Ulaanbaatar ᠤᠯᠠᠭᠠᠨᠪᠠᠭᠠᠲᠤᠷ Улаанбаатар | |
---|---|
Stad | |
Ulaanbaatar, September 2007 | |
Koördinate: 47°55′N 106°55′O / 47.917°N 106.917°O | |
Land | Mongolië |
Aimag | Ulaanbaatar |
Stigting | 1639 |
Regering | |
• Burgemeester | Tsogt Batbayar |
Oppervlak | |
• Totaal | 4 704,4 km2 (1 816,4 vk. myl) |
Hoogte | 1 350 m (4 429 ft) |
Bevolking | |
• Totaal | 1,000,000 1 940 500 |
• Digtheid | 213/km2 (550/vk. myl) |
• Metrodigtheid | 8 510/km2 (22 000/vk. myl) |
Tydsone | UTC+8 |
Poskode | 210 xxx |
Skakelkodes | +976 (0)11 |
Webwerf | [1] |
Ulaanbaatar (Mongools: Улаанбаатар, ᠤᠯᠠᠭᠠᠨᠪᠠᠭᠠᠲᠤᠷ; soms ook Oelan Bator gespel) is die hoofstad van Mongolië. Ulaanbaatar is in 1639 gestig en het aanvanklik as Örgöö bekend gestaan. In 1924 het Ulaanbaatar (wat "rooi held" beteken) die hoofstad van die nuwe Mongoolse Volksrepubliek geword ter ere van 'n Mongoolse volksheld Damdin Sükhbaatar, wie se soldate Mongolië van Ungern von Sternberg se troepe in samewerking met die Sowjet (Rooi Leër) bevry het. Vandag pryk Sükhbaatar se standbeeld op Ulaanbaatar se eenders genoemde stadsplein. Meer as 'n derde van Mongolië se yl bevolking woon in Ulaanbaatar.
Ulanbaatar is ongeveer 1 350 meter (4 430 voet) bokant seespieël in die sentraal-oostelike deel van Mongolië aan die Tuulrivier ('n sytak van die Selengerivier) en aan die voet van berg Bogd Khan Uul geleë.
Vanweë Ulaanbaatar se hoë ligging, sy posisie op die breedtegraad en die groot afstand van die naaste kuslyn word dié stad allerweë as die koudste hoofstad in die wêreld beskou met 'n gemiddelde temperatuur van -1.3 °C. In die lang droë winterseisoen daal die temperatuur so laag as -40 °C, terwyl die temperatuur in die kort somers so hoog as 35 °C styg. Die stad is in 'n sporadiese permabevrore sone geleë wat beteken dat dit moeilik is om fondamente te grawe. Voorstedelik inwoners woon dus hoofsaaklik in tradisionele gers wat maklik opgerig en verskuif kan word.[1]
Gestig in 1639, Ulan Bator, toe bekend as Örgöö (Urga), was oorspronklik te Shireet Tsagaan nuur meer. Die meer is sowat 400 km van die huidige Ulaanbaatar in die Övörkhangai Provinsie, en was hoofsaaklik bedoel om as setel te dien vir die eerste Jebtsundamba, Zanabazar.
Ulaanbaatar word in nege distrikte onderverdeel, te wete (Düüregs): Baganuur, Bagakhangai, Bayangol, Bayanzurkh, Chingeltei, Khan Uul, Nalaikh, Songino Khairkhan, en Sühbaatar. Elke distrik word verder in Khoroos onderverdeel.
Die hoofstad word deur 'n stadsraad regeer (die burgerverteenwoordigende Hural) met veertig lede wat elke vier jaar verkies word. Die stadsraad stel die burgemeester aan. Die huidige burgemeester is Tsogt Batbayar, wie ook die goewerneur van die sentrale provinsie is, i.e. Töv Aimag, wat die munisipaliteit van Ulaanbaatar omring.
Tussenstedelik en internasionaal: Ulaanbaatar word deur die Chinggis Khaan Internasionale Lughawe (voorheen die Buyant Ukhaa Lughawe) bedien. Die staatsbeheerde lugredery MIAT Mongolian Airlines bedryf lugroetes tussen Mongolië en Suid-Korea, China, Japan, Rusland en Duitsland.
Daar is ook spoorverbindings met die Trans-Siberiese Spoorweg via Naushki en die Chinese spoorwegstelsel via Jining. Ulaanbaatar word verder deur oorwegend ongemerkte en ongeteerde paaie met ander dorpe verbind.
Stedelike vervoer: Die nasionale en munisipale regerings reguleer 'n omvattende stelsel van private vervoerdiensverskaffers. Hierdie diensverskaffers bedryf busroetes dwarsoor die stad. Talle busse en trembusse is afkomstig uit Korea, Japan en die eertydse Sowjetunie.
Die sekondêre vervoerstelsel bestaan uit die gebruik van minibusse wat met die busse meeding en dikwels onwettig bedryf word. Ulaanbaatar het talle gelisensieerde huurmotors, hoewel privaatmotors ook informeel as huurmotors gebruik word. Elke motor is dus 'n potensiële huurmotor.
Ulaanbaatar het vyf universiteite: die Nasionale Universiteit van Mongolië, die Wetenskaplike en Tegnologiese Universiteit van Mongolië, die Universiteit van Gesondheids- en Mediese Wetenskappe, 'n Opvoedkundige Universiteit en 'n Univeriteit vir Kuns en Kultuur. Daar is ook talle private en openbare kolleges en 'n geskiedkundige biblioteek met 'n versameling antieke manuskripte uit Mongolië, China en Tibet.
Die stad bestaan uit 'n sentrale gebied wat in die Sowjet veertiger- en vyftigjarige argitektuur gebou is. Die sentrale gebied word deur residensiële bloktorings en groter woonkwartiere omring. Die grondvlakke van talle geboue is winkels omskep, terwyl nuwe winkelsentrums opgerig word.
Bekende landmerke en besienswaardighede sluit die volgende in:
Bulgarye, China, die Tsjeggiese Republiek, Frankryk, Duitsland, Japan, Laos, Pole, Roemenië, Rusland, Taiwan, Turkye, die Verenigde Koninkryk, en die Verenigde State van Amerika het almal ambassades in Ulaanbaatar. Suid-Afrika het in 1994 diplomatieke betrekkinge met Mongolië gesluit, hoewel Suid-Afrika geen ambassade in Mongolië het nie.[2][3][4][5][6]
Wikimedia Commons bevat media in verband met Ulaanbaatar. |