Elliott Reid

Elliott Reid
Vida
Nacimientu Manhattan, 16 de xineru de 1920[1]
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos
Muerte Studio City, 21 de xunu de 2013[1] (93 años)
Causa de la muerte insuficiencia cardiaca
Oficiu comediante, actor de teatru, actor de televisión, actor de cine, guionista
IMDb nm0717256
Cambiar los datos en Wikidata
Reid cola actriz Pat Crowley nun episodiu de Goodyear Theatre en 1959.

Elliott Reid (16 de xineru de 1920 - 21 de xunu de 2013) foi un actor d'Estaos Xuníos de Nueva York.[2]

Carrera

[editar | editar la fonte]

Edgeworth Blair Reid nació'l 16 de xineru de 1920, ye fíu de Christine Challenger Reid, una artista y Blair Reid, un banqueru.

En 1935 debutó nel programa de radio The March of Time, que lu llevó a trabayar regularmente en drames de radiu mientres la dómina dorada de la radio. Dende'l principiu tomó "Elliott" como'l so nome artísticu. Los sos creitos inclúin, ente otros, munches direiciones escéniques y producciones de radiu d'Orson Welles, tales como: The Mercury Theatre on the Air y tamién actuó en Cavalcade of America, Theatre Guild on the Air y CBS Radio Mystery Theater. En delles de les primeres representaciones foi acreditáu como "Ted Reid."

El papel de la película más conocida de Reid foi como Ernie Malone, detective priváu contratáu pa espiar al personaxe de Marilyn Monroe, namái pa depués convertise nel interés amorosu de Jane Russell, nel clásicu de la 20th Century-Fox, Gentlemen Prefer Blondes (1953). Variety emponderó la so actuación y la de Tommy Noonan, citando "Reid y Noonan lleváronse los perbién los llugares románticos malos".[3]

Foi un miembru de The Actors Studio dende los sos entamos,[4] y un personaxe regular na cadena de televisión NBC nel programa That Was the Week That Was (1964-1965) y tuvo apaiciones especiales feches en Murder, She Wrote, The Odd Couple, I Love Lucy, Barney Miller, Small Wonder, Perry Mason y Los Munsters.

Ente les sos habilidaes especiales, Elliot Reid foi tamién un impresionista realizáu. Yera tan famosu cola so imitación de JFK qu'en 1962 foi convidáu a presentase en frente del mesmu John F. Kennedy. El presidente taba contentu cola presentación.[5]

Elliott Reid morrió de insuficiencia cardiaca'l 21 de xunu de 2013, a la edá de 93 años. Él viviera nun centru d'asistencia en Studio City, según el so sobrín, onde tuviera viviendo mientres los últimos años.[2]

Filmografía escoyida

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w61j9dx4. Apaez como: Elliott Reid. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. ↑ 2,0 2,1 «PASSINGS: Michael Baigent, Elliott Reid, John L. Dotson Jr.». latimes.com (24 de xunu de 2013, 9:30 p.m.). Consultáu'l 25 de xunu de 2013.
  3. ↑ Variety, July, 1953
  4. ↑ Garfield, David (1980). «Birth of The Actors Studio: 1947-1950», A Player's Place: The Story of The Actors Studio. Nueva York: MacMillan Publishing Co., Inc., páx. 52. ISBN 0-02-542650-8. «Also [in Lewis' class were] Henry Barnard, Jay Barney, John Becher, Philip Bourneuf, Joan Chandler, Peter Cookson, Stephen Elliott, Robert Emhardt, Joy Geffen, William Hansen, Will Hare, Jane Hoffman, George Keane, Don Keefer, George Matthews, Peggy Meredith, Ty Perry, Margaret Phillips, David Pressman, William Prince, Elliot Reid, Frances Reid, Kurt Richards, Elizabeth Ross, Thelma Schnee, Joshua Shelley, Fed Stewart, John Straub, Michael Strong, John Sylvester, Julie Warren, Mary Welch, Lois Wheeler, and William Woodson.»
  5. ↑ «'Gentlemen Prefer Blondes' Actor Elliott Reid Dies at 93». The Hollywood Reporter (25 de xunu de 2013).

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]