Bonaventura Cavalieri | |||
---|---|---|---|
1629 - 1647 | |||
Vida | |||
Nacimientu | Milán[1], 1598[2] | ||
Nacionalidá | Ducáu de Milán | ||
Muerte | Boloña[1], 30 de payares de 1647[2] (48/49 años) | ||
Sepultura | Q55103619 [3] | ||
Estudios | |||
Estudios | Universidá de Pisa 1619) | ||
Direutor de tesis | Benedetto Castelli | ||
Direutor de tesis de | Pietro Mengoli | ||
Llingües falaes |
llatín italianu[2] | ||
Profesor de |
Stefano Gradi (es) Stefano degli Angeli | ||
Oficiu | matemáticu, astrónomu, relixosu cristianu, teólogu | ||
Emplegadores | Universidá de Bolonia (1629 – 1646) | ||
Trabayos destacaos |
Geometria Indivisibilibus Continuorum Nova Quadam Ratione Promota (en) Treaty on the perpetual planetary wheel (en) Exercitationes Geometricae Sex (en) Directorium Generale Uranometricum (en) Q44145462 Principio de Cavalieri (es) | ||
Influyencies | Galileo Galilei | ||
Creencies | |||
Relixón | catolicismu | ||
Orde relixosa | Jesuatos (es) | ||
Bonaventura Cavalieri (Milán, 1598 - Boloña, 1647), matemáticu italianu perteneciente a la orde de los xesuites. Foi alumnu de Galileo Galilei, y enseñó matemátiques en Bolonia (1629). El so interés poles matemátiques foi aguiyáu polos trabayos d'Euclides y depués d'atopar a Galileo, consideróse como un discípulu d'esti astrónomu. En Pisa, Cavalieri foi educáu en matemátiques por Benedetto Castelli, un profesor de matemátiques na Universidá d'esa ciudá. En 1629 Cavalieri foi nomáu profesor de matemátiques en Bolonia.
Foi'l primeru n'introducir n'Italia el cálculu logarítmicu, pero debe la so celebridá a la so teoría de los «indivisibles», qu'espunxo en Geometria indivisibilibus continuorum quadam nova ratione promota (1635). Esta teoría estudia les magnitúes xeométriques como compuestes d'un númberu infinitu d'elementos, o indivisibles, que son los últimos términos de la descomposición que puede faese. La midida de los llargores, de les superficies y de los volúmenes convertir n'efectuar la suma de la infinidá d'indivisibles: ye'l principiu del cálculu d'una integral definida, anque ensin la noción rigorosa moderna de pasu a la llende. Por esto pue ser consideráu como unu de los precursores del analís infinitesimal modernu. El Principiu de Cavalieri encontar nesta teoría.
Coles mesmes figuró ente los primeres qu'enseñaron la teoría copernicana de los planetes. Otros trabayos sos dignos de sonadía son el desenvolvimientu dau a la trigonometría esférica, según el descubrimientu de les fórmules relatives a los focos de los espeyos y de les lentes.