Papua-Neuguinea

	Independen Stet bilong Papua Niugini (Tok Pisin); Independent State of Papua New Guinea (ängl.); Unabhängige Staat Papua-Neiginea
{{{ARTIKEL-FLAGGE}}}	{{{ARTIKEL-WAPPEN}}}
Amtsspraach	Tok Pisin, Hiri Motu un Änglisch
Hauptstadt	Port Moresby
Staatsoberhaupt	Charles III.; verdrätte dur dr Generalgouverneur Robert Dadae
Regierigschef	James Marape
Flächi	462.840 km²
Iiwohnerzahl	5.545.268 (Stand Juli 2005)
Bevölkerigsdichti	12 Iiwohner pro km²
Bruttoinlandsprodukt nominal (2007)	6.001 Mio. US$ (132.)
Bruttoinlandsprodukt pro Iiwohner	991 US$ (131.)
Human Development Index	0,541 (148.)
Währig	Kina; 100 Toea = 1 Kina
Unabhängigkeit	16. Septämber 1975
Nationalhimne	O Arise All You Sons of This Land
Zitzone	UTC+10
Kfz-Kennzeiche	PNG
Internet-TLD	.pg
Vorwahl	+675

Papua-Neiginea (uf Tok Pisin: Papua Niugini, offiziäll Independen Stet bilong Papua Niugini, Hiri Motu: Papua Niu Gini) isch no Indonesie un Madagaskar dr drittgrescht Inselstaat uf dr Wält. Är lyt im Pazifik un wird zum australische Kontinänt zellt. Är umfasst dr Oschte vu dr Insle Neiginea, dr weschtlig Dail dervu, Wescht-Papua, ghert zue Indonesie, un verschideni vorglagereti Insle un Inselgruppe. S Land het rund segs Millione Yywohner.

Papua-Neiginea lyt im Human Development Index uf em 148. Platz vu insgsamt 182 Länder.

Geografii

Rund 80 Brozänt vu dr Landesflechi wäre vu dr bärgigen Insle Neiginea yygnuu. Dernäbe git s e Huffe Insle un Inselgruppe. Papua-Neiginea isch Dail vum pazifische Großruum Melanesie, wu vu Neiginea im Weschte bis zue dr Fidschi-Insle im Oschte goht. Geografisch lyt Neiginea am Rand vum e diefen Ozeanbecki uf eme stark verformte, bis hite vulkanisch aktive Dail vu dr Ärdkruschte. Vum Miozän bis zum Pleistozän het sich d Ärdoberflechi do stark gfaltet un het d Buchte, Gebirg un Inselchette vum Land gschaffe.

Di ganz Insle isch durzoge vun eme rund 200 Kilometer braite, vernäschtlete Gebirg, wu vu gäche Däler un wenig zuegänglige Ebene bregt isch. Die Landesnatur isch ginschtig gsi fir die isoliert Stammesbildig, wie si z Neiginea stattgfunde het. Dr hegscht z Papua-Neiginea isch dr Mount Wilhelm mit 4.509 Meter, knapp unter dr ganzjehrige Schneegränze.

D Landschaften sin arg vilfältig un abwägligsryych. In dr Gebirg, wu dur starki Hechenunterschid gchännzaichnet sin, git s spitzi Chäpf, braiti Däler, Glätscher, Rägewald, Vulkan, Grasflechine, Hochgebirgswald un alpini Ebene. Zwische Gebirg un Kischteland het s Mangrovesimpf, Savanne un fruchtbar Schwämmbiet vu Fliss un Rägewald. Dr lengscht Fluss vu Papua-Neiginea isch dr 1.200 Kilometer lang Sepik. Vor dr Nordkischte lige uusdehnti Koralleriff.

Im Hochland cha s znaacht Froscht gee, derwylscht s an dr Kischte ganzjehrig Dag un Naacht um di 30 Grad warm isch. Im Gegesatz zue Nordauschtralie, wu s haißer, aber druckener isch, het s an dr Kischte vu Neiginea vilmol e tropisch hochi Luftfyychtigkait. An e Dail Kischtestrich isch d Fyychtigkait extrem hoch. D Passat- un Monsunwind, wu vum Gebirg glaitet wäre, bringen em ganze Land regelmäßig tropischi Rägegiss.

No Grönland isch Neiginea di zwootgrescht Insle vu dr Ärd un isch wytruumig vu zahlryyche Inselgruppe umgee, wu geografisch in die Hauptgruppe chenne unterdailt wäre:

Klimadiagramm Madang
Mount Tavurvur, Dail vum Rabaul-Vulkan
Mount Bosavi, Southern Highlands
Mount Uluman, Karkar Island
Bagana-Vulkan, Bougainville
Manam-Vulkan, Manam-Island
Madang-Lagune
Kimbe Bay, Restorf Island
Lake Kutubu, Southern Highlands
Sepik

Z Papua-Neiginea het s rund 15-21.000 Hecheri Pflanze, dodervu rund 3.000 Orchideenarte, rund 800 Korallenarte, rund 600 Fischarte, 250 Suuger und 760 Vogelarte. E Bsunderhait sin di acht Arte vu Baumkänguru.

Im Land het s die terrestrische Ekoregione:

d Dieflandrägewälder uf dr Admiralitetsinsle
d Bärgrägewälder in Zäntralneiginea
d Bärgrägewälder uf dr Huon-Halbinsle
d Rägewälder u fem Louisiade Archipel
d Dieflandrägewälder uf Neiirland un Neibritannie
d Bärgrägewälder uf Neiirland un Neibritannie
d Mangrove vu Neiginea
di Nordneigineanische Dieflandräge- un Iberschwämmigs-Sumpfwälder
di Nordneigineanische Bärgrägewälder
d Rägewälder uf dr Solomone
d Rägewälder z Sidpapua
di Sidneigineanische Iberschwämmigs-Sumpfwälder
di Sidneigineanische Dieflandrägewälder
d Rägewälder vu Trobriandinsle
d Trans Fly-Savanne un -Rase
di zentralneigineanische subalpine Rase

Bevelkerig

Sproche

Papua-Neiginea isch s Land mit dr greschte Sprochevilfalt uf dr Wält. Unter dr rund segs Millionen Yywohner wäre no Schetzige bis zue 826 Sproche gschwätzt (je no Aagab zwische 11 un 25 Brozänt vu dr läbige Sproche in dr Wält).^[3] Näbe austronesische Sproche wäre vor allem Sproche gschwätzt, wu mer unter em Uusdruck Papua-Sproche zämmefasst, wu aber kai sprochgenetische Ainhait bilde, sundern zue zmindescht 12 verschidene Sprochefamilie ghere. D Zahl vu dr in dr Hauptsach melanesischen ethnische Gruppen isch no greßer. All wichtiger im Land wird s Tok Pisin, wu sich mittlerwyyli vun eme Pidgin zuen eme voll uusbildete Kreolisch entwicklet het. Tok Pisin schwätze au all me Lyt as Muetersproch, as Verchehrssproch isch s im ganze Land verbraitet. Dernäbe schwätze vil Lyt au no Hiri Motu (oder Police Motu), e Pidginsproch, wu uf dr Motu-Sproch basiert.

Verbraitig vu dr Papua-Sproche
d Trans-Neiginea-Sproche
di Ozeanische Sproche

Volksgruppe

Di maischte Lyt z Papua-Neiginea ghere zue dr Papua, wu mer in bis zue 1000 unterschidligi Volksgruppe mit aigene Sproche un Kultur un au aigene religiese Draditione cha unterdaile. Si wohne zum große Dail im Bärgland vu dr Insle. An dr Kischte un uf dr Insle vor dr Kischte läbe melanesischi Volksgruppe, wu auschtronesischi Sproche schwätze, derzue het s chlaineri Gruppe vu Mikronesier, Polynesier un Europäer.

Kulturregione: Melanesie, Mikronesie, Polynesie
Melanesie
Duk-Duk-Dänzer, Gazelle-Halbinsle, 1913
Dänzer vu dr Witu-Insle, Bismarck-Archipel, um 1914-1918
Maskierti Dänzer, British New Guinea, 1910er
Fraue vu dr Gazelle-Halbinsle, um 1890
Manne vu dr Gazelle-Halbinsle, um 1890
Jungi Chrieger, Cape Nelson, um 1910
Manne in eme Kanu, um 1900
Jungi Manne, Rossel-Insle, D'Entrecasteaux-Insle, um 1910
Frau bim Filtre vu Sagosterchi
Mann mit syym Änkel, East New Britain
Maidli vu dr Wagifa-Insle
Baining-Dänzer, East New Britain
Asaro-Mann mit Larve

Religion

D Religionsgschicht vu Papua-Neiginea isch stark bregt dur verschideni chrischtligi Missionsgsellschafte, wu in dr zwote Helfti vum 19. Johrhundert aagfange hän, d Bevelkerig z Neiginea z missioniere. Vor allem vu Dytschland, Ängland un Auschtralie sin die Missionar chuu. Aagfange het di chrischtlig Mission 1852 uf dr Insle Umboi dur katholischi Missionar, wu dää Versuech aber noch ere churze Zyt wider hän mieße ufgee. Ab 1872 het derno d Londoner Missionsgsellschaft im Golf vu Papua mit dr erschte noohaltige Missionsarbet z Neiginea aagfange. Derzue sin di lutherisch Neundettelsauer Mission (1882) chuu, auschtralischi Methodischte/Wesleyaner (Bismarck Archipel, 1874), di katholische Missionare vom heiligsten Herzen (Bismarck Archipel, 1882), franzesischi katholischi Missionar (Papua, 1885), d Rheinisch Mission (Madang, 1887), d Steyler Mission (Madang, 1895) un d Liebenzeller Mission (Manus, 1914).

Hite ghert s Mee vu dr Bevelkerig chrischtlige Konfessionen aa. D Aagabe driber schwanke zwische 66 Brozänt un iber 90 Brozänt. Di draditionälle Religione (Animismus) sin dur Missionierig syt em Aafang vum 20. Johrhundert stark zruckgange, zäntrali Dail vu ihre kultische Ritual, wu vilmol Ahnekult un Initiationszeremonie derzue ghert hän, sin dur di australisch Kolonialverwaltig verbotte wore. Di draditionäll Musik vu Neiginea isch e wichtige Bstanddail fir di verblibene Kult.

Im Zensus vu 2000 hän sich 96% vu dr Lyt aagee, ass si Mitglid vun ere chrischtlige Chilche seie. D Verdailig vu dr Konfessione isch eso gsi^[4]:

Remisch.-Katholischi Chilche: 27.0%
Evangelisch-Lutherischi Chilche vu Papua Neiginea: 19.5%
Verainitig Chilche z Papua Neiginea un dr Solomone: 11.5%
Sibe-Däg-Adväntischte: 10.0%
Pfingschtgmeaine: 8.6%
Evanglikalischi Allianz: 5.2%
Anglikanischi Chilche vu Papua Neiginea: 3.2%
Members Church of God International: 2.0%
Baptischt: 0.5%
Gmaine Christi: 0.4%
Zyyge vu Jehova: 0.3%
Hailsarmee: 0.2%
Anderi Chrischte: 8.0%

Dernäbe git s Cargo-Kult un d Religione vu muslimische, hinduistischen un buddhistischen Yywanderer.

