Pous Honorius I

Pous Honorius I
Pontifikaat begin 27 Oktober 625
Pontifikaat eindig 12 Oktober 638
Voorganger Bonifatius V
Opvolger Severinus
Gebore
Sterf 12 Oktober 638
Rome, Italië
Ander pouse genaamd Honorius

Honorius I was die 70ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk.

Biografie

[wysig | wysig bron]

Pous Honorius I is (volgens die Liber Pontificalis) gebore in Kampanië en was die seun van die konsul Petronius. Op 27 Oktober 625 volg hy Pous Bonifatius V op en regeer tot sy dood op 12 Oktober 638. Hy word opgevolg deur Pous Severinus. Die naam ‘Honorius’ beteken 'eerbaar'.

Pontifikaat

[wysig | wysig bron]

Pous Honorius I is bekend vir sy aktiewe bouwerk in Rome. Hy rekonstrueer die Akwaduk van Trajanus en herstel die dak van die Sint Pieterskerk. Hy het baie heidense geboue laat ombou tot christelike kerke.

Die pous het veral die sending na Engeland aangemoedig, in besonder na Wessex. Hy het ook daarin geslaag om die Ierse Paasfees in lyn te bring met die res van die Kerk.

Die Anatema

[wysig | wysig bron]

Pous Honorius I is deur Pous Agatho tydens die derde konsilie van Konstantinopel in 680 (meer as 40 jaar na sy dood) veroordeel weens sy siening oor die Monofisiete. Die anatema (banvloek) noem die pous by name saam met die belangrikste Monofisiete. Die dertiende sitting van die konsilie besluit dat:

- ... en hiermee stel ons dat uit die heilige Kerk van God verban en vervloek word, Honorius vorige pous van ou Rome, om rede van wat ons gevind het dat hy geskryf het aan (Patriarg) Sergius, waarin hy sy sieninge volg en sy godslasterlike leer bevestig. -

Die sestiende sitting voeg hierby:

-Aan Theodorus, die ketter, anatema! Aan Sergius, die ketter, anatema! Aan Cyrus die ketter, anatema! Aan Honorius, die ketter, anatema!-

Hierdie veroordeling is later bevestig deur Pous Leo II (hierdie feit word in twyfel getrek deur Cesare Baronio en Bellarmine [1], maar word teenswoordig algemeen aanvaar) in die woorde

- en ook Honorius wat nie probeer het om die Apostoliese Kerk te heilig deur die Apostoliese tradisie nie, maar deur verderflike verraad toegelaat het dat die reinheid vervuil word. –

Hierdie anatema was later een van die groot argumente teen Pouslike Onfeilbaarheid tydens die Eerste Vatikaanse Konsilie van 1870. Die anatema het egter nie Pouslike Onfeilbaarheid in die wiele gery nie omdat (volgens die voorstanders van Pouslike Onfeilbaarheid): 1. Honorius nie "ex cathedra" (in amptelike hoedanigheid, met bindende krag vir die Kerk) gepraat het nie. (dit word betwis deur die Romeinse historikus Hefele [2]) en 2. Honorius nie as Monoteliet of as ketter veroordeel is nie, maar slegs omdat hy nagelaat het om sterk op te tree.

Bibliografie

[wysig | wysig bron]
  • Davis, R. (2001) Book of the Pontiffs (English Translation of the Liber Pontificalis) Liverpool University Press. ISBN 0-85323-545-7
  • Duff, Eamon. Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press, 2001. pp 62–63. ISBN 0300091656
  • Maxwell-Stuart, P. G. Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson, 2002, p. 47. ISBN 0500017980.
  • Anton Thanner (Herdruk deur Georg Schwaiger): Papst Honorius I. (625-638). Studien zur Theologie und Geschichte, Bd. 4. (1989). ISBN 3-88096-904-3.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]

Nota

[wysig | wysig bron]

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia.

Die Engelse Wikipedia verklaar verder dat: Original text taken from a paper copy of the 9th edition Encyclopædia Britannica (1881) and the Catholic Encyclopedia

Opvolging

[wysig | wysig bron]
Voorafgegaan deur
Bonifatius V 		Pous (Pontifex Maximus)
625 – 638 		Opgevolg deur
Severinus