Yoga Sutra van Patanjali

Bladsye van ’n historiese Yoga Sutra-manuskrip (in Sanskrit, Devanagari). Die verse is onderstreep en word deur bhasya (kommentaar) aangevul.

Die Yoga Sutra of Jogasoetra van Patanjali is ’n versameling sutras (leringe) in Sanskrit oor die teorie en praktyk van joga – daar is 195 sutras volgens sommige en 196 volgens ander.

Beskrywing

[wysig | wysig bron]

Die Yoga Sutra van Patanjali is iewers tussen 500 v.C. en 400 n.C. in Indië saamgestel deur die wysgeer Patanjali, wat kennis oor joga uit veel ouer tradisies saamgestel en georganiseer het.[1][2][3] Dit was in die Middeleeue die antieke Indiese geskrif wat die meeste vertaal is – in sowat 40 Indiese tale en twee nie-Indiese tale, Oudjavaans en Arabies.[4] Die teks is van die 12de tot 19de eeu sowat 700 jaar lank nie eintlik gebruik nie, totdat dit laat in die 19de eeu herontdek is danksy die pogings van Swami Vivekananda en ander. Dit het in die 20ste eeu weer ’n klassieke werk geword.[5]

Voor die 20ste eeu het historici gemeen die Middeleeuse Indiese jogatoneel is oorheers deur verskeie ander geskrifte soos die Bhagavad Gita en Yoga Vasistha, eerder as die Yoga Sutras.[6]

In die jogatradisie word die Yoga Sutra van Patanjali beskou as een van die basiese werke van klassieke jogafilosofie.[7][8] Die aanwending van die sutras en hulle invloed op joga word egter deur sommige geleerdes soos David Gordon White[5] bevraagteken, maar deur ander soos James Mallinson[9] herbevestig.

Moderne geleerdes van joga soos Philipp A. Maas[10] en Mallinson[11] meen die kommentaar oor die sutras is Patanjali se eie, en dat die sutras self sy opsomming van ouer geskrifte oor joga is. Die gesamentlike dokument word dus beskou as ’n enkele werk, die Patanjalayogasastra.[11]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Wujastyk 2011, p. 33.
  2. ↑ Feuerstein 1978, p. 108.
  3. ↑ Tola, Dragonetti & Prithipaul 1987, p. x.
  4. ↑ White 2014, p. xvi.
  5. ↑ 5,0 5,1 White 2014, p. xvi-xvii.
  6. ↑ White 2014, p. xvi-xvii, 20-23.
  7. ↑ Whicher 1998, p. 49.
  8. ↑ Stuart Sarbacker (2011), Yoga Powers (red. Knut A. Jacobsen), Brill, ISBN 978-9004212145, bl. 195
  9. ↑ Mallinson & Singleton 2017, p. xxxvi note 34.
  10. ↑ Maas 2006.
  11. ↑ 11,0 11,1 Mallinson & Singleton 2017, pp. xi, xvi–xvii.

Bronne

[wysig | wysig bron]
  • (nl) Feuerstein, Georg (1978), Handboek voor Yoga, Ankh-Hermes 
  • (de) Maas, Philipp A. (2006), Samādhipāda. Das erste Kapitel des Pātañjalayogaśāstra zum ersten Mal kritisch ediert., Aachen: Shaker 
  • Mallinson, James; Singleton, Mark (2017). Roots of Yoga. Penguin Books. ISBN 978-0-241-25304-5. OCLC 928480104.
  • Tola, Fernando; Dragonetti, Carmen; Prithipaul, K. Dad (1987), The Yogasūtras of Patañjali on concentration of mind, Motilal Banarsidass 
  • Whicher, Ian (1998), The Integrity of the Yoga Darsana: A Reconsideration of Classical Yoga, SUNY Press 
  • White, David Gordon (2014), The Yoga Sutra of Patanjali: A Biography, Princeton University Press, ISBN 978-0691143774 
  • Wujastyk, Dominik (2011), The Path to Liberation through Yogic Mindfulness in Early Ayurveda. In: David Gordon White (red.), "Yoga in practice", Princeton University Press 

Skakels

[wysig | wysig bron]