Barberà de la Conca | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Alministración | |||||
País | España | ||||
Autonomía | Cataluña | ||||
Provincia | provincia de Tarragona | ||||
Ámbitu funcional territorial | Camp de Tarragona | ||||
Contorna | Cuenca de Barberá (es) | ||||
Tipu d'entidá | conceyu de Cataluña | ||||
Alcalde de Barbará (es) | Marc Rovira Miró (Partíu Demócrata Européu Catalán) | ||||
Nome oficial | Barberà de la Conca (ca)[1] | ||||
Códigu postal |
43422 | ||||
Xeografía | |||||
Coordenaes | 41°24′40″N 1°13′37″E / 41.41105°N 1.22697°E | ||||
Superficie | 26.6 km² | ||||
Altitú | 475 m[2] | ||||
Llenda con | Pira, Solivella, Sarral, Cabra del Camp, Figuerola del Camp y Montblanc | ||||
Demografía | |||||
Población |
471 hab. (2024) - 260 homes (2020) - 211 muyeres (2020) | ||||
Porcentaxe | 100% de Cuenca de Barberá (es) | ||||
Densidá | 17,71 hab/km² | ||||
Viviendes | 78 (1553) | ||||
Más información | |||||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||||
barbera.altanet.org | |||||
Barberà de la Conca[3][4][5] ye un conceyu de la contorna catalana de la Cuenca de Barberá, na provincia de Tarragona. La so población ye de 471 habitantes (2024)[6][7].
La contorna na que ta allugáu toma'l so nome d'esti conceyu. Atopáronse dellos restos arqueolóxicos que demuestren que tuvo habitáu yá en tiempos de la ocupación romana. Apaez citáu per primer vegada nel 945 col nome de Campu Barberano nun documentu que recueye la donación de la ilesia de San Pedro al monesteriu de Santa Cecilia de Montserrat. Nel 1012 apaez yá citáu'l castrum de Barberà de la Conca.
A principios del sieglu XI el llugar quedó despobláu; recuperóse gracies a que Ramón Berenguer I donó a Arnau Pere de Ponts el llamáu puig de Barberà de la Conca. Impúnxose-y la condición de repoblar la zona y alzar ende un castiellu. La repoblación completa producir nel sieglu XII al dexar se'l castiellu a los caballeros de la orde del Temple.
En 1307 los templarios fueron encarcelaos por orde del veguer de Montblanc y los sos bienes quedaron so alministración real hasta qu'en 1307 pasaron a manes de los caballeros hospitalarios quien caltuvieron la señoría hasta'l fin del Antiguu Réxime. Mientres más de trenta años, la zona tuvo rexida por Guillem de Guimerà, flaire qu'amplió d'una manera considerable'l territoriu controláu pola orde.
Na actualidá, Barberà de la Conca, tien na agricultura la so mayor fonte de dinamismu sociu-económicu. Nestos últimos años, y gracies al impulsu del sector vitivinícola na zona por cuenta de la creaión de la D.O. Cuenca de Barberá, la producción de vinu intensificóse. Otru de los motores de la economía llocal ye'l turismu familar.
La población creció alredor del antiguu castiellu. Construyíu nel sieglu XI, los templarios encargar d'amplialo, añadiendo ente otres dependencies la de la capiya. Mientres un tiempu funcionó como escuela pública dempués de que la reina Sabela II dexara los derechos al conceyu. Al terminar de cumplir esa función quedó abandonáu. Ye de propiedá municipal.
La ilesia parroquial ta dedicada a Santa María. Trátase d'un edificiu barrocu de tres naves que foi construyíu nel llugar nel que s'atopaba l'antiguu templu románicu. Del edificiu antiguu caltiénse entá'l tímpanu onde puede trate una imaxe de la Virxe entronizada. Tien al neñu a la so izquierda y queda tou enmarcáu nuna mandorla sostenida por dos ánxeles.
La fiesta mayor celébrase'l penúltimu domingu d'agostu. Mientres el mes de mayu celebren fiesta n'honor a la Virxe del Rosario.
La principal actividá económica ye l'agricultura destacando'l cultivu de la viña, siguida pol de los ceberes. Gracies a la bayura d'agua, pueden atopase tamién numberosos güertos. En 1894 fundar nel pueblu la que sería la primer bodega cooperativa. L'edificiu modernista que la alluga ye obra del arquiteutu César Martinell.
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes celdran