Gschicht

Friezyt

Buna 1942/43: Yyhaimischi Dreeger bringe verwundeti US-amerikanischi Soldate in s Lazaret

D Insle Neiginea isch vor 60.000 bis 50.000 Johr, wu si zem erschte Mol vu Mänsche bsidlet woren isch, dr nerdli Dail vu Sahul gsi. Des isch e Landmasse gsii, wu au dr gsamt Kontinent Auschtralie umfasst gha het. D Mänsche sin dertemol mit chlaine Boot vu Weschte uus yygwanderet, wel dodmol sin di weschtli vu Neiginea glägene hitige Insle no kai Insle gsi, aber di hecher glägene Dail vu dr Landmasse Sunda, em sidlige Dail vum asiatische Kontinent.

Staiwärchzyg mit eme Alter vu rund 40.000 Johr sin uf dr Huon-Halbinsle in dr Morobeprovinz gfunde wore. Scho vor rund 40.000 Johr sin di erschte Sidler uf d Insle Neibritannie un Neiirland im Bismarck-Archipel chuu, s Hochland vu Neiginea sälber isch vor 30.000 Johr bsidlet wore. Vor 28.000 Johr sin Mänsche uf d Insle Buka (Provinz Bougainville) chuu un uf e domoligi Insle, wu hite dr grescht Dail vu dr Salomone umfasst. Buka isch vu Neiirland uus bsidlet wore, d Mänsche hän doderby mieße uf s Meer uuse fahre, ohni ass si s Land uf dr äänere Syte gsää hän. Manus isch derno vor 20.000 Johr bsidlet wore. Bis uf Manus hän d Mänsche mieße ne Strecki vu 200 km iberquere, dervu 75 km ohni Sicht uf Land. Di mänschlig Siidlig hert derno bis vor 3500 Johr am eschtlige Änd vu dr Salomone ufghert.

Di erschte Sidler hän gläbt vu dr Jagd, em Fischfang un em Sammle vu Pflanze. D Galip-Nuss (Canarium sp.) isch wahrschyns zerscht an dr Nordkischte vu Neiginea gsammlet wore un d Baim sin derno uf dr Insle vum Bismarck-Archipel un dr Salomone yygfiert wore. Ruckständ vu dr Nuss, wu mer in dr mittlere Sepik-Region gfunde het, sin uf e Alter vu 17.000 Johr datiert wore, uf 15.000 Johr uf dr Insle Manus, uf 15.500 Johr uf Buka un uf 9000 Johr uf Neiirland. Di ässbare Nuss vu Pandanus antaresensis sin wahrschyns scho syt rund 30.000 Johr gsammlet wore, d Nuss vu Pandanus brosimos syt rund 10.000 Johr. Pandanus julianettii, wu hite im Hochland uf ere Hechi zwische 1800 un 2600 Meter aaböue wird, isch vor rund 2000 Johr us P. brosimos zichtet wore. Taro isch syter zmindescht 28.000 Johr gnutzt wore, eso alt sin Staiwärchzyg, wu mer uf Buka gfunde het un wu Taro-Sterchi draa noogwise woren isch. D Sidler uf dr Insle im Bismarck-Archipel hän vor rund 23.000 Johr Dier vu Neiginea uf di andre Insle yygfiert, wahrschyns as Jagdbyti.

Scho frie het s Handel gee mit Obsidian. Die Stai us Vulkanglas, wu mer brucht het fir Mässerschnyde, sin bi Talasea an dr Nordkischte vu Neibritannie gsammelt wore un uf Neiirland sin si scho vor rund 23.000 Johr zum erschte Mol brucht wore. Bis Borneo sin d Obsidian vu Neibritannie ghandelt wore.

Vor rund 18.000 Johr isch s Klima uf dr Äärd wermer wore un dr Meeresspiegel isch aagstiige. D niderer gläägene Biet sin iberfluete wore, vor rund 8500 au di letscht schmal Landbruck zwische Neiginea un Auschtralie.

Syt rund 10.000 Johr duet mer uf Neiginea buure. Insgsamt git s vier Regione uf dr Wält, wu no Aasicht vu dr Archäologe uuabhängig vun enander im Ramme vu dr Neolithische Revolution dr Ackerböu entwicklet woren isch: im Fruchtbare Halbmond zwische Mittelmeer un Mesopotamie, z Sidchina, z Mittelamerika un in dr Sumpfregion Kuk im sidlige Hochland vu Neiginea. Die Fundstell in dr Region Kuk isch anne 2008 vu dr UNESCO zuen ere Wälterbestätte erklert woren.

Vor ca. 7000 Johr isch dr Aaböu vu Zuckerrohr un Banane im Hochland noogwise. S sin au Iberräscht vu Taro-Wurzle gfunde wore, wu au as landwirtschaftligi Hinterlosseschafte ditte wäre, wel si im Hochland nit vu Natur uus vorchemme. Au Entwässerigskanäl sin entdeckt wore. S ainzig haimisch Dier, wu uf Neiginea halb domeschtiziert woren isch, isch dr Kasuar.

Nutzbflanze, wu sicher uf Neiginea domeschtiziert wore sin, sin z. B. Banane, Sagopalme (Metroxylon sagu), Cordyline sp. (dt. 'Keulenlilie'), Zuckerrohr (Saccharum officinarum), Taro (Colocasia esculenta), dr Groß Yams (Dioscorea alata) as Sterchibflanze, Dicliptera papuana, Ficus wassa, Kapiak (Ficus dammaropsis), Kumu musong (Ficus copiosa), Oenanthe javanica un Pit-pit (Setaria palmifolia) as Gmies, Bukabuk (Burckella obovata), Kuansu (Pandanus conoideus), Parartocarpus venenosa, Pouteria maclayana as Obst un Elaeocarpus womersleyi, Galip (Canarium decumanum, C. indicum, C. lamii), Karuka (Pandanus julianettii) un Okari (Terminalia impediens, T. kaernbachii) as Nuss.

Dr Noowyys vu wytere Zivilisationsgegeständ isch aber seli schwirig, wel in däm Tropeklima alles organisch Matrial schnäll vergheit un im Zug vum Abschmilze vu dr Glätscher am Änd vu dr letschte Yyszyt wyti Kischtebiet vor rund 6.000 Johr iberfluetet wore sin, was es Wissen iber frieji Kischtekulture stark yyschränkt.

Vor rund 3500 Johr hän Mänsche us dr austronesische Sprochfamilie d Kischtebiet vu Neiguinea bsidlet. Die Lyt, wu zue dr Lapita-Kultur ghert hän, sin dertemol scho gueti Seefahrer gsi. D Auschtronesier hän derno vu Sidoschtasie domeschtizierti Dier mitbrocht: Sei, Hind un Hiener.

Us dr Zyt vor dr Entdeckig dur d Europäer waißt mer, ass es schwachi Verbindige zum eschtlige Dail vum indonesische Archipel gee het. Im altjavanesische Heldegedicht Nagarakretagama vu 1365 wird d Onin-Halbinsle (Mac-Gluer-Golf) as Wwanin gnännt, di erscht gsicheret Nännig vun eme neigineanische Biet in dr Literatur^[5]

Erschti Kontakt mit Europäer

Wär di erschte Europäer gsii sin, wu d Insle Neiginea am Aafang vum 16. Johrhundert entdeckt, isch nit sicher. Eb d Portugiese Antonio d`Abreu un Francisco Serrano 1511/12 bis dohär gsäglet sin, isch ender frogli. Dr erscht Europäer, wu sicher bis uf Neiginea chuu isch, isch dr Jorge de Meneses anne 1526 gsii, wu zuefellig uf Neiginea glandet isch. Är soll s Land „Ihlos dos Papua“ (Insle vu dr Chruselhoorige) gnännt haa – noch eme malaiische Wort fir „chruus“ –, zum s Chruuselhoor vu dr melanesische indigene Bevelkerig z bezaichne. Im Johr 1528 isch dr spanisch Seefahrer Alvaro de Saavedra Ceron an dr Nordkischte vun Neiginea lang gsäglet un het d Insle „Isla de Oro“ (Goldinsle) gnännt, in dr Johre 1527 bis 1529 het er au di eschtlige Karoline un villicht au d Admiralitätsinsle entdeckt.

Anne 1545 isch dr Spanier Íñigo Ortiz de Retez uf dr Insle glandet un het si „Nueva Guinea“ gnännt, wel ihn d Kischte un d Yywohner an die vum afrikanische Ginea gmahnt het, wun er dervor verbyygsäglet isch.

Anderi Seefahrer und Entdecker, wu in dr Region Insle entdeckt hän, sin dr Diego da Rocha (e Dail vu dr Karoline, 1525) un dr Alonso de Salazar (e Dail vu dr Karoline, 1526) gsii.

Dr Ruy Lopez de Villalobos het mit syyre Flotte, wu vum Bernaldo de la Torre aagfiert woren isch, anne 1542-45 d Marshallinsle un di weschtlige Karoline entdeckt un uf dr Ruckfahrt derno di nedrlige Mariane. E andere Dail vu däre Flotte het dr Ortiz de Retez gfiert, är isch bis zur dr Ninigo-Gruppe an dr Nordkischte vu Neiginea chuu.

S erscht Mol uf ere europäische Charte verzaichnet wore isch Neiginea anne 1569 uf dr Wältcharte vum Gerhard Mercator. Är schrybt as Kommentar derzue:

„Noua Guinea que ab Andrea Corsali Florentino videtur dici Terra de piccinacoli. Forte Labadis insula est Ptolomeo, si modo insula est, nam sitne insula an pars continentis australis ignotum adhuc est.“

– Gerhard Mercator, 1569: „Neiginea, wu schyns vum Florentiner Andrea Corsali 'Land vu dr Zwärg' gnännt woren isch. Villicht d Labadis-Insle bim Ptolemaeus, wänn s e Insle isch oder Dail vum bis hite nit bekannte Sidkontinänt.“

Anne 1568 het dr Alvaro de Medaña y Neya d Salomon-Insle gfunde. Dr Pedro Fernandez de Quiros un dr Louis Vaez de Torres hän anne 1606 d Tuamotu-Gruppe un Dail vu dr Neie Hebride entdeckt, derzue au d Torres-Stroße, wu noch em de Torres gnännt isch.

S Bismarck-Archipel isch anne 1616 vu dr niderländische Seefahrer Jakob Le Maire un Willem Schouten entdeckt wore. 1623 het dr Jan Carstenszoon im Ufdrag vu dr Niderländische Oschtindie-Kompanii großi Dail vu dr Kischte kartografiert. Di Niderländisch Oschtindie Kompanii het ab däm Zytpunkt gschäftligi un machtbolitisch motivierti Kontakt zue dr Region ghalte.

