Beykoz | |
---|---|
Alministración | |
País | Turquía |
Provincia | [[Provincia d'Estambul|{{{2}}} |
Tipu d'entidá | distritu de Turquía |
Nome oficial | Beykoz (tr) |
Nome llocal | Beykoz (tr) |
Xeografía | |
Coordenaes | 41°07′30″N 29°06′20″E / 41.125°N 29.1056°E |
Superficie | 239 km² |
Altitú media | 18 m |
Demografía | |
Más información | |
Estaya horaria | UTC+03:00 |
beykoz.gov.tr | |
Beykoz ye un distritu de la provincia d'Istambul, Turquía, asitiáu nel estremu norte del Bósforu, na parte noroccidental de l'Anatolia.
La entrada del Bósforu siempres foi un allugamientu que dio llugar a numberoses lleendes. Na antigüedá, amás, realizábense sacrificios. Arramábase sangre pa pidir a Zeus y a Poseidón que'l viaxe al traviés del mar Negru fuera seguru.
Los primeros pueblos históricos que s'asitiaron na parte septentrional del Bósforu fueron los tracios y los griegos; ello ye que'l nome antiguu de la zona foi Amikos o Amnicus, n'honor a un rei traciu. De magar, la zona camudó de manes en numberoses ocasiones. Amás de ser un importante puntu estratéxicu, el Bósforu cuntó con una importante producción pesquera y apurrió un espaciu aparente pal saquéu de les comunidaes más riques del mar de Mármara. Beykoz foi ocupáu por distintos pueblos provenientes del mar Negru y d'otros llugares cercanos: tracios, bitinios, perses, griegos, romanos, bizantinos y finalmente turcos.
Mientres el periodu otomanu, les tierres de Beykoz carauterizar por ser campu abierto y montes nos que'l sultán y la so corte cazaben. El pabellón de caza de Küçüksu, según les fontes y mezquites de los pueblos de la mariña remontar a esta dómina. El nome de Beykoz establecióse tamién mientres estos años, y créese que provién de la pallabra bey (en turcu, príncipe o señor) y koz (pallabra persa que significa pueblu). Per otru llau, la pallabra koz tamién ye un tipu de nuez.
Sol dominiu turcu, los estrechos caltuvieron el so valor estratéxicu. Ello ye que les tropes britániques arrexuntar en Beykoz cuando se dirixíen a lluchar en 1854 na Guerra de Crimea.
Darréu intentóse atraer industria a la zona, especialmente la fábrica de vidriu de Paşabahçe, qu'empezó como un pequeñu taller nel sieglu XVII. Nos sieglos XVIII y XIX, la fábrica yá taba consolidada y producía un tipu especial de cristal n'espiral semiopaco. Tamién s'instaló nel distritu una conocida fábrica de zapatos. Na actualidá, dambes fábriques tán cerraes.
Beykoz siempres sufrió un desarrollu urbanísticu desafranáu, con numberoses edificaciones illegales onde los migrantes instalar pa trabayar na fábrica de vidriu y otres factoríes. Esisten zones, como Çubuklu y Paşabahçe, onde s'intenta construyir les infraestructures necesaries pa dar serviciu a una población que crez de forma continua. Por cuenta de la mano d'obra industrial de Beykoz, hai un evidente contraste ente'l luxu de la mariña del Bósforu y el restu del distritu. Esiste un gran problema nel númberu de colexos, una y bones munchos mozos tienen que cruciar el Bósforu pa dir a clase.
Na actualidá, les edificaciones illegales producir nos montes del interior, especialmente nes zones de Çavuşbaşı y Elmalı. Estes árees carauterizar por cuntar con pequeños pueblos nos qu'agora se ta ampliando la rede de carreteres.
Per otru llau, Beykoz alluga dalgunes de les casones más luxoses de la provincia d'Istambul, como les de los complexos de Acarkent y Beykoz Konaklar, onde viven estrelles del cine, diputaos nacionales y otres personalidaes d'Istambul.
Beykoz cunta con una pequeña comunidá de pescadores (anque la principal flota pesquera atopar n'Istambul). Cola llegada de turistes en ferry, aumentó'l númberu de restoranes de pexe en Anadolu Kavağı.
La carretera de la mariña del Bósforu llega hasta Beykoz dende Beylerbeyi (al sur de la Ponte del Bósforu), ente que tamién hai carreteres que baxen a la mariña dende la Ponte de Fatih Sultan Mehmet. Tamién puede llegase al distritu en ferry dende Eminönü, Beşiktaş; o en barcu dende Yeniköy y Bebek o Emirgan.
Unu de los trés edificios más carauterísticos ente'l Bósforu y Beykoz ye un pabellón de caza imperial otomanu (Küçüksü Kasrı). El segundu ye más antiguu, el castiellu de Anadoluhisarı, construyíu polos otomanos mientres la preparación de la conquista pa garantizar la seguridá al exércitu turcu nel Bósforu. El terceru, a lo último, ye más recién. Trátase d'una torre blanca asitiada nuna llomba sobre Kanlıca; llámase Hidiv Kasrı y foi construyida en 1907 como casa de vacaciones del jedive d'Exiptu. Na actualidá, Hidiv Kasrı ye un restorán.
Na mariña atopen dalgunes de les cases más cares de la ciudá, munchos políticos y famosos cunten con casones na zona. Dalgunes de les cases otomanes de madera asitiaes na vera (yalı) estender dende Anadolu Hisarı hasta Beykoz. Amás del curiosu de la mariña, les grandes superficies de monte de les llombes converten el distritu nel llugar perfectu pa escapar de la ciudá. Sicasí, gran parte de la mariña sufre un escesu d'edificaciones.
Esiste un gran parque nes llombes (Beykoz Korusu) y delles fontes otomanes. El centru de la ciudá tien un aspeutu rural, con edificios antiguos y pequeños, munchos d'ellos cases individuales. Por cuenta de la distancia d'Istambul, les infraestructures y los servicios suelen llegar con retrasu.
Esisten distintos llugares que se convirtieron n'espacios populares onde pasar el día, ente los que tán: los pueblos del norte del Bósforu, como Anadolu Kavağı, Anadolu Feneri y Poyrazköy; el pueblu de Riva, na mariña del mar Negru; la zona alredor de Cumhuriyet Köyü, Ali Bahadır, Değirmendere, Akbaba, Dereseki y Polonezköy.
Esisten delles tumbes de santos musulmanes y llugares santos qu'atraen a visitantes, cuantimás el monte de Yuşa (sobrín del profeta Mahoma), onde s'atopa una mezquita y una tumba nel so honor.