms aan die Kaap.
Om Frans te wees, volgens die eerste artikel van die Franse Grondwet, is om 'n burger van Frankryk te wees, ongeag 'n mens se herkoms, ras of godsdiens (sans distinction d'origine, de race ou de religion).[30] Volgens sy beginsels het Frankryk hom gewy aan die lot van 'n voorstel nasie, 'n generiese gebied waar mense slegs begrens word deur die Franse taal en die veronderstelde bereidwilligheid om saam te leef, soos gedefinieer deur Ernest Renan se "plébiscite de tous les jours" ('alledaagse volksstemming') oor die bereidwilligheid om saam te lewe, in Renan se 1882-opstel "Qu'est-ce qu'une nation?").
Die Franse sien hulself as 'n inklusiewe nasie met universele waardes, en het altyd assimilasie waardeer en sterk voorgestaan. Die sukses van sulke assimilasie is egter onlangs in twyfel getrek. Daar is toenemende ontevredenheid met, en binne, groeiende etno-kulturele enklaves (kommunautarisme). Die Franse onluste van 2005 in sommige moeilike en verarmde voorstede (les quartiers sensibles) was 'n voorbeeld van sulke spanning. Dit moet egter nie geïnterpreteer word as etniese konflikte nie (soos voorheen in ander lande soos die VSA en die VK voorgekom het), maar as sosiale konflikte gebore uit sosio-ekonomiese probleme wat volle integrasie in gevaar stel.[31]
Die moderne Franse is die afstammelinge van mengsels insluitend Romeine, Kelte, Iberiërs, Liguriërs en Grieke in Suid-Frankryk,[32][33] Germaanse volke wat aan die einde van die Romeinse Ryk aankom soos die Franke en die Boergondiërs,[34][35][36] en 'n paar Wikings wat met die Normandiërs gemeng het en hulle meestal in Normandië in die 9de eeu gevestig het.[37]
Geslagte setlaars het oor die eeue heen na Frankryk gemigreer, wat 'n bont groepering van mense geskep het. Die historikus John F. Drinkwater sê: "The French are, paradoxically, strongly conscious of belonging to a single nation, but they hardly constitute a unified ethnic group by any scientific gauge."[38]
Frankryk sit aan die rand van die Europese skiereiland en het golwe van migrasie gesien van groepe wat dikwels gevestig is as gevolg van die teenwoordigheid van fisiese hindernisse wat voortgaande migrasie verhoed. Dit het gelei tot taal- en streekkulturele variegasie, maar die mate waarin hierdie patroon van migrasies in bevolkingsgenetika-studies verskyn het, was onduidelik tot die publikasie van 'n studie in 2019 wat genoomwye data gebruik het. Die studie het ses verskillende genetiese trosse geïdentifiseer wat oor populasies onderskei kan word. Die studie het tot die gevolgtrekking gekom dat die bevolkingsgenetiese trosse korreleer met linguistiese en historiese verdelings in Frankryk en met die teenwoordigheid van geografiese hindernisse soos berge en groot riviere. 'n Bevolkingsknelnek is ook in die veertiende eeu geïdentifiseer, in ooreenstemming met die tydsberekening vir die Swart Dood in Europa.[39]
↑"France shall be an indivisible, secular, democratic and social Republic. It shall ensure the equality of all citizens before the law, without distinction of origin, race or religion", Constitution of 4 October 1958Geargiveer 13 Maart 2013 op Wayback Machine
↑Hughes LAGRANGES, Emeutes, renovation urbaine et alienation politique, Observatoire sociologique du changement, Paris, 2007 [1]Geargiveer 26 April 2012 op Wayback Machine
↑Éric Gailledrat, Les Ibères de l'Èbre à l'Hérault (VIe-IVe s. avant J.-C.), Lattes, Sociétés de la Protohistoire et de l'Antiquité en France Méditerranéenne, Monographies d'Archéologie Méditerranéenne – 1, 1997
↑Dominique Garcia: Entre Ibères et Ligures. Lodévois et moyenne vallée de l'Hérault protohistoriques. Paris, CNRS éd., 1993; Les Ibères dans le midi de la France. L'Archéologue, n°32, 1997, pp. 38–40
↑"Les Gaulois figurent seulement parmi d'autres dans la multitude de couches de peuplement fort divers (Ligures, Ibères, Latins, Francs et Alamans, Nordiques, Sarrasins...) qui aboutissent à la population du pays à un moment donné ", Jean-Louis Brunaux, Nos ancêtres les Gaulois, éd. Seuil, 2008, p. 261
↑"Notre Midi a sa pinte de sang sarrasin", Fernand Braudel, L'identité de la France – Les Hommes et les Choses (1986), Flammarion, 1990, p. 215
↑"Les premiers musulmans arrivèrent en France à la suite de l'occupation de l'Espagne par les Maures, il y a plus d'un millénaire, et s'installèrent dans les environs de Toulouse – et jusqu'en Bourgogne. À Narbonne, les traces d'une mosquée datant du VIIIe siècle sont le témoignage de l'ancienneté de ce passé. Lors de la célèbre, et en partie mythologique, bataille de Poitiers en 732, dont les historiens reconsidèrent aujourd'hui l'importance, Charles Martel aurait stoppé la progression des envahisseurs arabes. Des réfugiés musulmans qui fuyaient la Reconquista espagnole, et plus tard l'Inquisition, firent souche en Languedoc-Roussillon et dans le Pays basque français, ainsi que dans le Béarn", Justin Vaïsse, Intégrer l'Islam, Odile Jacob, 2007, pp. 32–33