Dr erscht Europäer, wu zue dr Insle Neibritannie chuu isch, isch dr William Dampier am 27. Februar 1700 gsii, wu dr Insle derno dr Name Nova Britannia gee het. Anderi Seefahrer, wu Insle un Inselgruppe vor Neiginea fir Europa entdeckt hän, sin dr dr Brit Philipp Carteret (Duke-of-York-Insle 1767) un dr Franzoos Joseph Bruny d’Entrecasteaux (D’Entrecasteaux-Insle 1792).

Mit dr Seefahrer, Missionar un Händler vu Spanie un Portugal, speter au us dr Niderlande, Frankrych, Großbritannie sin Dier un Bflanze uf Sidoschtasie chuu, wu zum Dail wichtig wore sin fir d Landwirtschaft, vilmol wichtiger wie in ihre Ursprungsländer. Zum Byschpel stammt dr Sießhärdepfel (Ipomoea batatas) vu Sidamerika un isch hite aini vu dr wichtigschte Nahrigsbflanze im Ruum Neiginea un dr Inslewält drumumme. S isch nit ganz sicher, eb si erscht vu dr Spanier no 1500 in dr Pazifikruum brocht woren isch oder scho vu polynesische Seefahrer vor 1500. E andri Bflanze mit eme amerikanische Ursprung isch dr Dubak, wu scho vor 1600 vu dr Europäer uf d Molukke brocht woren isch. Händler vu dr Molukke hän e derno im Lauf vu dr Johrhundert au z Neiginea yygfiert. Dr erscht schriftlig Beleg fir Dubakaaböu z Neiginea stammt vum Schouten vu anne 1616, wu dr Dubak uf dr Aromoa-Insle vor dr Nordweschtkischte vu Neiginea gfunde het. Andri Bflanze, wu z Neiginea yygfiert wore sin vor dr Kolonialisierig ab 1870, sin d Lima-Bohne zwische 1700 un 1870 (z Indonesie vor 1650), Cassava zwische 1800 un 1870 un Bixa vor 1870.

Willem Cornelisz Schouten
Jacob Le Maire
William Dampier
Philip Carteret
Joseph Bruny d’Entrecasteaux

Kolonialzyt

D Niderländer hän dr Weschtdail vu dr Insle anne 1828 in Bsitz gnuu, derwylscht si im Oschtdail no kai koloniali Inträsse gee het. Um 1860 het dr Firma Johann Cesar Godeffroy & Sohn vu Hamburg aagfange an dr Nordkischte mit Kopra un andere Kokosprodukt Handel z dryybe go dr enorm europäisch Bedarf an Kopra z decke. Vu Valparaíso uus het d Firma 1855 e Faktorei uf dr benochberte Salomone grindet un het d Sidsee mit eme Netz vu 45 Niderlossigen und Agenture iberzoge.

S Dytsch Ryych un Großbritannie hän sich bal e Wettränne gliferet, wär dr no freie Oschtdail vu dr Insle zerscht zum aigene Bsitz erklere diei. Wu dytschi Kapitän un dr Ornitholog Otto Finsch an dr Nordkischte Fakte gschaffe hän, indäm si di dytsch Flagge ghisst gha hän, hän sich beedi Staate anne 1885 gainigt, dr Oschtdail in dr Mitti z daile. Dr Norde isch Chaiser-Wilhelms-Land (dt. 'Kaiser-Wilhelms-Land') daift un „Schutzgebiet“ vun ere große dytsche Kolonialgsellschaft, dr Neuguinea-Kompagnie, wore.

D Kompanii het schlächti Gschäft gmacht, un anne 1899 het s Dytsch Ryych des Prestiischobjäkt as reguläri Kolonii ibernuu. Dr Namme vu dr Kolonii isch Dytsch-Neiginea (dt. 'Deutsch-Neuguinea') gsi, un si het ußer em Chaiser-Wilhelms-Land no d Inselgruppe vu dr Mariane, dr Karoline, vu Palau, Nauru, Bougainville, d Marshallinsle un dr Bismarck-Archipel umfasst. 1914 hän auschtralischi Druppe s dytsch Biet glyy am Aafang vum Erschte Wältchrieg bsetzt. Noch em Chrieg isch di verlore Kolonii vum Velkerbund as Mandatsgebiet „Territorium Neuguinea“, wu dreihänderisch het solle verwaltet wäre, an Auschtralie ibergee wore.

Dr Siden isch am 6. Novämber 1884 zum Protektorat Britisch-Neiginea erklert un am 4. Septämber 1888 annektiert wore. Dr Besitz isch no dr Uuabhängigkait vu Auschtralien anne 1902 an des iberdrait wore. Ab 1905 her dr Siddail derno Territorium Papua ghaiße, un di faktisch Herrschaft vu dr auschtralische Verwaltig het aagfange.

Dr Weschtdail vu dr Insle isch niderländisch blibe. Anne 1963 het en Indonesie annektiert un het d Provinz vu do ab Wescht-Papua bzw. Papua-Barat gnännt.

Erforschig dur Europäer

Wichtige europäischi Forschigsraise un -expeditione dur Neiginea un in d Inselwält vor dr Kischte sin gsi:

Dr russisch Forscher Nikolai Miklucho-Maklai isch dr erscht Europäer gsi, wu lengeri Zyt z Neiginea gläbt un gforscht gha het (15 Monet lang 1871/72, speter nomol 1876/77).
Forschungsreise S.M.S. Gazelle, Georg Freiherr von Schleinitz (1874-1876)^[6]
Dr Otto Finsch het 1884-85 uf fimf Raise im Ufdrag vum private Hamburger Neuguinea-Konsortium (speter umgnännt in Neuguinea-Kompagnie) vu Mioko uus fascht di gsamt Nordkischte erforscht un het dr Sepik ('Kaiserin-Augusta-Fluss') entdeckt.
Dr Hugo Zöller isch 1888 as erschte Europäer in di innere Biet vu Neiginea vordrunge.
Charles Gabriel Seligman (1873–1940), Britisch Neiginea (1904)
Deutsche Marine-Expedition (1907–09), Museum für Völkerkunde Berlin: Neiirland
Georg Friederici/Karl Sapper (1908), im Ufdrag vum Ryychskolonialamt
Hambuger Südsee-Expedition (1908–1910), finanziert vu dr 'Hamburger Wissenschaftlichen Stiftung', zwoo Raise (1908/09: Bismarck-Archipel un d Kischte vum Kaiser-Wilhelm-Land, 1909/10: Karoline un Marschall-Insle)
D Kaiserin-Augusta-Fluss-Expedition (1912/13) in s Biet vum Sepik, finanziert vum Ryychskolonialamt, em Preußische Unterrichtsminischterium un dr Dytsche Kolonialgsellschaft^[7]
Bronisław Malinowski, Fäldforschig uf dr Trobriand-Insle (1914 bis 1916, 1917 bis 1918)

Nikolai Miklucho-Maklai
Otto Finsch
Hugo Zöller
Charles Gabriel Seligman
Bronisław Malinowski

Verwalter vu Chaiser-Wilhelms-Land

Kommissar

1885 – Jän. 1887 Gustav von Oertzen (1836–1911)

Landeshauptmann (vu dr Neu Guinea Kompagnie)

10. Jun. 1886 – 1. Mär. 1888 Georg Freiherr von Schleinitz (1834–1910)
1. Mär. 1888 – 31. Okt. 1889 Reinhold Kraetke (1845–1934)

Kommissar

21. Aug. 1889 – 31. Aug. 1892: Fritz Rose (1855–1922)

Landeshauptmann (vu dr Neu Guinea Kompagnie)

1. Sep. 1892 – 3. Mär. 1895: Georg Schmiele (1855–1895)
3. Mär. 1895 – 17. Aug. 1896: Hugo Rüdiger
22. Sep. 1896 – 13. Aug. 1897: Kurt von Hagen (1859–1897)
15. Aug. 1897 – 11. Sep. 1897: Albert Hahl (1868–1945)
11. Sep. 1897 – 31. Mär. 1899: Hugo Skopnik

Gouverneur

1. Apr. 1899 – 10. Jul. 1901: Rudolf von Bennigsen (1860–1912)
10. Jul. 1901 – 13. Apr. 1914: Albert Hahl (1868–1945)
13. Apr. 1914 – 17. Okt. 1914: Eduard Haber (1866–1947)

Verwalter vum Territorium Neiginea

Militärverwalter (military administrator)

11. Nov. 1914 – 8. Jän. 1915: William Holmes (1862–1917)
8. Jän. 1915 – 21. Okt. 1917: Samuel Augustus Pethbridge (1862–1918)
21. Okt. 1917 – 21. Apr. 1918: Seaforth Simpson Mackenzie (1883–1955)
21. Apr. 1918 – 1. Mai 1920: George Jameson Johnston (1869–1949)
1. Mai 1920 – 21. Mär. 1921: Thomas Griffiths (1865–1947)

Verwalter (administrator)

21. Mär. 1921 – 13. Jun. 1933: Evan Alexander Wisdom (1869–1945)
13. Jun. 1933 – 12. Sep. 1934: Thomas Griffiths (1865–1947)
12. Sep. 1934 – Dez. 1942: Walter Ramsay McNicoll (1877–1947) (im auschtralische Exil ab 21. Jän. 1942)

Japanischi Kommandante im bsetzte Neiginea un Papua

21. Jän. 1942 – 1942: Tomitaro Horii (1890–1942)
1942: Hyakutake Seikichi (1888–1947)
9. Nov. 1942 – 13. Sep. 1945: Adachi Hatazo (1890–1947)
9. Nov. 1942 – 6. Sep. 1945: Imamura Hitoshi (1886–1968): z Rabaul zueständig fir d Insle

U.S. Militärkommandante

1943 – 1944: Walter Krueger (1881–1967)
1944: Robert Lawrence Eichelberger (1886–1961)

Head of New Guinea Administrative Unit

14. Feb. 1942 – 15. Feb. 1942: George Wilfred Lambert Townsend (1896–1962)
15. Feb. 1942 – 9. Apr. 1942: Kenneth Carlyle McMullen (1904)

Head of Australian New Guinea Administrative Unit

10. Apr. 1942 – 1945: Kenneth Carlyle McMullen (s. a.)

Verwalter vu Britisch-Neiginea bzw. vum Territorium Papua

Magistrate

3. Apr. 1883 – 2. Jul. 1883: Henry Majorbanks Chester

Special Commissioner

6. Nov. 1884 – 2. Dez. 1885: Peter Henry Scratchley (1835–1885)
2. Dez. 1885 – 1886: Hugh Hastings Romilly (1856–1892)
1886 – 1887: John Douglas (1828-1904)
1887 – 4. Sep. 1888: William MacGregor (1846–1919)

Verwalter (administrator)

4. Sep. 1888 – Mär. 1895: William MacGregor (1846–1919)

Vizegouverneur (lieutenant governor)

Mar 1895 – 1897: Sir William MacGregor (1846–1919)
1898 – Jun. 1903: George Ruthven Le Hunte (1852–1925)

Verwalter (administrator)

