Perseïdes

Perseïdes
’n Lang, veelkleurige streep afkomstig van 2009 se Perseïdes, net links van die Melkweg.
Ontdekking	36 n.C. (eerste rekord)[1][2]
Moederliggaam	Komeet Swift-Tuttle
Uitstralingspunt
Sterrebeeld	Perseus
Regte klimming	03^h 04^m[3]
Deklinasie	+58°[3]
Eienskappe
Voorkoms	23 Julie–20 Augustus[3]
Hoogtepunt	12 Augustus[3]
Spoed	58 km/s[4]
Sterre per uur	80[3]

Die Perseïdes is ’n aktiewe meteoorreën wat verbind word met Komeet Swift-Tuttle. Hulle word so genoem omdat dit lyk of hulle vanaf ’n sentrale punt in die sterrebeeld Perseus kom.

Etimologie

Die wolk van meteoroïdes wat die Perseïdes veroorsaak, strek oor die wentelbaan van Komeet Swift-Tuttle en word deur die komeet afgeskei terwyl dit in ’n wentelbaan van 133 jaar om die Son is.^[5] Die meeste deeltjies is al sowat duisend jaar deel van die wolk, maar daar is ’n ralatief jong filament van stof wat in 1865 afgeskei is en die dag voor die maksimum reën vir ’n mini-hoogtepunt kan sorg.^[6] Die grootte van die wolk in die omgewing van die Aarde word geraam op sowat 0,1 astronomiese eenhede (AE) breed en 0,8 AE lank, en dit word uitgesprei deur sy jaarlikse wisselwerking met die Aarde se swaartekrag.^[7]

Die meteoorreën is elke jaar van middel Julie af te sien en bereik sy hoogtepunt tussen 9 en 14 Augustus, afhangend van die ligging van die wolk. Tydens die hoogtepunt is die tempo van die meteore sowat 60 of meer per uur. Hulle kan oor die hele lugruim gesien word; weens die meteoorreën se uitstralingspunt in die sterrebeeld Perseus kan dit egter hoofsaaklik in die Noordelike Halfrond gesien word. Soos met talle meteoorreëns bereik dit in die vroeë oggendure sy hoogtepunt omdat die Aarde dan in die rigting van die meteoroïdes inbeweeg.^[8] Hoewel die meeste meteore die Aarde se atmosfeer tussen sonsopkoms en die middag tref, is hulle weens die daglig nie sigbaar nie. Sommige is ook voor middernag sigbaar, en dan is vuurballe soms te sien. Die meeste Perseïdes brand sowat 80 km bo die Aarde se oppervlak uit.^[9]

Bekende Perseïdes

’n Perseïde in 2010 bo die ESO se Baie Groot Teleskoop.

Jaar	Meteore aktief tussen	Hoogtepunt

Jaar	Aktief	Hoogtepunt
2023	14 Julie - 1 September	13 Augustus 08:00 UT[10] (8% afnemende maan)
2022	17 Julie - 24 Augustus	12-13 Augustus (volmaan op 12 Augustus)
2021	17 Julie - 24 Augustus	11-12 Augustus
2020	16 Julie - 23 Augustus[11]	12-13 Augustus (volmaan op 3 Augustus)[11]
2019	17 Julie - 24 Augustus	12-13 Augustus[12] (volmaan op 15 Augustus)
2018	Julie 17 - Augustus 24	11-13 Augustus[13]
2017	17 Julie - Augustus	12 Augustus[14]
2016	17 Julie - 24 Augustus	11-12 Augustus [15]
2015	17 Julie - 24 Augustus	12-13 Augustus[16] (maksimum per uur: 95) (nuwemaan 14 Aug.)
2014	17 Julie - 24 Augustus	13 Augustus (68)[17] (volmaan 10 Aug.)
2013	17 Julie - 24 Augustus	12 Augustus (109)[18]
2012	17 Julie - 24 Augustus	12 Augustus (122)[19]
2011	17 Julie - 24 Augustus	12 Augustus (58)[20] (volmaan 13 Aug.)[21]
2010	23 Julie - 24 Augustus	12 Augustus (142)[22]
2009	Julie 14 - Augustus 24	13 Augustus (173)[23]
2008	25 Julie - 24 Augustus[24]	13 Augustus (116)[24]
2007	19 Julie - 25 Augustus[25]	13 Augustus (93)[25]
2006		12/13 Augustus[26]
2005
2004		12 Augustus (>200)[4]
1994		(>200)[2]
1993		(200-500)[2]
1992		11 Augustus-uitbarsting onder ’n volmaan van 13 Aug.[27]
1864		(>100)[2]
1863		(109-215)[2]
1861		(78-102)[2]
1858		(37-88)[2]
1839		(165)[2]

Bronne

• Phillips, Tony (31 Julie 2009). "The Perseids are Coming". NASA. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Maart 2010. Besoek op 13 April 2016.

