Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Cebrecos | |
---|---|
Alministración | |
País | España |
Autonomía | Castiella y Lleón |
Provincia | provincia de Burgos |
Tipu d'entidá | conceyu d'España |
Alcalde de Cebrecos (es) | Alberto Merino Alonso |
Nome oficial | Cebrecos (es)[1] |
Códigu postal |
09348 |
Xeografía | |
Coordenaes | 41°58′59″N 3°35′47″W / 41.983055555556°N 3.5963888888889°O |
Superficie | 23.3 km² |
Altitú | 965 m |
Demografía | |
Población |
56 hab. (2023) - 33 homes (2019) - 20 muyeres (2019) |
Porcentaxe | 0.02% de provincia de Burgos |
Densidá | 2,4 hab/km² |
Más información | |
Estaya horaria | UTC+01:00 |
cebrecos.es | |
Cebrecos, ye la denominación d'una villa y de un conceyu, códigu INE-094, nel partíu xudicial de Lerma, contorna d'Arlanza, provincia de Burgos, Castiella la Vieya, güei comunidá autónoma de Castiella y Lleón, (España).
Municipio con una única entidá de población Los díes 25 y 26 de xunetu celebren les fiestes n'honor de los patronos: San Cristóbal y Santa Ana. La mascota de les fiestes ye Gallarón
Falta 55 km de la capital de la provincia.
Tien un área de 23,30 km² con una población de 59 habitantes (INE 2008) y una densidá de 2,53 hab/km².
Forma parte de la Mancomunidá de La Yecla, con sede en Santa María del Mercadillo.
Nun esisten datos que dexen conocer con exactitú'l momentu del poblamientu de la zona en que Cebrecos ta asitiáu, pero envalórase que tuvo de producise alredor del añu 900. Sí sabemos con certidume que'l Condáu de Castiella estendíase, nel añu 912, hasta'l Duero, produciéndose la lenta repoblación d'estes tierres despoblaes, al paecer, dempués de la invasión islámica. Les primeres noticies de la esistencia de Cebrecos, daten del 27 de xineru del añu 930 nun documentu nel que se confirmen los términos del Monesteriu de San Mamés de Ura, pol conde Fernán González. Dar# en un pactu d'obediencia de les monxes de doña Eufrasio, abadesa de San Mamés de Ura, según una donación de l'abadesa, na que, ente otros bienes, inclúyese un terrén en Cebrecos:”(...); et divisa in villa que vocitant Cebraicos(...)”. Esta escritura pertenez al denomináu “Magüetu de Arlanza” que, en 1925, cuando Luciano Serrano, abá de Silos, escribió'l Cartulariu de Arlanza”, formaba parte de la biblioteca de los Condes de Heredia-Spínola. Sicasí, el profesor G. Martínez Díez nun considera auténticu esti diploma, y estima que'l términu cebraicos ye diminutivu de “enebro” o “cebr” con que se denominaba al onagra o pollín selvaxe. (2) N'otru documentu fecháu'l 12 de xunetu de 1042, méntase Cebrecos nuna donación del Rei Fernandu I”: (...de Miranda usque ad illa via que discurrit ad Ezebrecos...)”. Pertenez tamién esta escritura, al Magüetu de Arlanza, atopándose l'orixinal de la confirmación real de 24 de febreru de 1255, nel Archivu Históricu Nacional. Vuelve apaecer Cebrecos nuna escritura fechada'l 10 de mayu de 1062, na que María Fortuniz dá al Monesteriu de San Pedro de Arlanza el so haber y derechos señoriales en diversos pueblos, ente ellos ésti “(...et in alfoz de Ura Enezebrecos, et i Maluca suas acolumbres cun suas hereditates....)”. Maluca yera un pueblu, güei inesistente, asitiáu 1800 metros al oeste noroeste. en redol a l'actual ermita de San Vicente de Maluca. Cebrecos, como puede reparase, pertenecía al alfoz de Ura. Les alfoces yeren demarcaciones alministratives qu'esistieron nel Condáu de Castiella hasta'l sieglu XIII, dependientes d'un castiellu a que'l so frente taba un “tenente”. La cabeza d'alfoz de Ura yera'l pueblu del mesmu nome, integrándolo tamién Castroceniza, Cebrecos, Covarrubias, Puentedura, Quintanilla del Coco, Quintanilla del Agua, Retuerta, Tejada, Tordueles, amás d'otros 17 llugares, güei despoblaos, ente los cualos topábase'l mentáu Maluca.
1991 | 1996 | 2001 | 2004 | 2012 | 2014 | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
80 | 79 | 82 | 67 | 52 | 36 |