Jun 1903 – 20. Jun. 1904 Christopher Stansfield Robinson (1871–1904)
20. Jun. 1904 – 1907: Francis Rickman Barton (1865–1947)
1908 – 27. Feb. 1940: Hubert Murray (1861–1940)
Dec 1940 – 12. Feb. 1942: Hubert Leonard Murray (1886–1963)

Militärverwalter (military administrator)

12. Feb. 1942 – 31. Okt. 1945: Basil Moorhouse Morris (1888–1975)

Head of Papuan Civil Administrative Unit (in Port Moresby)

14. Feb. 1942 – 19. Apr. 1942: Sydney Elliott-Smith (1900)

Rudolf von Bennigsen, Gouverneur vu Dytsch-Neigunea 1899–1901
Albert Hahl, Gouverneur vu Dytsch-Neigunea 1901–14
Colonel William Holmes (1862–1917), Verwalter vum Territorium Neiginea 1914–15
General Walter McNicoll (1877–1947), Verwalter vum Territorium Neiginea 1934–42
Sir Peter Scratchley (1835–1885), Special Commissioner vum Territorium Papua 1884–85
Sir William MacGregor (1846–1919), Special Commissioner, Verwalter un Vizegouverneur vum Territorium Papua 1887–97
Sir George Le Hunte (1852–1925), Vizegouverneur vum Territorium Papua 1898–1903

Zweete Wältchrieg

Im Dezämber 1941 hän japanischi Druppe dr Norddail vu dr Insle bsetzt, d Zivilverwaltig isch abgsetzt wore. D Hauptstadt Port Moresby isch derno zytwyys s Hauptquartier vum US-amerikanische General Douglas MacArthur gsii. D Kämpf zwische dr Japaner un dr Alliierte hän drei Johr duurt un sin a Dail Ort zimli verbitteret verloffe. An vile Kischtenort ligen allno versunkeni Chriegsschiff us sällere Zyt.

Japanischi Kommandeur vum bsetzet Neiginea (1942–45)

21. Jänner 1942 – 23. Novämber 1942: Tomitarō Horii 堀井富太郎 (1890–1942)
Mai 1942 – Februar 1945: Hyakutake Seikichi 百武晴吉 (1888–1947)
9. Novämber 1942 – 13. Septämber 1945: Adachi Hatazō 安達二十三 (1890–1947)
9. Novämber 1942 – 6. Septämber 1945: Hitoshi Imamura 今村均 (1886–1968)

Tomitarō Horii
Hyakutake Seikichi
Adachi Hatazō
Hitoshi Imamura

Australisch verwaltet Dreihandgebiet

Syter anne 1949 sin d Kolonii Papua un s Territorium Nei-Ginea, wu in s Dreihandsyschtem vu dr Verainte Nationen iberfiert woren isch, gmainsam vu Auschtralie un vu dr Verainte Nation as Territorium Papua un Neiginea verwaltet wore mit Port Moresby as Verwaltigssitz.

Verwalter vum Territorium Papua un Neiginea

Verwalter (administrator)

31. Okt. 1945 – 1952: Jack Keith Murray (1889–1979)
1952 – 1966: Donald Mackinnon Cleland (1901–1975)
23. Dez. 1966 – 1970: David Osborne Hay (1916–2009)
1970 – 1973: Leslie Wilson Johnson (1916–2000)

Hochkommissar (High Commissioners)

1973 – Mär. 1974: Leslie Wilson Johnson (1916–2000)
Mar 1974 – 16. Sep. 1975: Thomas Kingston Critchley (1916–2009)

Uuabhängigkeit

Anne 1962 het e UNO-Kommission empfohle, ass bal e Sälbschtverwaltig sott yygrichtet wäre. Autonomibsträbigen im Land hän im Johr 1963 zue dr Schaffig vun ere barlemäntarische Versammlig (ängl. House of Assembly) gfiert, wu am 8. Juni 1964 ufgmacht woren isch. Die Versammlig isch us 64 Mitglider bstande. Vu dr 54 gwehlten Abgordnete sin 38 Yyhaimischi gsii. 1971 isch s „Territorium Papua un Neiginea“ in „Papua-Neiginea“ umgnännt wore.

1972 sin Wahlen abghalte wore un d Bevelkerig het fir d Uuabhängigkait gstimmt. Am 1. Dezämber 1973 isch Papua-Neiginea autonom wore un e neji Regierig z Port Moresby het di inner Sälbschtverwaltig ibernuu. Us em auschtralische Administrator isch e Hochkommissar wore. Auschtralie het aber vorerscht d Ressort Verdaidigung, Inners, Ussebolitik un Ussehandel bhalte. No dr Verabschidig vun ere aigene Verfassig het Papua-Neiginea am 16. Septämber 1975 schließli di vollständig Unabhängigkait iberchuu. S Nationalitetszaiche vum Land isch PNG, was au di gängischt Abchirzig fir Papua-Neiginea isch.

S Land het vilmol dr Bremierminischter gwägslet, wichtig sin vor allem dr Michael Somare un der Julius Chan gsii. Unter dr Regierig vum Chan isch 1989 zuen eme bluetige Burgerchrieg uf dr Insle Bougainville chuu, em lengschten un opferryychschten im Sidpazifik syt em Zweete Wältchrieg. Är het erscht anne 1997 unter em Yydruck vu dr Sandline-Affäre chenne byyglait wäre, em Versuech vu dr Regierig Chan, dr Konflikt mithilf vun eme Seldnerunternämme militerisch z lese.

Vum 18. uf dr 19. Septämber 1994 isch zue heftige Vulkanuusbrich uf dr Insle Neibritannie chuu, wu d Stadt Rabaul fascht ganz zerstert hän.

Dr Michael Somare, wu dr erscht Bremierminischter vu 1975 bis 1980, nomol vu 1982 bis 1985 un wider syter anne 2002, het am 13. Dezämber 2010 mieße zruckdrätte un het sich eme Grichtsverfahre wäg em Vorwurf vu finanziälle Uuregemäßigkaite in dr 1990er Johr mieße stelle, dr Usseminischter Sam Abal het s Amt kommisarisch ibernuu^[8]. Am 17. Jänner 2011 isch dr Somare wider zruckgchehrt in s Amt vum Bremierminschter.^[9] Im April 2011 isch dr Somare uf Singapur gfloge, wun er syterhär in medizinischer Behandlig gsii isch. Är isch wider vum Sam Abal verdrätte wore. Am 2. Augschte 2011 het s Barlemänt vu Papua-Neiginea s Amt vum Bremierminischter fir vakant erklert un het dr friejer Finanzminischter Peter O’Neill zum Bremierminischter gwehlt.^[10] Wu dr Somare in s Land zruckchuu isch, het dr Oberscht Grichtshof d Entschaidig vum Barlemänt fir uugiltig erklert un dr Somare as rächtmäßige Bremierminischter bstetigt. Dr Generalgouverneur Michael Ogio het die Entschaidig aber widerruefe. Im Jänner 2012 hän Offizier unter dr Fierig vum pensionierte Oberscht Yaura Sasa im Ufdrag vum Somare in eme Butsch dr bishärig Militärchef unter Huusarrescht gstellt, d Regierig fir abgsetzt erklert un gforderet, ass dr Somare wider in s Amt yygsetzt wird^[11]. No aim Dag isch dää Ufstand aber nidergschlaa wore un die Offizier sin verhaftet wore.^[12]

Noch em Ruggdritt vum O’Neill isch am 30. Mai 2019 dr James Marape, wu bis April 2019 Finanzminischter gsii isch, vu dr Barlemäntsabgordnete zum neie Premierminischter vu Papua-Neiginea gwehlt wore.^[13]

Vum 23. Novämber bis zum 7. Dezämber 2019 isch uf dr Insle Bougainville e Referändum iber d Unabhängigkait duregfiert wore.^[14] Doderby hän 98 % vu dr Lyt fir e vollständigi Unabhängigkait vu Papua-Neiginea gstimmt.^[15]

Bolitik

Staatsrächt

Papua-Neiginea isch syt dr Uuabhängigkait Mitglid vum Commonwealth of Nations. S Land isch e barlamäntarischi Monarchii, offizäll Staatoberhaupt isch d Elizabeth II., aber as Chenigi vu Papua-Neiginea, nit as britisch Chenigi. E Generalgouverneur verdritt d Monarchi im Land. Är wird vum Barlemänt gwehlt und handlet uf Aawysig vum Regierigskabinett, wu dr Bremierminischter laite duet. Dr Bremierminischter wird vu dr Chenigi, verdrätte dur dr Generalgouverneur, uf Vorschlag vum Barlemänt ernännt.

D Hauptstadt Port Moresby isch au dr Sitz vum Nationalbarlemänt vu Papua-Neiginea. Des bstoht us aire Chammere mit 109 Abgordnete, wu fir je fimf Johr gwehlt wäre. Abstimmt wird syt dr Barlemäntswahle 2007 mit em „Limited Preferential Voting System“ (LPV), ere bsundere Form vum Meehaitswahlrächt. Doderby het jede Wahlbrächtigt drei Stimme, wun er Kandidate in syre bevorzugte Raiefolg cha gee. Wänn kaine di absolut Meehait iberchuu het, wird dr letscht vu dr Lischt gstriche, un syyni Zwootstimme wäre uf di andre Kandidate verdailt. Wänn derno allno kain di absolut Meehait het, wird dr zwaitletscht gstriche usw., eso lang bis e Bewärber 50% + 1 Stimm het.

Syt 2005 het Bougainville dr Status vun ere „Autonome Region“ mit bsundere Rächt.

Im Korruptionsindex vu Transparency International lyt Papua-Neiginea uf em 154. Blatz vu 182 Staate (Stand 2011)^[16].

