Premiu Nobel de la Paz |
George Catlett Marshall (31 d'avientu de 1880, Uniontown (es) – 16 d'ochobre de 1959, Washington DC) foi un militar y políticu d'Estaos Xuníos,[10] xefe del Estáu Mayor del Exércitu mientres la Segunda Guerra Mundial y Secretariu d'Estáu norteamericanu. En 1953 foi gallardoniáu col Premiu Nobel de la Paz gracies al desenvolvimientu del Plan Marshall, un plan d'ayuda económica pa dieciséis países europeos afaraos pola Segunda Guerra Mundial.
George Marshall nació'l 31 d'avientu de 1880 na pequeña ciudá de Uniontown, nel estáu norteamericanu de Pennsylvania, nuna familia de clase alta. Foi educáu nel Institutu Militar de Virginia, y dempués de graduase apuntar nel Exércitu de los Estaos Xuníos.
Al entrar nel institutu militar de Virginia Marshall foi prejuiciado pol so característicu acentu nortizu (yankee), tuvo que demostrase a sigo mesmu y a los demás el so potencial. Nesti llugar foi onde aprendió y desenvuelvo habilidaes como autu-control, disciplina, y ciencies militares, depués de graduase Marshall aportuna por tener un llugar nel Exércitu d'EE.XX. ;surde l'anécdota de que Marshall tomo la decisión de dir hasta Washington ensin cita previa a falar col presidente de los EE.XX. William McKinley. Nun se sabe si esto dio resultaos; pero yá'l 4 de xineru de 1902 ocupaba'l cargu de subteniente del exércitu de los Estaos Xuníos. Nueve díes más tarde casóse con Elizabeth Carter Coles (Lily).
En mayu de 1902 a payares de 1903 sirvió nel reximientu d'infantería nes Islles Filipines.
N'avientu de 1903 a agostu de 1906: la so siguiente misión foi nel fuerte Reno, Oklahoma.
Depués graduóse primero na so clase de la Escuela Cimera del Personal del Exércitu en 1908, en Fort Leavenworth, Kansas; y foi xubíu a Primer Teniente.
El mozu oficial estremar nuna variedá de puestos nos próximos nueve años, polo que gana un llugar nel Estáu Mayor, na Primer Guerra Mundial
Mientres la Primer Guerra Mundial sirvió como planificador de los entrenamientos y de les operaciones. En 1917 foi treslladáu a Francia, onde s'ocupó de la planificación de les operaciones de la Primer División d'Infantería. En 1918 foi treslladáu al cuartel xeneral del exércitu dende onde planió, y coordinó, una de les operaciones más importantes de la Guerra y que dexaríen la derrota del exércitu alemán nel frente occidental: la ofensiva de Argonne.
A partir de 1920, siendo ayudante del xefe de personal del exércitu John J. Pershing, Marshall foi encamentáu a reordenar los entrenamientos del exércitu según la enseñanza de nueves y antigües téuniques militares. En 1934 foi nomáu coronel, pa convertise en xeneral en 1936. En 1939 Franklin Delano Roosevelt nomar Xefe del Estáu Mayor del Departamentu de Guerra, cargu que desempeñó hasta 1945.
Mientres la Segunda Guerra Mundial, Marshall reordenó la estructura del exércitu de tierra y del aire, dotándolo d'una visión más moderna, y preparar pa entrar en combate. Diseñó la estratexa central de toles operaciones aliaes n'Europa, escoyó a Dwight Eisenhower como comandante supremu del exércitu aliáu n'Europa, y diseñó la Operación Overlord, que sirvió pa la invasión de Normandía. Winston Churchill llamar l'organizador de la victoria aliada, siendo nomáu en 1944 home d'añu pola Revista Time. Marshall, dempués de la victoria de los aliaos, retirar del exércitu en 1945.
Dempués de la Segunda Guerra Mundial foi unviáu a China p'axustar una tregua y construyir un gobiernu de coalición ente los nacionalistes y los comunistes que lluchaben nuna guerra civil. La so mediación nun tuvo efeutu y en 1947 abandonó China pa volver a los Estaos Xuníos.
Aquel mesmu añu foi nomáu Secretariu d'Estáu, preparando dende'l primer momentu un plan pa la recuperación económica europea, una economía qu'había quedáu afarada de resultes de la Segunda Guerra Mundial. Esti plan de recuperación europea, conocíu como Plan Marshall, ayudó económicamente a dieciséis países europeos, toos ellos aliaos, y consiguió que la Revista Time volviera nomar Home del añu en 1948. Como Secretariu d'Estáu, oponer a la reconocencia del Estáu d'Israel, en contra de la opinión del Presidente Harry S. Truman. Esti enfrentamientu provocó la so dimisión en 1949, siendo nomáu en 1950 Secretariu de Defensa, puestu al qu'arrenunció en 1951, dempués de tener diverses disputes col senador Joseph McCarthy. Darréu foi nomáu presidente de la seición norteamericana de la Cruz Bermeya.
En 1953 foi gallardoniáu col Premiu Nobel de la Paz pola so ayuda a la reconstrucción europea dempués de la Segunda Guerra Mundial col Plan Marshall.
Finalmente, Marshall morrió'l 16 d'ochobre de 1959 en Washington D.C..
Predecesor: James F. Byrnes 1945-1947 |
Secretariu d'Estáu de los Estaos Xuníos 1947–1949 |
Socesor: Dean Acheson 1949-1953 |