Verwysings

1. Dr. Bill Cooke; Danielle Moser; Rhiannon Blaauw (11 Augustus 2012). "NASA Chat: Stay 'Up All Night' to Watch the Perseids!" (PDF). Nasa. p. 55. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 25 Oktober 2020. Besoek op 16 Augustus 2013. {{cite web}}: Onbekende parameter |last-author-amp= geïgnoreer (hulp)
2. Gary W. Kronk. "Observing the Perseids" (in Engels). Meteor Showers Online. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Julie 2018. Besoek op 12 Augustus 2009.
3. Moore, Patrick; Rees, Robin (2011), Patrick Moore's Data Book of Astronomy (2nd ed.), Cambridge University Press, p. 275, ISBN 0-521-89935-4, http://books.google.com/books?id=2FNfjWKBZx8C&pg=PA275 
4. Żołądek, P. et al. (October 2009), "The 2004 Perseid meteor shower – Polish Fireball Network double station preliminary results", Journal of the International Meteor Organization 37 (5): 161–163, Bibcode: 2009JIMO...37..161Z 
5. Dan Vergano (7 Augustus 2010). "Perseid meteor shower to light up night sky this weekend" (in Engels). Usatoday.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Junie 2019. Besoek op 12 Augustus 2013.
6. Dr. Tony Phillips (25 Junie 2004). "The 2004 Perseid Meteor Shower" (in Engels). Science@NASA. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Maart 2010. Besoek op 12 Maart 2010.
7. D.W. Hughes (1996). "Cometary Dust Loss: Meteoroid Streams and the Inner Solar System Dust Cloud". In J. Mayo Greenberg (red.). The Cosmic Dust Connection. Springer Science & Business Media. p. 375. Besoek op 24 Julie 2015.
8. "argiefkopie". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Augustus 2015. Besoek op 13 April 2016.
9. "NASA All Sky Fireball Network: Perseid End Height". NASA Meteor Watch on Facebook. 11 Augustus 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Mei 2020. Besoek op 19 November 2012.
10. Robert Lunsford. "Viewing the Perseid Meteor Shower in 2023". American Meteor Society (AMS). Besoek op 6 Augustus 2023.
11. "Perseid meteor shower 2020: When and where to see it in the UK". Royal Museums Greenwich (in Engels). 23 Julie 2020. Besoek op 2 Augustus 2020.
12. "Perseid meteor shower 2019: When and where to see it in the UK". Royal Museums Greenwich. Besoek op 3 Augustus 2019.
13. Sarah Lewin (9 Julie 2018). "Perseid Meteor Shower 2018: When, Where & How to See It". Space.com. Besoek op 20 Julie 2018.
14. Sarah Lewin (26 Julie 2017). "Perseid Meteor Shower 2017: When, Where & How to See It". Space.com. Besoek op 27 Julie 2017.
15. "Perseid Meteor Shower 2016: When, Where & How to See It". Besoek op 18 Julie 2016.
16. "Meteor Showers 2015". nasa.gov. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Desember 2019. Besoek op 9 Augustus 2015.
17. "Perseids 2014: visual data quicklook" (in Engels). Imo.net. 13 Augustus 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2016. Besoek op 13 Augustus 2014.
18. "Perseids 2013: visual data quicklook" (in Engels). Imo.net. 23 September 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2016. Besoek op 20 April 2014.
19. "Perseids 2012: visual data quicklook" (in Engels). Imo.net. 22 Oktober 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Oktober 2016. Besoek op 20 April 2014.
20. "Perseids 2011: visual data quicklook" (in Engels). Imo.net. 6 Oktober 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2016. Besoek op 20 April 2014.
21. "How to See the Best Meteor Showers of the Year: Tools, Tips and 'Save the Dates'" (in Engels). nasa.gov. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Julie 2012. Besoek op 16 November 2010.
22. "How to See the Best Meteor Showers of the Year: Tools, Tips and 'Save the Dates'" (in Engels). nasa.gov. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Julie 2012. Besoek op 12 Augustus 2010.
23. "Perseids 2009: visual data quicklook" (in Engels). Imo.net. 26 April 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Oktober 2016. Besoek op 11 Augustus 2009.
24. "Perseids 2008: visual data quicklook". Imo.net. 6 Junie 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2016. Besoek op 11 Augustus 2009.
25. "Perseids 2007: first results". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2011. Besoek op 13 April 2016.
26. EAAS
27. Brown. "The Perseids 1992. New outburst announces return of P/Swift-Tuttle". Bibcode:1992JIMO...20..192B.

Eksterne skakels

• Wêreldwye tye om die 2016-Perseïdes te sien
• Gary Kronk se meteoorbladsy Geargiveer 19 Julie 2018 op Wayback Machine
• 2009 Perseïde-vuurbal Geargiveer 15 April 2020 op Wayback Machine
• "What are the Perseids?"
• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Perseïdes.