Bremierminischter syt 1975

Namme	Personedate	Amtszyt
Sir Michael Somare	(* 1936)	16. Septämber 1975 – 11. März 1980
Sir Julius Chan	(* 1939)	11. März 1980 – 2. Augschte 1982
Sir Michael Somare	(* 1936)	2. August 1982 – 21. November 1985
Paias Wingti	(* 1951)	21. Novämber 1985 – 4. Juli 1988
Rabbie Namaliu	(* 1947)	4. Juli 1988 – 17. Juli 1992
Paias Wingti	(* 1951)	17. Juli 1992 – 8. Septämber 1994
Sir Julius Chan	(* 1939)	9. Septämber 1994 – 26. März 1997
John Giheno (kommissarisch)	(1950–2017)	27. März 1997 – 22. Juli 1997
Bill Skate	(1953–2006)	22. Juli 1997 – 14. Juli 1999
Sir Mekere Morauta	(* 1946)	14. Juli 1999 – 6. Augschte 2002
Sir Michael Somare	(* 1936)	6. Augschte 2002 – 13. Dezämber 2010
Sam Abal (kommisarisch)	?	13. Dezämber 2010 – 17. Jänner 2011
Sir Michael Somare	(* 1936)	17. Jänner 2011 – 2. Augschte 2011
Peter O’Neill	(* 1965)	2. Augschte 2011 – 29. Mai 2019
James Marape	(* 1971)	syt em 30. Mai 2019

Generalgouverneur syt 1975

Namme	Personedate	Amtszyt
Sir John Guise	(1914–1991)	16. September 1975 – 1. März 1977
Sir Tore Lokoloko	(1930–2013)	1. März 1977 – 1. März 1983
Sir Kingsford Dibela	(1932–2002)	1. März 1983 – 1. März 1989
Sir Ignatius Kilage	(1941–1989)	1. März 1989 – 31. Dezember 1989
Dennis Young (kommissarisch)	(* 1938)	1. Januar 1990 – 27. Februar 1990
Sir Serei Eri	(1936–1993)	27. Februar 1990 – 4. Oktober 1991
Dennis Young (kommissarisch)	(* 1938)	4. Oktober 1991 – 11. November 1991
Sir Wiwa Korowi	(* 1948)	11. November 1991 – 20. November 1997
Sir Silas Atopare	(* 1951)	20. November 1997 – 20. November 2003
Bill Skate (kommissarisch)	(1953–2006)	21. November 2003 – 28. Mai 2004
Jeffrey Nape (kommissarisch)	(1951–2016)	28. Mai 2004 – 29. Juni 2004
Sir Paulias Matane	(* 1931)	29. Juni 2004 – 13. Dezämber 2010
Jeffrey Nape	(1951–2016)	13. Dezämber 2010 – 20. Dezämber 2010
Michael Ogio	(1942–2017)	20. Dezämber 2010 – 18. Februar 2017
Bob Dadae	(* 1961)	syt em 28. Februar 2017

Mänscherächt

D Lag vu dr Mänschrächte giltet z Papua-Neiginea as arg kritisch:

D UN-Sunderbrichterstatteri iber Gwalt gege Fraue Rashida Manjoo het im Merz 2012 s Land bsuecht un derno brichtet, Gwalt gege Fraue sei en allgegewärtig Phänomen, wu sich dur alli gsellschaftlige Ebene durzie deet, derhaim, in dr lokalen Umgebig un im inschtitutionälle Beraich.^[17]

Au d Organisation Amnesty International schrybt in ihrem Johresbricht 2013, ass Gwalt gege Frauen un Maidli wyt verbraitet sei. S chunnt immer wider zue Mord an Fraue wäge aagebliger Häxerei. Au in Gfängnis seie Gwalt bis zue Folter verbraitet, Fraue wäre in Gfängnis vylmol vergwaltigt. Bewohner vu informälle Sidlige seie vylmol Gwalt dur Bolizischte uusgsetzt, wänn sonigi Sidlige gruumt wäre.^[18]

E Gsetze gege Häxerei, wu anne 1971 yygfiert un vu Mänscherächtler lang kritisert woren isch, isch im Mai 2013 abgschafft wore.

Verwaltigsgliedrig

Papua-Neiginea isch in 21 Provinzen un dr Hauptstadt-Distrikt National Capital District yydailt.

D Provinze wäre vier Regione zuegordnet: dr Hochland-Region, dr Insle-Region, dr Momasa-Region un dr Papua-Region.

Nr.	Provinz	Hauptstadt	Flechi (km²)	Bevelkerig	Bevelkerigsdichti (pop/km²)	Region
1	Central	Port Moresby	29.500	183.153	6,21	Papua-Region
2	Simbu (Chimbu)	Kundiawa	6.100	258.776	42,42	Hochland-Region
3	Eastern Highlands	Goroka	11.200	429.480	38,35	Hochland-Region
4	East New Britain	Kokopo	15.500	220.035	14,20	Insle-Region
5	East Sepik	Wewak	42.800	341.583	7,98	Momase-Region
6	Enga	Wabag	12.800	289.299	22,60	Hochland-Region
7	Gulf	Kerema	34.500	105.050	3,04	Papua-Region
8	Madang	Madang	29.000	362.085	12,49	Momase-Region
9	Manus	Lorengau	2.100	43.589	20,76	Insle-Region
10	Milne Bay	Alotau	14.000	209.054	14,93	Papua-Region
11	Morobe	Lae	34.500	536.917	15,56	Momase-Region
12	New Ireland	Kavieng	9.600	118.148	12,31	Insle-Region
13	Oro (Northern)	Popondetta	22.800	132.714	5,82	Papua-Region
14	Autonomous Region of Bougainville	Arawa	9.300	175.053	15,18	Insle-Region
15	Southern Highlands	Mendi	15.100	360.318	23,86	Hochland-Region
16	Western (Fly)	Daru	99,300	152,067	1.53	Papua-Region
17	Western Highlands	Mount Hagen	4.300	254.227	59,12	Hochland-Region
18	West New Britain	Kimbe	21,000	184,838	8.80	Insle-Region
19	Sandaun (West Sepik)	Vanimo	36,300	185,790	5.12	Momase Region
20	National Capital District	Port Moresby	240	252,469	1051.95	Papua-Region
21	Hela	Tari	10,500	185,947	17.71	Hochland-Region
22	Jiwaka	Minj	4.800	185.641	38.68	Hochland-Region

Stedt

Di greschte Stedt sin (Stand 1. Jänner 2007): Port Moresby 283.733 Yywohner, Lae 76.254 Yywohner, Arawa 40.266 Yywohner un Mount Hagen 33.622 Yywohner.

Stedt z Papua-Neiginea
Rang	Stadt	Yywohner				Provinz
Rang	Stadt	Zensus 1980	Zensus 1990	Zensus 2000	Berächnig 2007	Provinz
1.	Port Moresby	123.624	195.570	254.158	295.892	National Capital District
2.	Lae	61.617	88.172	78.038	74.795	Morobe
3.	Arawa	12.623	k. A.	36.443	40.190	Bougainville
4.	Mount Hagen	13.446	17.858	27.782	36.239	Western Highlands
5.	Popondetta	6.429	7.255	19.556	32.675	Oro
6.	Mendi	4.130	6.207	17.119	31.233	Southern Highlands
7.	Kokopo	2.200	3.152	20.262	29.241	East New Britain
8.	Madang	21.335	27.181	27.394	27.217	Madang
9.	Kimbe	4.662	8.627	14.656	20.764	West New Britain
10.	Goroka	18.511	17.768	18.618	18.372	Eastern Highlands
11.	Bulolo	6.730	7.470	12.912	17.512	Morobe
12.	Wewak	19.890	22.837	19.724	17.492	East Sepik
13.	Wau	2.300	4.300	k. A.	16.962	Morobe
14.	Daru	7.127	8.501	12.879	16.233	Western
15.	Kavieng	4.633	6.776	11.560	15.826	New Ireland
16.	Kiunga	1.407	4.006	8.265	13.130	Western
17.	Alotau	4.311	6.386	10.025	12.995	Milne Bay
18.	Vanimo	3.071	7.861	9.809	11.690	Sandaun
19.	Tari	600	k. A.	8.186	11.350	Southern Highlands
20.	Kundiawa	4.299	5.791	8.147	9.896	Simbu
21.	Kainantu	3.800	3.793	6.723	9.347	Eastern Highlands
22.	Buka	k. A.	k. A.	6.443	7.733	Milne Bay
23.	Ialibu	k. A.	k. A.	5.478	7.595	Southern Highlands
24.	Kokoda	k. A.	4.000	k. A.	6.496	Oro
25.	Kerema	3.389	3.952	5.116	5.852	Gulf
26.	Aitape	3.400	3.700	k. A.	5.790	East Sepik
27.	Lorengau	4.547	4.804	5.829	5.750	Manus
28.	Wabag	1.500	4.305	4.072	3.880	Enga
29.	Balimo	k. A.	k. A.	3.140	3.793	Western
30.	Kieta	3.500	k. A.	k. A.	3.496	Bougainville
31.	Panguna	3.500	k. A.	k. A.	2.823	Bougainville
32.	Morehead	k. A.	k. A.	k. A.	2.366	Western
33.	Rabaul	14.954	17.044	3.885	2.250	East New Britain
34.	Ambunti	1.000	1.200	k. A.	2.203	East Sepik
35.	Samarai	900	k. A.	k. A.	1.706	Milne Bay
36.	Angoram	1.800	1.400	k. A.	1.702	East Sepik
37.	Porgera	k. A.	1.200	k. A.	1.622	Enga
38.	Namatanai	k. A.	900	k. A.	1.440	New Ireland
39.	Finschhafen	k. A.	700	k. A.	1.100	Morobe
40.	Kandrian	k. A.	600	k. A.	1.076	West New Britain
41.	Laiagam	k. A.	700	k. A.	946	Enga
42.	Panguna	k. A.	900	k. A.	726	Bougainville

Wirtschaft

S Bruttoinlandsprodukt isch anne 2007 bi 6,001 Milliarde US-Dollar gläge, was pro Yywohner 991 US-Dollar entspricht. Im Johr 1999 isch z Port Moresby d Port Moresby Stock Exchange grindet wore, di grescht Berse im Land.

Landwirtschaft

Draditionäll isch dr landwirtschaftlig informäll Sektor vu Papua-Neiginea seli stark uusbregt. 73,7 % vu dr Bevelkerig finde dert, au wäg dr hoche Arbetslosigkait, ihre Uuschuu. E große Dail vu dr Landwirtschaft isch Subsistenzwirtschaft. Dr Aadail vu dr Landwirtschaft am Bruttoinlandsprodukt (BIP) lyt sällewääg au nume bi 26 %, derwlyscht Induschtri 42 % un dr Dienschtlaischtigssektor 32 % uusmache.

Im formälle Sektor dominiert dr primär Sektor: Bärgböu, Plantaschewirtschaft (Kaffee, Kopra, Kakao, Palmel) un d Holzinduschtri. Papua-Neiginea het no uf wyte Flechine Wälder, wu nit erschlosse sin. Wel d Verarbaitig zmaischt im Uusland stattfindet, isch s Land arg abhängig vu dr Wältmärtbryys, wu im Rohstoffberaich vilmol zimli schwanke.

Bärgbäu

Z Papua-Neiginea het s großi Vorchuu vu Gold, Silber un Chupfer. In dr Morobe Province het s um d Stadt Wau in dr 1920er Johr e Goldrusch gee. Wichtig isch vor allem d Edie Creek-Mine wore, wu ab 1926 Gold un Silber abböue wore isch. D Mine isch aber vor em Zweete Wältchrieg wider zuegmacht wore.

Vor allem syter dr 1970er Johr wäre Gold, Silber un Chupfer z Papua-Neiginea im großem Maßstab abböue, vilmol im Dagböu. D Folg sin vilmol großi Schäde fir d Umwält in dr Region um d Bärgwärch, z. B. dur d Freisetzig vu Cyanid, Arsen un Quäcksilber.

Uf dr Insle Bougainville isch mit dr Pangunamine vu 1972 bis 1989 di grescht Chupfermine uf dr Wält bedribe wore. Dur dr Burgerchrieg uf dr Insle isch d Mine anne 1989 ufgee wore, syter 2006 wird aber wider verhandlet iber e Widerufnahm vu dr Ferderig.

