Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Emilio Colombo (11 d'abril de 1920, Potenza – 24 de xunu de 2013, Roma)[4] foi un diplomáticu y políticu italianu. Amás d'algamar les posiciones más altes na política italiana, tamién participó de la política de la Xunión Europea. Foi Primer Ministru d'Italia ente'l 6 d'agostu de 1970 y el 17 de febreru de 1972.
Estudió xurisprudencia y foi escoyíu per primer vegada diputáu pa participar de l'Asamblea Constituyente de 1946 que dio vida a la Constitución de la República Italiana, foi unu de los más nuevos constituyentes con 26 años, pa la cual foi escoyíu con menos de 21 mil votos.[5] Foi un miembru históricu de la Democracia Cristiana.
Colombo entró en política como miembru del partíu demócrata cristianu y llegó a ocupar dellos cargos nel gabinete ministerial, llegando inclusive a ser Primer Ministru, dende 1970 hasta'l so arrenunciu en 1972. Foi Presidente del Parllamentu Européu ente 1977 y 1979 y Ministru d'Asuntos Esteriores d'Italia ente 1980 y 1983 y nuevamente ocupó esi cargu ente 1992 y 1993. Una década dempués de que dexara'l so cargu'l Presidente d'Italia Carlo Azeglio Ciampi nomar Senador vitaliciu.
En payares de 2003, al poco tiempu de recibir esi honor, ablucó a la opinión pública, almitió ser un consumidor frecuente de cocaína ("con fines terapéuticos").[6]
Morrió na madrugada del 24 de xunu de 2013 na so casa de Roma a los 93 años, siendo'l postreru de los "padres constituyentes" en morrer.[7]
== Cargos de gobiernu Subsecretariu d'Estáu d'Agricultura y Mediu Ambiente nel V y VI gobiernu d'Alcide De Gasperi.
Predecesor: Mariano Rumor |
Primer Ministru d'Italia 1970 - 1972 |
Socesor: Giulio Andreotti |
Predecesor: Georges Spénale |
Presidente del Parllamentu Européu 1977–1979 |
Socesor: Simone Veil |