Dr Jassir Arafat (* 24. August1929 z Kairo, Egüpte;[1] † 1. Novämber2004 z Clamart, Département Hauts-de-Seine, Frankriich), arabischياسر عرفات, DMGYāsir ʿArafāt, ursprünglig محمد عبد الرحمن عبد الرؤوف عرفات القدوة الحسيني / Muḥammad ʿAbd ar-Raḥmān ʿAbd ar-Raʾūf ʿArafāt al-Qudwa al-Ḥusainī, Kunya: أبو عمّار / Abū ʿAmmār, isch e palästinänsischePolitiker und Friidensnobelbriisdrääger gsi. Er isch sit em 4. Februar 1969 dr dritt Vorsitzend vo dr Palestinänsische Befreijigsorganisazioon (PLO) gsi und vom 12. Februar 1996 bis zu sim Dood am 11. Novämber 2004 dr erst Bresidänt vo de palestinänsische Autonomiigebiet. 1957 het er mit andere die palestinänsisch Fatahbeweegig gründet isch isch spööter dr Aafüerer worde. D Fatah het e Hufe terroristischi Aaschleeg und Bombenattentaat uf israelischi, jordanischi und libanesischi Ziil gmacht.[2]
Joorzääntelang het dr Arafat alles doo, zum Israel vernichde; as strategischi Middel zum das Ziil erräiche, het er Gwalt gege israelischi Bürger und Ziviilinstiduzioone brucht, wo hätte sölle dr Staat destabilisiere, sini Bürger verunsichere und Israel eso wurde rif mache, ass es eme Aagriff vo de arabische Armeä nid chönnt widerstoo.[3] En anderi Feelischetzig vom Arafat isch si Understützig vo dr irakische Inwasioon vo Kuwait gsi, wo denn 1991 zur Verdriibig vo de Palestinänser us Kuwait gfüert het,[4] und öbbe 450'000 Palestinänser s Land in e baar Daag häi müesse verloo.[5] Au d Aagriff vo dr Fatah uf Israel über die libanesisch Gränze häi schliesslig drzuegfüert, ass d Palestinänser us Libanon uf Libye häi müesse goo. Drzue het dr Arafat mee und mee Understützer in dr arabische Wält verloore.[4] 1993 het er im Naame vo dr PLO Friidensverhandlige mit Israel afo füere, und die bäide Site häi sich schliesslig gegesitig anerkennt. 1994 het er für das Abkomme zämme mit em Schimon Peres und em Jitzchak Rabin dr Friidensnobelbriis überchoo.
Im Joor 2000 het dr Arafat mit em Ehud Barak, wo denn dr israelisch Brömiee gsi isch, und em domoolige Bresidänt vo de USA, Bill Clinton, erfolgloos über d Gründig vom e unabhängige palestinänsische Staat verhandlet. Wo d Verhandlige vo Camp David II nüt gnützt äi, het dr Arafat die Zwäiti Intifada understützt, und eso in sine letschte Lääbensjoor vor allem ussepolitisch an Iifluss verloore. Erst noch em Dood vom Arafat si füerendi palestinänsischi Verdräter baraat gsi, sich für im Arafat si Understützig vom Saddam Hussein und dr Inwasioon in Kuwait z entschuldige.[6]
Helga Baumgarten: Arafat: zwischen Kampf und Diplomatie. Ullstein, München 2002, ISBN 3-548-36419-5.
Andrew Gowers, Tony Walker: Arafat: hinter dem Mythos. Europäische Verlagsanstalt, Hamburg 1994, ISBN 3-434-50035-9 (Übersetzung von Behind the myth: Yasser Arafat and the Palestinian revolution, 1990).
Gerhard Konzelmann: Arafat. Vom Terroristen zum Mann des Friedens. Lübbe, Bergisch Gladbach 1993, ISBN 3-404-61296-5. (= Bastei-Lübbe-Taschenbuch, Band 61296, Biographie).
Aharon Moshel: In einer Hand den Ölzweig: Jassir Arafat und die PLO. Facta, München / Hamburg 1988, ISBN 3-926827-10-6.
Barry Rubin, Judith Colp Rubin: Yasir Arafat : A Political Biography. Oxford University, Oxford 2005, ISBN 978-0-19-516689-7.
Danny Rubinstein: Yassir Arafat. Vom Guerillakämpfer zum Staatsmann. Palmyra, Heidelberg 1996, ISBN 3-930378-09-4 (Übersetzung von The Mystery of Arafat, 1995).
Hassan Sadek: Arafat. Hugendubel, München / Kreuzlingen 2006, ISBN 978-3-7205-2751-4. (= Diederichs kompakt).
Janet und John Wallach: Jassir Arafat. Die Biographie. Heyne, München 1994, ISBN 3-453-08755-0.
Yasir Arafat im Munzinger-Archiv (Artikelaafang frei abruefbar)