Anderi wichtigi Mine sin z. B.:

Lihir Gold Mine, Lihir, ais vu dr greschte Goldvorchuu uf dr Wält, bedribe dur Newcrest Mining (AUS).
Porgera-Goldmine, Enga Province, aini vu dr zeh greschte Goldbärgwärch uf dr Wält, bedribe dur Barrick Gold (CA).
Ok Tedi-Mine, Western Province, Gold- un Chupfermine, bedribe dur Ok Tedi Mining Limited (PNG).
Misima Mine, Misima, Louisiade-Archipel, Gold- un Silbermine, vu 1990 bis 2004 bedribe dur Placer Dome Inc (CA) un Orogen Minerals Ltd. (PNG)
Hidden Valley, Morobe Province, Gold- un Silkbermine, bedribe dur Harmony (ZA) un Newcrest Mining (AUS).
Simberi Oxide Gold Project, Simberi, Tabar-Insle: Gold- un Silbermine, bedribe dur St Barbara Limited (AUS)

In dr Madang Province isch im Ramme vum Ramu NiCo-Projäkt vu dr China Metallurgical Group Corporation (CN) blant, Nickel un Cobalt in dr Kurumbukarimine abzböue.

Edie Creek-Mine 1936
Ok Tedi-Mine
Porgera-Goldmine

Währig

D Währig vu Papua-Neigina isch dr Kina. Ai Kina wird in 100 Toea unterdailt. Dr Name chunnt vu dr Kinamuschle, eme draditionälle Zahligsmittel im Hochland.

Fir d Stabilisierig vu dr intärne Wirtschaftschraislaif wird syt 2002 dr Gebruuch vum draditionälle Muschelgäld vu dr Tolai as Komplementärwährig offiziäll gferderet. Im Februar 2002 isch in dr Nechi vu Rabaul uf dr Insle Neibritannie di wältwyt erscht Muschel-Bank ufgmacht. D Tolai Exchange Bank wägslet s Muschelgäld in e herti Währig, dr Kina. Dr aktuäll Wägselkurs lyt bi vier Kina fir ai fathom (e Chette mit Muschle). Elai uf dr Gazelle-Halbinsle schetzt mer e Umlauf an Muschelgäld in Hechi vu acht Millione Kina.

Kina-Schyy (2, 10, 20) un 1-Kina-Minze
Toeia-Minze (5, 10, 20, 50 t) un Kina-Minze (1 un 2 Kina)
Muschelgäld, Neiirland (um 1900)
Muschelgäld, Duke-of-York-Insle

Ussehandel

Dr Ussehandel isch dur e hoche Exportiberschuss bregt: derwylscht 2001 fir 4,655 Milliarde Euro Ware exportiert wore sin, sin d Import bi 808 Millione Euro gläge. Hauptexportgieter sin Gold (35 %), Erdel (31 %), Chupfer (11 %) un Kaffee (5 %). Importiert wäre vor allem Maschine, Dransportuusrischtigen und Induschtrigieter.

Staatshuushalt

Dr Staatshuushalt het anne 2009 Uusgabe vu umgrächnet 2,427 Milliarde US-Dollar umfasst, d Yynamme sin bi umgrächnet 2,414 Milliarde US-Dollar gläge. Dodrus ergit sich e Huushaltsdefizit in Hechi vu 0,2 % vum BIP.^[19]
D Staatsverschuldig isch 2009 bi 2,5 Milliarde US-Dollar oder 30,2 % vum BIP gläge.^[19]

Vor allem di ehmolig Kolonialmacht Auschtralie unterstitzt dr Staatshuushalt vu Papua-Neiginea massiv im Ramme vun ere Budgethilf. Die Zahlige mache ne große Aadail vu dr Staatsyynammen uus.

Turismus

Dr Turismus isch z Papua-Neiginea bishär nume wenig entwicklet. Ais vu dr bekannteschte turistische Ziil isch dr Kokoda Track. Alljohr raise rund 70.000 Lyt in s Land. Raisen in bstimmti Biet gälten as arg gfährlig. S dytsch Uuswärtig Amt empfihlt bsunderi Vorsicht wäg dr hoche Kriminalitätsrote unter andrem bi Ufenthalt in dr Hauptstadt Port Moresby, z Lae, im Hochland, z Mount Hagen un uf dr Insle Bougainville.^[20]

Charte Kokoda Track
Uf em Kokoda Track
Uf em Kokoda Track

Verkehr

Stroßenetz

S Stroßenetz isch schlächt uusböue, wel s Land arg uuwägsam isch. Näbe Streckine in Kischtebiet git s e Hochland-Autobahn (Highland Highway) im Innere vum Land. Vu 19.600 Kilometer Stroß sin nume 600 Kilometer asphaltiert.

Luftverchehr

S Flugzyyg isch e wichtig Verchehrsmittel z Papua-Neiginea. Näb em modernisierten internationale Flughafe z Port Moresby git s no 472 wyteri chlaineri Flugblätz un Landepischte. Di national Fluggsellschaft Air Niugini fliegt Flugblätz im Inland un verschideni Flughäfe in asiatische un ozeanische Länder aa.

Schifffahrt

Z Papua-Neiginea git s vier Iberseehäfe: Port Moresby, Lae, Madang un Rabaul. Uf em Wasserwäg wäre Handelsgieter un Persone dransportiert. E mänkmol lege au Chryzfahrtschiff aa.

Flughafe Madang
Air Niugini, Boeing 757-200
Ansett Airlines, Piaggio P-166AL-1
Goroka Airport
Rabaul Queen
Highland Highway, Eastern Highlands

Kultur

Literatur

E gschribeni Literatur git s z Papua-Neiginea im Gegesatz zue dr draditionälle mindlig iberliferete Literatur nonig eso lang.

S erscht Buech, wu vun eme Neigineer vereffetligt woren isch, isch wohl d Autobiografii vum Ligeremaluoga vu dr Insle Neiirland gsi, wu anne 1932 unter em Titel «The Erstwhile Savage» erschinen isch. Är het sii Autobiografii in syre Muetersproch Kuanua gschribe gha, un e auschtralischi Missionari, d Ella Collins, het s derno in s Änglisch ibersetzt^[21]. Sibe Johr speter, anne 1939, isch d Autobiografii vum Ahuia Ova uf Änglisch erschine: «The Reminiscence of Ahua Ova» im Journal of the Royal Anthropological Institute. Dr Ahuia Ova het si in syre Muetersproch Motu gschribe un dr Igo Arua het si ibersetzt^[22].

Di erschte Aaregige fir e modärni Literatur sin dur dr dytsch Schriftsteller un Sprochwisseschaftler Ulli Beier chuu, wu an dr University of Papua New Guinea Kurs in Creative Writing gee het un s erscht neiginesisch Literaturmagazin, Kovave, grindet het. E baar vu dr erschte bekannte Autore vu Papua-Neiginea hän im Kovave s erscht Mol publiziert, z. B. dr John Kasaipwalova, dr Kumalau Tawali, dr Apisai Enos un dr Kama Kerpi.

S erscht greßer Wärch vu dr neiginesische Literatur, wu nit in eme Magazin erschinen isch, isch d Autobiografii Ten Thousand Years in a Lifetime vum Albert Maori Kiki vu 1968 gsii. Anne 1970 het dr Vincent Eri dr erscht neiginesisch Roman, The Crocodile, vereffetligt.

Wichtige Autore vu Papua-Neiginea sin au dr Ignatius Kilage, d Nora Vagi Brash, dr Steven Edmund Winduo un d Loujaya Kouza.

Kulturfeschtival

Z Papua-Neiginea git s e Huffe Kultur-Feschtival (sing-sing), wu alljohr abghalte wäre un wu hite vilmol au bi Turischte beliebt sin. Uf däne Feschtival wird zmaischt di draditionäll Volkskultur in Form vu Dänz, Musik, Chlaider, Larve, Boot usw. bresäntiert. Die Feschtival sin ab dr 1950er Johr us draditionälle Dräffe entstande, wu verschideni Volksgruppe zuen eme fridlige Uusdusch vu kulturälle Draditione zämmechuu sin.

Coffee Festival, Goroka (Mai), syt 2001
National Mask Festival, Rabaul (Juli), syt 1995
Mount Hagen Show (Augschte), syt 1961
Goroka Show (Septämber), syt 1957
Hiri Moale Festival, Port Moresby (Septämber)
Morobe Show, Lae (Oktober), syt 1959
Kundu & Canoe Festival, Alotau (Novämber), syt 2003
Hela provincial cultural and agriculture show, syt 2012

Hiri Moale Festival
Mount Hagen Show 2008
SingSing, Wabag/Enga Province (2008)
CIC mama group uf eme Sing-Sing 2009
Golgoi uf eme Sing-Sing 2009
Koroba uf eme Sing-Sing 2009
Asaro uf eme Sing-Sing 2009

Gsellschaft

Bildig

Di erschte Schuele z Neiginea fir di yyhaimische Bevelkerig sin vu dr Missionar yygrichtet wore (ab 1873). In däne Missionsschuele sin uusgwehlti regionali Sproche as Unterrichtssproch gnuu wore. Mer het Dail vu dr Bibel un dr Katechismus in sonigi yyhaimischi Sproche ibersetzt, un s sin Schuelbiecher gschribe wore mit chrischtlige Gschichte fir dr Unterricht. Ziil vum Schuelunterricht isch zue däre Zyt Läse un Schrybe gsi, vor allem s Läse in dr Bibel. Ab 1955 het di auschtralisch Kolonialverwaltig d Schuelbolitik mitbstimmt. Di regionale Schriftsproche sin dur Änglisch as allgmaini Schuelsproch ersetzt wore, Ziil vu dr neie Schuelbolitik isch e Modärnisierig dur e weschtligi Bildig gsii. Wu Papua-Neiginea uuabhängig woren isch, het s Iberlegige un Diskussione gee, eb au di yyhaimische Sproche in dr Schuele sotte unterrichtet wäre. Anne 1980 isch schließli in dr North Solomons Province (hit Autonomi Region Bougainville) in Zämmearbet mit em kanadische Summer Institute of Linguistics (SIL) s Viles Tok Ples Skuls-Programm ('Dorfsproch-Schuele') yygfiert wore, wu dr Schuelunterricht in dr regionale Sproch durgfiert wird. Bal sin sonigi Brogramm au in andere Provinze yygfiert wore, bis 1993 isch d Zahl vu dr Sproche, wu as Schuelsproch brucht wird uf iber 250 aagwagse^[23]. 1989 het s Barlemänt e landeswyt Literarisierigsbrogramm bschlosse, wu as Ziil ghaa het, ass in allne Derfer mit iber 300 Yywohner di regional Dorfsproche as erschti Schuelsproch brucht soll wäre. In dr hechere Klasse hätt derno näbe dr Regionalsproch au no Tok Pisin bzw. Hiri Motu as Zwaitsproch unterrichtet wäre, un schließli Änglisch as Sproch vu dr hechere, vor allem dr akademische Bildig. Fir des Ziil sin in dr Derfer in Brojäkt mit dr yyhaimische Bevelkerig Muettersprochler as Lehrer uusbildet wore un zämme mit Muetersprochler Schuelbiecher ibersetzt wore. Bis Ändi 2000 sin 380 yyhaimisch Sproche unterrichtet wore, Unterricht in 90 wytere Sproche isch fir 2001 blant gsi^[24]. Dr Aadail vum Änglisch am Unterricht wird mit jedere Klass ("Grad") greßer^[25]. Fir d Schueler, wu uf d Secondary School wägsle, aber nonig guet Änglisch chenne, git s d Vocational schools, wu d Sproch äxtra gferderet wird.

