Walter R. Sickert

Walter Sickert.

Walter Richard Sickert (München, 31 Mei 1860 - Bath , 22 Januarie 1942) was 'n Engelse Post-Impressionistiese skilder. Hy was die stigter van die Camden Town-groep, wat gereeld in sy ateljee in Londen ontmoet het. Hy word ook gereeld genoem as 'n verdagte in die Jack the Ripper-moorde.

Lewe en werk

Sickert het aan die Slade Skool vir Beeldende Kuns gestudeer en in 1882 in die ateljee van James McNeill Whistler gaan werk, wat sy vroeë styl sterk sou definieer. Toe Whistler die Royal Society of British Artists in 1888 verlaat het na 'n konflik oor die toekomstige verloop daarvan, het hy verskeie van sy leerlinge saamgeneem, insluitend Sickert, Theodore Roussel, Philip Wilson Steer en Sydney Starr. Hy het toe saam met Steer, Roussel en Starr die 'New English Art Club' gestig en na 'n impressionistiese styl oorgeskakel.

In 1893 het Sickert na Parys gereis, waar hy Edgar Degas en Edouard Manet ontmoet het, wat hom grootliks sou beïnvloed. Terug in Londen het hy die leier van die Engelse Impressionistiese beweging geword. Hy het sy eie tegniek ontwikkel met klein, dig geplaasde verfstrokies. Later het hy meer in lae groot kolle gewerk, in helder kleure.

In die somers het Sickert baie in Dieppe geskilder en in 1903-1904 het hy na Venesië gereis. In 1908 het hy saam met Harold Gilman die Post-Impressionist Camden Town Group gestig. Hy was ook 'n onderwyser by die Slade Skool vir Beeldende Kuns. Hy is in 1942 op die ouderdom van 81 oorlede.

Jack the Ripper

In die boek Portrait of a Killer deur Patricia Cornwell word Walter Sickert geïdentifiseer as die hoofverdagte in die Jack the Ripper-sake. Die profiel van sy karakter sal volgens Cornwell ooreenstem met die profiel van 'n psigopaat. Verskeie van Sickert se skilderye stem ooreen met die toestand van die vermoorde vroue ten tyde van die moorde. Sickert was gewalg deur die 'laer' bevolkingsgroepe, en veral deur vroue wat tot hierdie sosiale klas behoort het. Walter was - volgens Cornwell - 'n akteur, en 'n meester in die dra van vermommings.^{[1][2][3][4][5][6]}

Verwysings

1. Baron et al. 1992, p. 208.
2. Baron et al. 1992, p. 213.
3. Baron et al. 1992, p. 156.
4. "Mary Godwin 1887–1960". Louise Kosman. Besoek op 8 Julie 2018.
5. Baron and Sickert 2006, p. 80.
6. Hartley 2013, pp. 189–90.