Gmelina arborea

Gmelina arborea
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Angiospermae
Clas: Eudicotyledoneae
Subclas: Asteridae
Orde: Lamiales
Familia: Lamiaceae
Xéneru: Gmelina
Especie: Gmelina arborea'
Roxb. 1814
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Melina o gamhar (Gmelina arborea) ye un árbol caducifoliu de la familia Lamiaceae, nativu de los montes de la India y el sureste d'Asia, asitiaos a menos de 1.500 m d'altitú. Foi introducíu en Sierra Lleona, Nixeria, Centroamérica y Suramérica.

Ecoloxía

[editar | editar la fonte]

El so hábitat natural son los montes mistos, onde s'atopa acomuñáu con otros árboles, como la teca (Tectona grandis), el sadar o lloréu de la India (Terminalia tormentosa) y delles latifoliaes y bambués. Prefier valles húmedos y fértiles con 1.000 a 4.500 mm añales de precipitación, preferentemente más de 2.000 mm y a menos de 900 m d'altitú,[1] seya comoquier per debaxo de 1.500 msnm.[2] Nun espolleta en terrenes mal drenaos y atrófiase nos suelos secos, bien arenosos o probes; la seca amenorgar a una forma arbustiva.

Ye comúnmente llantáu en xardinos y aveníes; vése-y nes aldegues a lo llargo de les tierres agrícoles y en terrenes baldíos. Rique muncha lluz solar; tien bona capacidá pa recuperase de les xelaes. Les plantes nueves precisen una proteición de los venaos y del ganáu.

Descripción

[editar | editar la fonte]
Fueyes, en Calcuta, Bengala occidental, India.
Flor en Kolkata, Bengala occidental, India.
Fueyes
Detalle de la flor caida
Vista de los árboles nel so hábitat

Ye un árbol de rápida crecedera qu'algama 30 m d'altor, 50 a 80 cm de diámetru del tueru[2] y una circunferencia de les cañes con diámetru de 1,2 a 4 m. La madera so la corteza ye de color mariellu maciu a crema o beige, cuando ta fresca, camudando a color marrón amarellentáu cuando queda espuesta y ye nidia a moderadamente dura, llixera a moderadamente pesada, brillosa cuando ta fresca. El frutu tien hasta 2,5 cm de llargu, verde, nidiu y escuru, vuélvese mariellu cuando ta maduru y tien un arume afrutáu.

Usos

[editar | editar la fonte]

Madera

[editar | editar la fonte]

Ye maderable. Como tal espublizóse'l so plantíu comercial como monocultivu, rentable pola so crecedera rápidu y espansivu. La madera ye razonablemente fuerte pal so pesu. Úsase en construcciones, muebles, coches, artículos deportivos, preseos musicales y prótesis. Una vegada seca, tratar d'una madera bien estable, moderadamente resistente a podrirse y va dende bien resistente a moderadamente resistente a les termites.

La so madera ye bien envalorada pa puertes, paneles de ventanes y muebles, especialmente pa los caxones, roperos, armarios, muebles de cocina y campamentu, y los preseos musicales por cuenta de la so estabilidá, poco pesu y durabilidá. Tamién s'utiliza p'artículos de madera curvada. Na construcción de barcos usar pa les cubiertes y los remos. Ye una madera popular pa los cuadros y los marcos, artículos torniaos y dellos tipos de pinceles, brochas y xuguetes; tamién pa cinceles, llimes, sierres, destornilladores y focetes Tamién s'utiliza pa la fabricación de caxes de té y enchapadaos, cayueles, el nucleu del marcu y les bandes de persianes. Ye llargamente utilizada pa la fabricación de meses de dibuxu, meses d'avión, caxes de preseos y escales. Tamién s'utiliza pa fabricar estremidaes artificiales y raquetes de tenis. Utilízase tamién pa faer d'estielles pa tríplex y pa fabricar papel.

Forraxe

[editar | editar la fonte]

Les fueyes contienen 11.9 % de proteína cruda y considérase-yos un bon forraxe pal ganáu y sirve d'alimentu pal viérbene de seda.