Hite isch s Bildigssyschtem viergliderig^[26]. D Chinder chemme mit 6 Johr in e Vorberaitigsklasse (preparation grade) un derno mit 7 in di erscht Klass (Grade 1).

Stapfle	Grade	Alter	Sproch
Elementary	P, 1-2	6-8	Regionali Sproch
Primary	3-8	9-14	Regionali Sproch, Änglisch, Tok Pisin
Secondary	9-12	15-18	Änglisch, Regionali Sproch, Tok Pisin
Tertiary	Universitet, College	ab 19	Änglisch

Näb em Syschtem mit Elementary, Primary un Secondary Schools git s no e ander Syschtem mit ere Community School (Grad 1-6) un ere High School/Provincial High School (Grade 7-10), aber des Syschtem wird allmee ersetzt dur s erscht Syschtem.

Noch em Schools Census, wu s Department of Education anne 2007 durgfiert het, git z Papua-Neiginea die Verdailig vu Schuele^[27]:

Schueltyp	Aazahl
Elementary schools	5947
Primary schools	2416
Secondary schools	89
Vocational schools	125
Community schools	1018
Provincial high schools	124

Z Papua-Neiginea git s segs Universitete. Di erschte zwoo sin d University of Papua New Guinea (UPNG) z Port Moresby (grindet 1965) un d Papua New Guinea University of Technology bi Lae in dr Morobe-Provinz (grindet 1965 as Papua New Guinea Institute of Higher Technical Education z Port Moresby, syt 1968 z Lae, ab 1970 Papua New Guinea Institute of Technology, syt 1973 Universitet) gsii. Di andere vier Universitete sin urspringli Colleges gsi, wu dur Regierigserläss zue Universitete ufgwärtet wore sin: d University of Goroka in dr Eastern Highlands-Provinz (grindet 1961 as Goroka Teacher’s College fir Primarschuellehrer, ab 1968 au fir Sekundarschuellehrer, vu 1975 bis 1992 as Deil vu dr UPNG, syt 1992 as aigeständigi Universitet), d Divine Word University (Dreger: dr katholisch Orde Steyler Missionar, grindet as Divine Word Secondary High School, ab 1980 Divine Word Institute, 1996 Universitet) in dr Madang-Provinz, d Vudal Agriculture University in dr East New Britain-Provinz (grindet 1965 as Vudal Agricultural College, Universitet 1997) un d Pacific Adventist University z Port Moresby (Dreger: Sibe-Däg-Adventischte-Chilche, grindet as Pacific Adventist College 1983, Universitet 1997).

Gsundhait

2007 sin di effetlige Gsundhaitsuusgabe bi 2,6 % vum Bruttoinlandsprodukt gläge.^[28] Mit rund 2 % vu dr erwagsene Bevelkerig het s Land di hegscht Rate vu HIV bzw. AIDS im Mit rund 2 % vu dr erwagsene Bevelkerig het s Land di hegscht Rate vu HIV bzw. AIDS im Pazifikruum.^[29]. Malaria isch di wichtigscht Chranket z Papua-Neiginea. Anne 2003 het s 70.226 bstetigti Fäll gee, 537 Lyt sin draa gstorbe. Insgsamt wird Zahl vu dr Malariafäll fir des Johr uf bis zue 1.729.697 gschetzt.^[30] Derzue chunnt au s Denguefieber in vile Regione vor. D Chinderstärbligkait isch 2008 bi 69 pro Döusert Läbiggeburte gläge, d Läbeserwartig git d UNDP fir 2010 mit 61,6 Johr bi dr Geburt aa.^[28] In dr frieje 2000er Johr het s 5 Ärzt uf 100.000 Yywohner gee.^[28]

Sport

Dr populärscht Sport z Papua-Neiginea isch Rugby. Rugbyspiiler ghere zue dr bekannteschte Lyt im Land, au un grad diejenige, wu in dr auschtralische Rugby-Liga spiile. S git au alljohr e Spiil z Port Moresby vu dr neiginesische gege di auschtralisch Nationalmannschaft.

Näbe Rugby sin au Cricket, Australian Football un Fueßball populär. In dr FIFA-Wältranglischt wird Papua-Neiginea uf aim vu dr letschte Blätz ufgfiert.

An dr Olympische Summerspiil het Papua-Neiginea syter 1976 allmol dailgnuu mit Uusnahm vu dr Spiil 1980 z Moskau, wu di weschtlige Staate d Spiil boykotiert hän. E olympischi Medaille het no kai neigineanisch Sportler gwunne. An dr Winterspiil het s Land nie dailgnuu. Di erfolgrychscht Sportler bi dr Olympische Spiil isch dr Schwimmer Ryan Pini, wu anne 2008 in s Finale im 100 m Schmätterling vu dr Manne chuu isch un dert achte woren isch. S National Olympisch Komittee vu Papua-Neiginea isch anne 1973 grindet un ai Johr speter vum Internationale Olympische Kommittee anerkännt wore.

An dr Commonwealth Games het s Land zum erschte Mol anne 1962 dailgnuu. Bis hite hän neigineanischi Sportler dert insgsamt 2 Gold-, 4 Silber- un 2 Bronzemedaille gwunne.

Bi dr (Sid-)Pazifikspiil het Papua-Neiginea syter anne 1963 bishär insgsamt 296 Gold-, 295 Silber- un 295 Bronzemedaille gwunne

Medie

Di wichtigschte Dageszytige sin di änglischsprochige The National (grindet 1995, syt 1996 mit ere Online-Uusgab, dr erschte Online-Zytig im Land, Noofolger vu dr Niugini News) un Papua New Guinea Post-Courier (ghert dr 'News Corporation' vum Rupert Murdoch).

Di erschte Zytige z Papua-Neiginea sin Zytige vu dr europäische Kolonialherre gsi, d Wuchezytige Torres Straits Pilot un New Guinea Gazette, wu anne 1888 s erscht Mol uusechuu sin. Bis zum Zweete Wältchrieg het s drei Zytige gee, im Chrieg hän si alli s Erschyne yygstellt. Anne 1951 isch derno wider e Zytig publiziert wore, d The South Pacific Post (Port Moresby), ab 1959 derno d New Guinea Times, wu z Lae erschinen isch. Die bode Zytige sin anne 1969 im Post-Courier zämmegschlose wore.

Ab 1962 het d South Pacific Post s erscht Wuchemagazin uusegee, wu uf Tok Pisin gschribe gsi isch, s Nu Gini Toktok, wu in dr Hauptsach iber regionali Theme brichtet het. Anne 1970 isch s wider yygstellt wore. An syy Stell isch Wantok drätte, e Wuchezytig, wu vu dr Chilche uusegee wird, aber säkular orientiert isch.

No dr Uuabhängikait sin in vil Provinze aigeni Zytige grindet wore. Anne 1979 isch d Dageszytig Niugini News (Lae) s erscht Mol erschine. 1995 isch si yygsetllt wore, The National isch ihre Noofolger gsi.

Ab 1980 het Wantok Publications The Times of Papua New Guinea uusegee un speter no dr regional Arawa Bulletin.

Hiri Nius erschynt in allne drei Amtssproche (änglisch, Tok Pisin un Hiri Motu). The Independent isch e Wuchezytig gsii, wu vu 1995 bis 2003 erschinen isch. Anderi Zytige un Magazin wäre uusege vu Bardeie un vu dr Chilche.

Uf dr „Ranglischte vu dr Pressefreihait 2011–2012“ vu dr Organisation Reporter ohni Gränze rangschiert s Land uf Blatz 35 un lyt dodermit vor Länder wie Frankrych, Spanie oder dr USA.^[31]

Literatur

Dytsch

Heiner Wesemann: Papua-Neuguinea, Kultur – Landschaft. In: DuMont Dokumente. DuMont Buchverlag, Köln 1985, ISBN 3-7701-1322-5, S. 344.
Ulrich Fellmann (Hrsg.): Von Schwaben in den Bismarckarchipel. Tagebücher der Missionarsfrau Johanna Fellmann aus Deutsch-Neuguinea 1896-1903. Quellen u. Forschungen zur Südsee. Reihe A. Quellen 3. Harrassowitz, Wiesbaden 2009. ISBN 978-3-447-05693-9
Simon Haberberger: Kolonialismus und Kannibalismus. Fälle aus Deutsch-Neuguinea und Britisch-Neuguinea 1884-1914. Quellen u. Forschungen zur Südsee. Reihe B. Forschungen 3. Harrassowitz, Wiesbaden 2007. ISBN 3-447-05578-2
Dieter Klein (Hrsg.): Jehova se nami nami. Die Tagebücher der Johanna Diehl, Missionarin in Deutsch-Neuguinea 1907-1913. Quellen u. Forschungen zur Südsee. Reihe A. Quellen 1. Harrassowitz, Wiesbaden 2005. ISBN 3-447-05078-0
Roland Seib: Papua-Neuguinea. Wirtschaft und Politik. Eine Bibliographie 1950-1988. Deutsches Übersee-Institut, Hamburg 1990. ISBN 3-922852-31-9
Roland Seib: Papua-Neuguinea zwischen isolierter Stammesgesellschaft und weltwirtschaftlicher Integration. Hamburg 1994: Institut für Asienkunde. ISBN 3-88910-127-5
Roland Seib: Big-men, Korruption und „bad governance“ – Politische Instabilität und Staatsversagen in Papua-Neuguinea. Dossier Nr. 56. Pazifik-Informationsstelle, Neuendettelsau 2000.
Roland Seib: Staatsreform und Verwaltungsmodernisierung in Entwicklungsländern. Der Fall Papua-Neuguinea im Südpazifik. Speyerer Schriften zur Verwaltungswissenschaft Bd. 7. Peter Lang Verlag, Frankfurt/Main 2009. ISBN 978-3-631-59077-5
Hermann Mückler: Melanesien in der Krise. Ethnische Konflikte, Fragmentierung und Neuorientierung. Wiener Ethnohistorische Blätter (WEB). Bd 46. Universität Wien, Wien 2000. ISBN 3-9501213-2-3
Eva-Charlotte Raabe: Im Auge des Betrachters. Kunst und Sehen in Papua Neuguinea. Galerie 37. Bd 3. Museum für Völkerkunde, Frankfurt/Main 1998. ISBN 3-88270-395-4
Andreas Obrecht: Panoptismus in Papua Neuguinea. Peter Lang, Frankfurt/Main 1995. ISBN 3-631-46569-6
Carl A. Schmitz: Historische Probleme in Nordost-Neuguinea, Huon-Halbinsel. Studien zur Kulturkunde. Bd 16. Franz Steiner, Wiesbaden 1960.
Leonhard Schultze Jena: Forschungen im Inneren der Insel Neuguinea. Bericht des Führers über die wissenschaftliche Expedition der deutschen Grenzexpedition in das westliche Kaiser-Wilhelmsland 1910. Mitteilungen aus den deutschen Schutzgebieten. Ergänzungsheft Nr. 11. Ernst Siegfrid Mittler und Sohn, Berlin 1914.
Stefan von Gnielinski: Struktur und Entwicklung Papuas und des von Australien verwalteten, ehemals deutschen Gebietes der Insel Neu-Guinea. In: Institut für Geografie und Wirtschaftsgeschichte (Hrsg.): Hamburger Geographische Studien. Selbstverlag, Hamburg 1958, S. 128.

