51 Pegasi b

51 Pegasi b[1]

Impresión artística de 51 Pegasi b.
Descubrimientu
Descubridor Michel Mayor y Didier Queloz en Observatoriu de Haute-Provence
Fecha 1995
Métodu de detección Velocidá radial
Nome provisional Belerofonte
Estáu Confirmáu
Estrella madre
Estrella 51 Pegasi
Constelación Pegasu
Ascensión reuta (α) 22h 57m 28.0s
Declinación (δ) +20° 46′ 08″
Distancia estelar 50.9 ± 0.3 años lluz, (15.61 ± 0.09 pc)
Magnitú aparente 5.49
Masa 1.06 M☉
Temperatura 5571 ± 102 K
Metalicidá 0.20 ± 0.07 (Fe/H)
Edá 6.1-8.1 Ga
Elementos orbitales
Argumentu del periastru 58°
Semiexe mayor 0.0527 ± 0.0030 UA
7.89 Gm
Escentricidá 0.013 ± 0.012
Elementos orbitales derivaos
Periastru o periheliu 0.0520 UA
7.79 Gm
(2,450,001.51 ± 0.61 DJ)
Apoastru o afeliu 0.0534 UA
7.99 Gm
Periodu orbital sideral 101.5388 hores
4.230785 ± 0.000036 díes
Velocidá orbital media 136 km/s
Carauterístiques físiques
Masa 0.472 ± 0.039 MXúpiter (min)
150 MTierra (min)
[editar datos en Wikidata]

El 51 Pegasi b ye un planeta estrasolar. El descubrimientu d'esti primer planeta estrasolar foi anunciáu'l 6 d'ochobre de 1995 por Michel Mayor y Didier Queloz na revista científica Nature, volume 378, páxina 355, usando'l métodu de velocidá radial nel Observatoriu de Haute-Provence col espectrógrafu ELODIE.

Tres l'anunciu del descubrimientu la so esistencia foi confirmada pol Dr. Geoffrey Marcy de la San Francisco State University y el Dr. Paul Butler de la University of California, Berkeley usando'l espectrógrafu Hamilton asitiáu nel Observatoriu Lick cerca de San José en California.[2]

51 Pegasi b, embrivíu 51 Peg b, foi denomináu informalmente como Belerofonte. Tres el so descubrimientu confirmóse la so esistencia al traviés de múltiples observaciones que dexaron conocer munches de les sos carauterístiques. El métodu de detección foi'l de les velocidaes radiales que dexa midir el productu de la masa del planeta pol senu del ángulu d'enclín orbital: m·ensin (i) = 0.468 +/- 0.007 (midida en mases jovianas). Esti métodu déxanos dar una cota inferior o masa mínimo que tendría de tener el planeta. Les variaciones de velocidá radial tienen una amplitú de 59 m/s y amuesen un periodu orbital de 4.239 ± 0.001 díes. Especulóse enforma sobre la posible esistencia d'un compañeru planetariu de menor masa n'órbites más alloñaes al puntu de que 51 Pegasi ta clasificáu como unu de los sistemes candidatos a allugar un planeta terrestre na llamada franxa de habitabilidad, que nesti sistema, con una estrella tan paecida al Sol, alcuéntrase tamién ente 1 y 2 UA. A pesar de que primeramente se plantegó que podría tratase d'un cuerpu predresu yá que les teoríes de formación de los xigantes gaseosos prohibíen la so formación a tan curties distancies güei día créese qu'un valor tan alzáu de la masa ye namái compatible con un xigante gaseosu tipu Xúpiter).

El descubrimientu del primer planeta estrasolar constituyó un importante ésitu de la investigación astronómica al amosar a los astrónomos que planetes de tipu xigante podíen esistir n'órbites de curtiu periodu daqué qu'hasta entós nun se consideraba. Una vegada que se vio que tales planetes podíen esistir, asocedióse un regueru de descubrimientos de planetes similares. Anguaño 51 Pegasi pertenez a toa una categoría de planetes llamaos Xúpiteres calientes. Planetes como 51 Pegasi nun son compatibles colos vixentes modelos de formación planetaria polo que'l so descubrimientu incentivó l'alderique sobre les nueves teoríes de la migración planetaria según les cualos los planetes podríen a lo llargo de la so vida evolucionar les sos órbites pudiendo averase escontra la so estrella muncho más cerca d'onde orixinalmente formáronse. El replantegamientu de les tesis de formación y evolución planetaria entá prosigue güei día col descubrimientu de más mundos estraños con órbites y mases más estremes si quepe.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Butler, R. et al. (2006). «Catalog of Nearby Exoplanets». The Astrophysical Journal 646:  páxs. 505 – 522. http://www.journals.uchicago.edu/ApJ/journal/issues/ApJ/v646n1/64046/brief/64046.abstract.html.  (web Preprint)
  2. ↑ Geoffrey Marcy, Paul Butler y Eric Williams (1 de xunu de 1997). «The Planet Around 51 Pegasi». The Astrophysical Journal 481:  páxs. 926-935. Archivado del original el 2001-07-21. https://web.archive.org/web/20010721140455/http://www.journals.uchicago.edu/ApJ/journal/issues/ApJ/v481n2/35262/35262.html. Consultáu'l 2015-06-24. .

Coordenaes: Sky map 22h 57m 27.98s, 20° 46′ 7.782″