Alquife | |||
---|---|---|---|
| |||
Alministración | |||
País | España | ||
Autonomía | Andalucía | ||
Provincia | provincia de Granada | ||
Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||
Alcalde de Alquife (es) | Benito Ruiz Gamez | ||
Nome oficial | Alquife (es)[1] | ||
Códigu postal |
18518 | ||
Xeografía | |||
Coordenaes | 37°10′48″N 3°06′57″W / 37.18°N 3.1159°O | ||
Superficie | 12 km² | ||
Altitú | 1195 m | ||
Llenda con | Aldeire, La Calahorra, Lanteira, Valle del Zalabí y Jérez del Marquesado | ||
Demografía | |||
Población |
581 hab. (2023) - 304 homes (2019) - 297 muyeres (2019) | ||
Porcentaxe | 0% de provincia de Granada | ||
Densidá | 48,42 hab/km² | ||
Más información | |||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||
alquife.es | |||
Alquife ye una llocalidá y un conceyu español, perteneciente a la provincia de Granada, na comunidá autónoma d'Andalucía. Ta asitiáu na parte meridional de la contorna de Guadix. Llenda colos conceyos de La Calahorra, Aldeire, Lanteira, Valle del Zalabí y Jérez del Marquesado (estos dos últimos llinden por un exclave que tien Alquife, conocíu como "El Berral"). Otres llocalidaes cercanes son Albuñán, Cogollos de Guadix y Ferreira. Nel añu 2016 cuntaba con 703 habitantes. La so estensión superficial ye de 12 km² y tien una densidá de 61,5 hab/km². Asítiase a una altitú de 1.191 metros y a 82 quilómetros de la capital de provincia, Granada.
La visita a les antigües mines de Alquife –un xacimientu de fierro a cielu abiertu consideráu'l más grande d'Europa de la so clase– ye'l principal reclamo turísticu del conceyu.
La llocalidá ye conocida polos sos dos mines –la postrera tuvo en funcionamientu hasta 1996– y la so historia tuvo amestada a la estracción de minerales na so contorna dende los tiempos del Imperiu romanu. El monumentu al mineru asitiáu na entrada del conceyu– da bona cuenta d'ello.
Al llau de les mines construyó un pobláu -yá abandonáu- que cuntaba inclusive con una ilesia.
Nes mines atopa un llagu interior formáu pol fluyir de les agües soterrañes, que anguaño ye un banzáu con una fondura d'unos cientu trenta metros d'agua. L'enorme cráter forma yá parte natural del paisaxe. Otros de les traces más atanantes son les grandes escombreres de les mines de fierro y l'enorme depósitu al que llegaben los conductos d'agua encargaos d'abastecer el barriu mineru.
Según l'Institutu Nacional d'Estadística d'España, nel añu 2017 Alquife cuntaba con 665 habitantes censaos.[2]
Gráfica d'evolución demográfica d'Alquife ente 1900 y 2016 |
Datos según el nomenclátor publicáu pol INE. |
Los resultaos en Alquife de les postreres eleiciones municipales, celebraes en mayu de 2015, son:
Eleiciones Municipales - Alquife (2015) | ||||
Partíu políticu | Votos | %Válidos | Conceyales | |
Partíu Popular (PP) | ||||
Partíu Socialista Obreru Español d'Andalucía (PSOE-A) |
El conceyu celebra les sos fiestes populares y patronales ente los últimos díes del mes d'abril y primeros de mayu, n'honor de San Hermenegildo, col so popular palu alquifeño, el patrón del pueblu. Les fiestes empiecen col disparu de cohetes y badayada de campanes a los dolce del mediu día. Pela tarde realízase la ufrienda floral, al anochecerín realízase'l Rosariu procesional, nel cual San Hermenegildo va acompañáu de Nuesa Señora del Rosario, que dende va dos años consecutivos acompañar, desque cincuenta años tres perdiérase la tradición. La procesión del Rosario da empiezu alredor de los diez y media de la nueche, onde la pólvora ye la muestra del fervor y deliriu d'un pueblu pol so santu patrón y la virxe. La procesión suel enllargase hasta altes hores de la madrugada. El día grande de les fiestes empieza cola celebración de la misa n'honor a San Hermenegildo presidida por numberosos párrocos de les parroquies cercanes. Redolada a los siete de la tarde San Hermenegildo sale en procesión sobre un monte de clavel, lleváu polos homes y muyeres del pueblu, a lo llargo de la procesión ufiértense-y cientos de cohetes que rematen cola quema del tradicional Palu Alquifeño a eso de la media nueche. La lexón rinde honores al magno patrón del pueblu de Alquife desfilando delantre del nel desfile procesional. Tamién se conmemora la festividá de Santa Bárbara, el 4 d'avientu, en lóxica consonancia cola tradición minera de la zona. El barriu de San Antonio, pela so parte, celebra les sos propies fiestes el 13 de xunu n'honor de San Antonio. Nel barriu de Begoña, el 15 d'agostu celébrense les fiestes n'honor a Nuesa Señora de Begoña, onde les verbenes nun falten, xunto a los actos relixosos n'honor a la virxe, misa y procesión pol barriu. El Corpus Christi, queda güei como reflexu de lo que foi nun pasáu como una de les celebraciones más grandioses del conceyu, yá que se cunta con una de les Hermandaes Sacramentales más antigües de la Diócesis de Guadix-Baza. Apocayá recuperóse la celebración de la fiesta del pan, San Marcos, celebrándose'l fin de selmana más próximu a la festividá del santu, el 25 d'abril.