Änglisch

R. M. Bourke, T. Harwood (Ed.): Food and Agriculture in Papua New Guinea. ANU Press, Canberra 2009
Sinclair Dinnen: Law and Order in a Weak State. Crime and Politics in Papua New Guinea. Pacific Islands Monograph. No. 17. Univ. of Hawaii Press, Honolulu 2001. ISBN 0-8248-2280-3.
Sean Dorney: Papua New Guinea. People, Politics and History since 1975. ABC Books, Sydney 2000. ISBN 0-09-169461-2.
Ian Downs: The Australian Trusteeship Papua New Guinea 1945-75. Australian Government Publishing Service, Canberra 1980. ISBN 0-642-04139-3.
Robert J. Foster: Materializing the Nation. Commodities, Consumption, and Media in Papua New Guinea. Indiana Univ. Press, Bloomington Ind 2002. ISBN 0-253-21549-8.
David Kavanamur, Charles Yala, Quinton Clemtens (Hrsg.): Building a Nation in Papua New Guinea. Views of the Post-Independence Generation. Pandanus Books, Canberra 2003. ISBN 1-74076-028-X.
Ron J. May: State and Society in Papua New Guinea. The First Twenty-Five Years. Crawford House, Adelaide 2001. ISBN 1-85065-601-0.
Michael A. Rynkiewich, Roland Seib (Hrsg.): Politics in Papua New Guinea. Continuities, Changes and Challenges. Melanesian Institute, Goroka 2000. (National Library of Papua New Guinea).
Ann Turner: Historical Dictionary of Papua New Guinea. Oceanian Historical Dictionaries. No. 4. The Scarecrow Press, Metuchen/London 1994. ISBN 0-8108-3936-9.
Laura Zimmer-Tamakoshi (Hrsg.): Modern Papua New Guinea. Thomas Jefferson Univ. Press, Kirksville 1998. ISBN 0-943549-51-5.

Weblink

Commons: Papua-Neiginea – Sammlig vo Multimediadateie

Government of Papua New Guinea
Länderinformationen des Auswärtigen Amtes zu Papua-Neuguinea
Papua New Guinea, CIA World Factbook
Papua New Guinea. Chiefs of State and Cabinet Members of Foreign Governments
Fremdenverkehrsbüro Papua Neuguineas in Deutschland
Papua New Guinea uf pressreference.com
Bilder vu dr Neuendettelsauer Mission z Neiginea
Flagge un bolitische Fierer syt dr Kolonialzyt
Feldforschung unter Goldgräbern in Papua-Neuguinea: Interview mit em Ethnolog Dan Jorgensen

Fuessnote

↑ International Monetary Fund, World Economic Outlook Database, April 2008
↑ Human Development Index
↑ Harald Haarmann: Sprachen-Almanach. Zahlen und Fakten zu allen Sprachen der Welt. Campus, Frankfurt/Main 2002, ISBN 3-593-36572-3, S. 361–365 Papua-Neuguinea
↑ US Department of State International Religious Freedom Report 2003
↑ Arthur Wichmann: Entdeckungsgeschichte von Neu-Guinea (bis 1828), 1909: S. 7f.
↑ Die Forschungsreise S.M.S. „Gazelle“ in den Jahren 1874 bis 1876 unter Kommando des Kapitän zur See Freiherrn von Schleinitz – Originalbericht
↑ Thomas Menzel: Die Kaiserliche Marine und die Kaiserin-Augusta-Fluß-Expedition 1912/13 Bundesarchiv (abgruefen 30. März 2009)
↑ Papua New Guinea PM Somare steps down for tribunal (BBC News, 14.12.2010)
↑ Liam Fox: Somare returns as PNG prime minister (ABC News, 17.01.2011)
↑ Neuer Regierungschef in Papua-Neuguinea. In: Handelsblatt. 2. August 2011, abgruefen Format invalid.
↑ Aufstand in Papua-Neuguinea, Der Spiegel, 26. Jänner 2012
↑ Staatsstreich gegen Regierungschef gescheitert, Der Spiegel, 27. Jänner 2012
↑ Kate Lyons: Papua New Guinea MPs elect James Marape to be next prime minister. In: theguardian.com. 30. Mai 2019, abgruefen am 30. Mai 2019 (änglisch).
↑ bougainville-referendum.org
↑ Bougainville stimmt für Unabhängigkeit von Papua-Neuguinea, Deutschlandfunk, 11. Dezember 2019
↑ Transparency International: Corruption Perceptions Index 2011
↑ United Nations Human Rights Council: Report of the Special Rapporteur on violence against women, its causes and consequences: Mission to Papua New Guinea, 2013
↑ Amnesty International: Amnesty Report 2013: Papua Neuguinea
↑ ^19,0 ^19,1 The World Factbook
↑ Raise-Informatione vum Uuswärtigen Amt
↑ The first PNG Writer: Hosea Linge, Blog vum Steven Winduo (12.03.2012)
↑ The Second PNG Writer: Ahuia Ova, Blog vum Steven Winduo (16.03.2012)
↑ Robert Litteral: Language Development in Papua New Guinea SIL 1999
↑ David Klaus: The use of indigenous languages in early early basic education in Papua New Guinea: A model for elsewhere? Language and Education: An International Journal, Vol. 17: 2, 2003
↑ Diane Wroge: Papua New Guinea’s Vernacular Language Preschool Programme UNESCO Policy Brief on Early Childhood No. 7, October 2002
↑ Papua New Guinea Departement of Education: State Of Education Report 2008
↑ vgl. The National Research Institute: Papua New Guinea District and Provincial Profiles, 2010 (Memento vom 30. Oktober 2012 im Internet Archive)
↑ ^28,0 ^28,1 ^28,2 Human Development Reports: Papua New Guinea
↑ Archivierte Kopie. Archiviert vom Original am 23. März 2006; abgruefen am 16. Dezember 2005.
↑ Papua New Guinea Overview of malaria control activities and programme results Archivlink (Memento vom 24. Augschte 2009 im Internet Archive) (rollbackmalaria.org)
↑ Reporters wihtout borders: World Press Freedom Index 2011–2012, 25.01.2012

-6.3666666666667146.1Koordinate: 6° S, 146° O

Dr Artikel „Papua-Neuguinea“ isch einer vo de bsunders glungene Artikel.

Churz zämmegfasst, isch de Artikel sproochlig un stilistisch vorbildlich gschriibe, bhandlet alli wichtigi Aspekt vum Thema ussfierlich, isch sachlig korrekt un sorgfältig mit Quelle belait, glunge gstaltet un profilgrächt.

Alli sin härzlich yyglade wyter aa däm Artikel z schaffe, z erwyytre un z verbessre!

[1] International Monetary Fund, World Economic Outlook Database, April 2008

[2] Human Development Index

[3] Harald Haarmann: Sprachen-Almanach. Zahlen und Fakten zu allen Sprachen der Welt. Campus, Frankfurt/Main 2002, ISBN 3-593-36572-3, S. 361–365 Papua-Neuguinea

[4] US Department of State International Religious Freedom Report 2003

[5] Arthur Wichmann: Entdeckungsgeschichte von Neu-Guinea (bis 1828), 1909: S. 7f.

[6] Die Forschungsreise S.M.S. „Gazelle“ in den Jahren 1874 bis 1876 unter Kommando des Kapitän zur See Freiherrn von Schleinitz – Originalbericht

[barch-7] Thomas Menzel: Die Kaiserliche Marine und die Kaiserin-Augusta-Fluß-Expedition 1912/13 Bundesarchiv (abgruefen 30. März 2009)

[8] Papua New Guinea PM Somare steps down for tribunal (BBC News, 14.12.2010)

[9] Liam Fox: Somare returns as PNG prime minister (ABC News, 17.01.2011)

[10] Neuer Regierungschef in Papua-Neuguinea. In: Handelsblatt. 2. August 2011, abgruefen Format invalid.

[11] Aufstand in Papua-Neuguinea, Der Spiegel, 26. Jänner 2012

[12] Staatsstreich gegen Regierungschef gescheitert, Der Spiegel, 27. Jänner 2012

[13] Kate Lyons: Papua New Guinea MPs elect James Marape to be next prime minister. In: theguardian.com. 30. Mai 2019, abgruefen am 30. Mai 2019 (änglisch).

[14] ugainville-referendum.org

[15] Bougainville stimmt für Unabhängigkeit von Papua-Neuguinea, Deutschlandfunk, 11. Dezember 2019

[16] Transparency International: Corruption Perceptions Index 2011

[17] United Nations Human Rights Council: Report of the Special Rapporteur on violence against women, its causes and consequences: Mission to Papua New Guinea, 2013

[18] Amnesty International: Amnesty Report 2013: Papua Neuguinea

[CIA-19] 19,0 ^19,1 The World Factbook

[20] Raise-Informatione vum Uuswärtigen Amt

[21] The first PNG Writer: Hosea Linge, Blog vum Steven Winduo (12.03.2012)

[22] The Second PNG Writer: Ahuia Ova, Blog vum Steven Winduo (16.03.2012)

[23] Robert Litteral: Language Development in Papua New Guinea SIL 1999

[24] David Klaus: The use of indigenous languages in early early basic education in Papua New Guinea: A model for elsewhere? Language and Education: An International Journal, Vol. 17: 2, 2003

[25] Diane Wroge: Papua New Guinea’s Vernacular Language Preschool Programme UNESCO Policy Brief on Early Childhood No. 7, October 2002

[26] Papua New Guinea Departement of Education: State Of Education Report 2008

[27] vgl. The National Research Institute: Papua New Guinea District and Provincial Profiles, 2010 (Memento vom 30. Oktober 2012 im Internet Archive)

[UNDP-28] 28,0 ^28,1 ^28,2 Human Development Reports: Papua New Guinea

[29] Archivierte Kopie. Archiviert vom Original am 23. März 2006; abgruefen am 16. Dezember 2005.

[30] Papua New Guinea Overview of malaria control activities and programme results Archivlink (Memento vom 24. Augschte 2009 im Internet Archive) (rollbackmalaria.org)

[31] Reporters wihtout borders: World Press Freedom Index 2011–2012, 25.01.2012

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]