Reusejagluiperd
| Reusejagluiperd | |
|---|---|
| |
| Kopbeen | |
Uitgesterf
| |
| Wetenskaplike klassifikasie | |
| Koninkryk: | |
| Filum: | |
| Klas: | |
| Orde: | |
| Familie: | |
| Genus: | |
| Spesie: | A. pardinensis
|
| Binomiale naam | |
| Acinonyx pardinensis Croizet & Joubart, 1928
| |
Die Reusejagluiperd (Acinonyx pardinensis) is 'n groot katspesie wat uitgesterf het; sy naaste lewende naverwant is die moderne jagluiperd. Die lewenswyse en fisieke kenmerke van die reusejagluiperd het waarskynlik met die moderne jagluiperd s’n ooreengestem, behalwe dat die reusejagluiperd so groot soos 'n leeu was (omtrent dubbeld so groot soos 'n hedendaagse jagluiperd). Dit het 'n massa van sowat 120 kg gehad en was omtrent 2 m lank vanaf die neuspunt tot stuitjie, sonder die stert, wat 'n bykomende 1,4 m is.
Reusejagluiperds het in Europa gedurende die Vroeë en Middel-Pleistoseentydperk voorgekom; sy habitat was in Duitsland, Frankryk asook in China en Indië geleë. Die Europese jagluiperds het saam met die jaguars en luiperds tydens die Middel-Pleistoseen in die dieselfde streek geleef, wat heel moontlik mededinging tussen hierdie drie roofdiere kon veroorsaak het en tot die afname van reusejagluiperdbevolkings gelei het.
Sy groot massa en meer verslete kloue (in vergelyking met die moderne jagluiperd s’n) doen aan die hand dat hierdie dier minder vir hardloop aangepas was – 'n vermoë wat deur die eeue heen ontwikkel het. Ewenwel dit seker 'n snelheid van tot 100 km/h kon haal, is dit steeds minder as die kleiner moderne jagluiperd se 112 km/h. Vanweë sy bonkigheid kon dit moontlik nie vlugvoetige prooi agternasit nie. Die oerdier kon enigiets eet, vanaf klein soogdiere so groot soos die eietydse muntjak, Alpebok en dikhoringskaap, tot die Europese eland of moontlik selfs die sambar.