Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Casas del Monte | |||
---|---|---|---|
| |||
Alministración | |||
País | España | ||
Autonomía | Estremadura | ||
Provincia | provincia de Cáceres | ||
Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||
Alcalde de Casas del Monte (es) | Juan José Bueno Lorente | ||
Nome oficial | Casas del Monte (es)[1] | ||
Códigu postal |
10730 | ||
Xeografía | |||
Coordenaes | 40°12′09″N 5°57′37″W / 40.2024°N 5.9604°O | ||
Superficie | 27.61 km² | ||
Altitú | 598 m | ||
Llenda con | Zarza de Granadilla, La Granja, Segura de Toro, Navaconcejo, Rebollar, Valdastillas y Jarilla | ||
Demografía | |||
Población |
769 hab. (2023) - 424 homes (2019) - 396 muyeres (2019) | ||
Porcentaxe | 0.2% de provincia de Cáceres | ||
Densidá | 27,85 hab/km² | ||
Más información | |||
Fundación | sieglu XV | ||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||
casasdelmonte.es | |||
Casas del Monte ye un conceyu español perteneciente a la mancomunidá del valle del Ambroz, na provincia de Cáceres, comunidá autónoma d'Estremadura. Ye un centru escoyíu pa la práutica de deportes y turismu.
El pueblu atópase a mediu camín ente Cáceres y Salamanca, na carretera N-630, a 15 km de Hervás y menos de 30 km de Plasencia. Anguaño llega hasta'l mesmu encruz l'autovía A-66, na so salida 446.
L'escudu de Casas del Monte foi aprobáu por aciu la "Orde de 25 de mayu de 2004, pola que s'aprueba l'Escudu Heráldicu, pal Conceyu de Casas del Monte", publicada nel Diariu Oficial d'Estremadura el 22 de xunu de 2004, depués d'aprobar l'espediente'l plenu del conceyu'l 6 de febreru de 2003 y emitir informe'l Conseyu Asesor d'Honores y Distinciones de la Xunta d'Estremadura el 29 d'abril de 2004. L'escudu defínese oficialmente asina:
Escudu tayáu. Primero, de plata, una torre nel so color, mazonada de sable y esclariada de gules, terrasada de sinople, adomada d'un pinu de sinople y siniestrada d'una castañal de lo mesmo. Segundu, d'oru, seis mates de freses de sinople, frutadas de gules, puestes en barra 4 y 2. Al timbre, corona real zarrada.[2]
Casas del Monte parte con:[3]
Los primeros habitantes que dexaron buelga nesta tierra fueron los vetonos, un pueblu bélicu por naturaleza que la so vida dependía principalmente de los fataos de ganáu, d'ende que les sos escultures más famoses yeren dedicaes precisamente a los verraco, como'l Toru de Segura de la vecina llocalidá de Segura de Toro.
Darréu, dempués de periodos de guerra colos qu'equí vivíen, llegó'l pueblu romanu, que dexó bastantes restos de la so presencia como son los de Granjuela, onde s'atopó un mausoléu octogonal del sieglu IV al llau de la villa romana. En Piedres Llabraes, yá nel vecín términu de Jarilla, hai restos de lo que foi un templu romanu, que los paisanos atribúin a un castiellu que nun se llegó a construyir o una ermita. Una vegada Roma cayó en manes de los bárbaros, llegaron a estes llindes los visigodos, pueblu que nun apurrió nada comparáu con Roma y si pasaron pequí nun dexaron buelgues que la demuestren.
Cola invasión musulmana nel 711, llegaron nuevos pobladores almohades que s'asitiaron per esta zona, quiciabes Granadilla fuera la única población que fundaron. Cuando Alfonsu VIII fundó Plasencia, mandó construyir los asentamientos militares de la Oliva y de Segura, formándose asina los primeros nucleos que más tarde daríen orixe a Casas del Monte.
L'actual llocalidá de Casas del Monte foi fundada na segunda metá de sieglu XV aproximao, por vaqueros de La Garganta. Más tarde el pueblu creció al llegar vecinos d'otros pueblos, construyéndose l'actual ilesia en 1580.[4]
Casas del Monte perteneció al Sexmo de Plasencia.[5]
A la cayida del Antiguu Réxime la llocalidá constituyir en conceyu constitucional na provincia de Cáceres, quedando integráu dende 1834 nel güei estinguíu partíu xudicial de Granadilla.[6] Nel censu de 1842 cuntaba con 200 llares y 1096 habitantes.[7]
Evolución demográfica por décades dende l'añu 1900 al 2016 (INE[8][9]):
Cuenta con ilesia parroquial propia, dedicada a los Santos Mártires Fabián y Sebastián, nel arciprestalgu de Hervás, na diócesis de Plasencia.[10]
Otros llugares d'interés son una piscina natural y un gargüelu, según los distintos llugares de la sierra onde hai rutes pal senderismu.[11]