Clitopilus prunulus | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Fungi | |
División: | Basidiomycota | |
Clas: | Agaricomycetes | |
Subclas: | Agaricomycetidae | |
Orde: | Agaricales | |
Familia: | Entolomataceae | |
Xéneru: | Clitopilus | |
Especie: |
C. prunulus[1] (Scop.) P. Kumm. 1871 | |
Sinonimia | ||
| ||
Consultes | ||
[editar datos en Wikidata] |
Clitopilus prunulus Carauterístiques micolóxiques | ||
---|---|---|
Himeniu con llámines | ||
El sombreru ye convexu | ||
Les llámines son decurrentes | ||
El pie ta desnudu | ||
Espores de color rosa | ||
La ecoloxía ye saprófita | ||
Comestibilidá: encamentada | ||
[editar datos en Wikidata] |
fungu basidiomicetu comestible, de la familia Pluteaceae.[1] Crez en montes de frondosas o mistos. La cogorda, o cuerpu granible, apruz pel branu y seronda.[2] El basónimu d'esta especie ye Agaricus prunulus Scop. 1772,[1] y el so epítetu específicu, prunulus, significa "prunu pequeñu". Ye un comestible bien apreciáu, anque nun tien de consumise cruda.[2]
La Clitopilus prunulus ye unLa so cogorda, cuerpu granible, tien un sombreru gris ablancazáu, d'aspeutu fariñentu y ente 8 y 12 centímetros de diámetru. Tien forma convexa n'exemplares nuevos, y vase apandando conforme madura, hasta quedar ablayáu nel centru y con cantos son irregulares y ondulaos. Les llámines son bien fines, tupies y llixeramente decurrentes, y presenten un color blancu de primeres y daqué rosáu más tarde. El pie ye curtiu, macizu y flexible, y nun suel superar los 5 centímetros de llargor. La base del pie ye afelpada. El golor de la so carne ye prestosu y bien característicu, recordando al de la farina de trigu, razón pola que la cogorda conocer col nome popular de "molinera". La esporada ye rosada.[2]
Ye posible tracamundiar esti fungu coles d'otres especies velenoses o non comestibles, como Clitocybe phyllophyla o Clitocybe dealbata, que tamién tienen golor fariñento y llámines estrapaes (pero elástiques y non como nel Prunulus que se ruempen al pasar el deu), pero ensin tonos rosaos y más dures que les Clitopilus prunulus.[2]
Wikispecies tien un artículu sobre Clitopilus prunulus. |