Planta melecinal

[editar | editar la fonte]

La medicina tradicional atribúye-y delles propiedaes melecinales. El raigañu y la corteza úsense como llaxante estomacal, antihelmíntico, galactogoga, estimulante del mambís y pal ayudar en tratamientu de hemorroides, dolores abdominales, sensación d'ardor, fiebre, 'tridosha y descarga urinaria. Un emplaste de les fueyes aplicar pa solliviar el dolor de cabeza y el so zusmiu utilizar pa llavadura de les úlceras esternes. Les flores son astrinxentes y aplíquense pa solliviar les enfermedaes del sangre y la llepra. El frutu tamién ye astrinxente, ye consideráu diuréticu, afrodisiacu, y úsase pa promover la crecedera del pelo, la contra l'anemia, la llepra, la úlcera y fluxu vaxinal. Una decocción del raigañu y la corteza ye alministrada nel tratamientu de mordedures de culiebra o d'alacrán.

Química

Lignanos, tales como 6“ - bromu - isoarboreol, 4-hydroxysesamin, 4,8-dihydroxysesamin, 1,4-dihydroxysesamin (gummadiol), 2-piperonyl-3-hydroxymethyl-4-(α-hydroxy-3,4-methylenedioxybenzyl)-4-hydroxytetrahydrofuran and the 4-O-glucósido de 4-epigummadiol, y puede aisllar del duramen de Gmelina arborea.[3] Los compuestos principales son arboreol o gmelanone.[4]

Umbelliferona 7-apiosylglucosida pue ser aislláu del raigañu.[5]

Cinco componentes, aisllaos del duramen de G. arborea, (+)-7′-O-ethyl arboreol, (+)-paulownin, (+)-gmelinol, (+)-epieudesmin and (−)-β-sitosterol, amuesen l'actividá antifúngica frente a Trametes versicolor.[6]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Gmelina arborea describióse por William Roxburgh y espublizóse en The Cyclopaedia; or, universial dictionary of arts, . . . 16: Gmelina 4. 1810.[7]

Sinonimia
  • Gmelina rheedei Hook.
  • Gmelina sinuata Link[8]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Rojas, Freddy; D. Arias; R. Moya; A. Meza; O. Murillo y M. Arguedas (2004) “Manual pa productores de Melina Gmelina arbórea en Costa Rica”. Cartago.
  2. ↑ 2,0 2,1 Obregón Sánchez, Carolina (2006) "Gmelina arborea: Versatilidad, Renovación y Productividá Sostenible pal Futuru"; Revista El Mueble y La Madera 50.
  3. ↑ Novel hydroxy lignans from the heartwood of gmelina arborea. A.S.R. Anjaneyulu, A.Madhusudhana rayo, V.Kameswara Rayo and L.Ramachandra Row, Tetrahedron, 1977, Volume 33, Issue 1, Pages 133–143, doi 10.1016/0040-4020(77)80444-4
  4. ↑ The structures of lignans from Gmelina arborea Linn. A.S.R. Anjaneyulu, K.Jaganmohan Rayo, V.Kameswara Rayo, L.Ramachandra Row, C. Subrahmanyam, A. Pelter, R.S. Ward, Tetrahedron, 1975, Volume 31, Issue 10, Pages 1277–1285, doi 10.1016/0040-4020(75)80169-4
  5. ↑ An apiose-containing coumarin glycoside from gmelina arborea root. P. Satyanarayana, P. Subrahmanyam, R. Kasai and O. Tanaka, Phytochemistry, 1985, Volume 24, Issue 8, Pages 1862–1863, doi 10.1016/S0031-9422(00)82575-3
  6. ↑ Antifungal activity of constituents from the heartwood of Gmelina arborea: Part 1. Sensitive antifungal assay against Basidiomycetes. F. Kawamura, S. Ohara and A. Nishida, Holzforschung, June 2005, Volume 58, Issue 2, Pages 189–192, doi 10.1515/HF.2004.028
  7. ↑ «Gmelina arborea». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 9 d'abril de 2014.
  8. ↑ Gmelina arborea en The Plant List

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]