Catherine Malabou | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Sidi Bel Abbès[1], 18 de xunu de 1959[2] (65 años) |
Nacionalidá | Francia [3] |
Estudios | |
Estudios |
Escuela normal superior de Fontenay-aux-Roses (es) Escuela d'Estudios Cimeros en Ciencies Sociales (1r setiembre 1990 - 5 avientu 1995) doctoráu : filosofía Universidá d'Estrasburgu (1r setiembre 2001 - 1r setiembre 2003) habilitación universitaria (es) : filosofía |
Tesis | L'avenir de Hegel ou : de la plasticité temporelle en dialectique |
Direutor de tesis | Jacques Derrida |
Direutora de tesis de |
Elsa Boyer Claire Pagès Huan Cui (en) |
Llingües falaes | francés[4] |
Oficiu | filósofa, psicoanalista, profesora universitaria, feminista |
Emplegadores |
Universidá de París Nanterre (1r xineru 1995 – 1r xunu 2011) Universidad de Kingston (es) (1r xunetu 2011 – |
Influyencies | Luce Irigaray, Jacques Derrida y Georg Wilhelm Friedrich Hegel |
Catherine Malabou (18 de xunu de 1959, Sidi Bel Abbès) ye una filósofa francesa que centra los sos estudios na filosofía continental y les neurociencies, según el feminismu y la política. Ye una estudiosa de la filosofía alemana contemporánea, con Hegel y Heidegger como principales esponentes, a los que dedica la so tesis doctoral (L’Avenir de Hegel, plasticité, temporalité, dialectique) —empobinada y prologada por Jacques Derrida—, lo mesmo que de la filosofía francesa. Contribuyó a la filosofía col conceutu d'ontoloxía plástica, asitiada na llinia del deconstructivismo de Derrida, con quien escribió Voyager avec Jacques Derrida - La Contre-allée (1999), onde cunten la rellación ente viaxe y destín, fechu y verdá, nel contestu de que tou lo qu'asocede deriva. A Que faire de notre cervau? (2004) Malabou somorguiar nel campu neurocientíficu cola máxima: "Los homes faen el so propiu celebru pero nun lu saben". Esplora la plasticidad neuronal, la personalidá, la llibertá, conceutos clave d'esta obra que Malabou rellaciona poderosamente cola sociopolítica. Fundamental pa entender el pensamientu deconstruccionista ye La Plasticité au soir de l'écriture : Dialectique, destruction, déconstruction (2005) a Derrida, Hegel y Heidegger. La so última publicación, Sois mon corps (2010), escrita con Judit Butler, ufierta una llectura contemporánea sobre la dialéutica de la dominación y la servitud hegeliana en rellación col cuerpu y la so delegación o negación. Catherine Malabou estudió na École normal supériure de Fontenay-Saint-Cloud de Lyon y na Sorbonne. Foi profesora de La universidá Nanterre, según Berkeley, Buffalo y la New School for Social Research de Nueva York. Anguaño ye profesora nel Centre for Modern European Philosophy de Kingston, nel Reinu Xuníu, y na European Graduate School.[5][6]