'Indira Priyadarshini Gandhi' (n'hindi: इन्दिरा प्रियदर्शिनी गान्धी) (19 de payares de 1917, Allahabad – 31 d'ochobre de 1984, Nueva Delhi) foi fía única de Kamala Nehru y Jawaharlal Nehru, héroe nacional y la segunda primer ministra de la India que mayor tiempu tuvo nel cargu, tres el so padre. Tomó'l so nome del so home Feroze Gandhi (ensin nengún parentescu con Mahatma Gandhi).
Heredera de la más poderosa dinastía política de la India, la "familia Nehru-Gandhi", empezó'l so ascensu políticu como l'aliada más cercana y allegada del so padre, tres que la so muerte llogró tresformar el so papel de ser miembru ornamental de la élite política a ser la más poderosa líder de la India mientres décades, ello traviés de la so popularidá nes mases y el so parentescu y filiación cola Dinastía Nehru.
Ingresando en 1938, nel Partíu del Congresu, Indira participó viviegamente na llucha pola independencia de la India, dirixida pol llexendariu Mahatma Gandhi, máximu líder hindú, llográndose dichu cometíu en 1947, tres la Segunda Guerra Mundial, cuando una debilitada Gran Bretaña amosábase incapaz de siguir apoderando al país asiáticu.
Yá un país independiente, la India pasó a tener el so propiu sistema políticu-gubernamental, que de la mesma foi controláu pola familia Nehru, convirtiéndose Jawaharlal Nehru nel primer Primer Ministru de la India, puestu nel cual permanecería mientres 17 años y dende el cual impulsaría l'afitamientu definitivu del país, col sofitu del Partíu del Congresu, del cual yera Xefe y allanando el camín pal empiezu de la era dinástica de los Nehru-Gandhi. Ye nesti contestu onde surde la figura de Indira, quien se convierte na confidente y sofitu del so padre, camudándose con él a la residencia ministerial, y pasando a convertise nuna figura clave, viaxando, conociendo a los más consagraos políticos y estadistes de la dómina, pasando asina a desempeñar un rol esencial como figura pública.
En 1959 convertir na Xefa del Partíu del Congresu. En 1964, tres la muerte del so padre Jawaharlal Nehru y el nomamientu de Lal Bahadur Shastri como Primer Ministru de la India, Indira Gandhi ye nomada Ministra d'Información y Radiodifusión, cargu nel que va permanecer hasta 1973. Sicasí, la prematura muerte del Primer Ministru Shastri en 1966, impulsar a convertise na Secretaria Xeneral del Partíu del Congresu, y por estensión, en Primer Ministra de la India, esi mesmu añu.
A pesar de la so nueva posición, la Sra. Gandhi, como yera conocida, non solo caltuvo'l so anterior cargu ministerial, sinón que llegó a ocupar progresivamente los cargos de Ministra de Rellaciones Esteriores (1967-1969), Ministra de Finances (1969-1970), Ministra d'Interior (1970-1973) y ministra de Defensa (1975).
Exerció como Presidenta del Partíu del Congresu y Primer Ministra de la India mientres un total de 15 años, dende 19 de xineru de 1966 hasta'l 24 de marzu de 1977, y dende el 14 de xineru de 1980 hasta'l so asesinatu'l 31 d'ochobre de 1984, siendo una fuerte y decidida líder hindú nuna de les dómines más inestables de la India.
Estratega y pensadora política brillosa, al ocupar una posición tan alzada nuna sociedá inda bien patriarcal, puede pensase que Indira Gandhi foi una "xefa pasiva", pero les sos aiciones de cutio demostraron lo contrario. Utilizó tolos medios a la so disposición pa consolidar el so poder y autoridá como primer ministra; y como una de les muyeres más poderoses del mundu, nun duldar en materializar los sos fines políticos a escala nacional ya internacional.
Condució a la India a la industrialización, y sofitó la independencia de [[Paquistán Oriental]], Bangladex (naquella dómina parte de Paquistán). Mientres el gobiernu del so padre ayudó a centralizar el poder, por cuenta de la situación crítica de la nación. Tuvo bones rellaciones polítiques cola Xunión Soviética y les sos rellaciones con Estaos Xuníos tornáronse escepcionalmente fríes, por cuenta de que Indira yera una pensadora d'esquierda.
En 1975 declaró al país n'estáu d'emerxencia, censuró les crítiques nos medios, ordenó la esterilización obligatoria,[12] ya impunxo asina una dictadura que duró hasta 1977, momentu nel cual Indira decidió llamar a plebiscitu popular, sufraxu que perdió. Sicasí, volvió ser reelixida en 1980, por cuenta del so carisma, la so popularidá estrema ente les clases populares y a la incompetencia del gobiernu "provisional" pa caltener una estabilidá medianamente firme nel país.
Indira lluchó incansablemente contra'l nacionalismu sij nel Panyab. Estos queríen un estáu confesional Sij (independizando'l Panyab pa consiguir esti fin). Indira entamó una maniobra militar pa detener a los fanáticos nacionalistes nel so propiu templu, lo cual dexó cientos de muertos civiles y xeneró un gran descontentu ente la minoría sij.
En 1984, tres meses dempués de la so reeleición, cuando diba dir a una entrevista col actor Peter Ustinov foi asesinada por dos de los sos guardaespaldes d'enfotu,[13] que-y solmenaron 31 impautos de bala. Los guardaespaldes formaben parte de la minoría sijs y fueron abatíos pocu dempués.
Indira Gandhi, naz el 19 de payares de 1917, fía de Jawaharlal Nehru, un abogáu descendiente d'una familia acomodada na India, educáu nel Reinu Xuníu, graduáu de la Universidá de Cambridge y que tuvo íntimamente arreyáu nel procesu d'independencia de la India.
Indira creció ente les comodidaes que-y ufiertaba la situación económica familiar. La carrera política del so padre pola Independencia de la India, caltener alloñada d'él mientres la so infancia. Indira foi educada en prestixosos colexos ya instituciones na India, Suiza y Reinu Xuníu.
En tornando a la India casóse con Feroze Gandhi (ensin nengún parentescu con Mahatma Gandhi), anque'l so familia nun la aprobaba del tou, con quien tuvo dos fíos, Sanjay y Rajiv Gandhi. Sicasí; les continues infidelidaes de la so pareya llevar al progresivu distanciamientu qu'acabó n'abandonu, camudándose a la residencia del so padre y convirtiéndose a partir d'entós nel so confidente. Sería asina, como empezó l'acercamientu de Indira Gandhi a la política.
Indira empieza la so carrera nel mundu políticu cuando empieza a averase al so padre'l consagráu Primer Ministru Nehrú. Indira convirtióse non yá na más allegada y abnegada aliada del so padre sinón que tamién pasó a ser una figura pública de la jet set, al viaxar nes distintes xires, xuntes, conferencies y demás eventos, según conociendo a los más destacaos políticos a nivel internacional.
En 1959 ye nomada Xefa del Partíu del Congresu y empieza a intervenir más na política, hasta que finalmente en 1964, cola muerte del so padre y el nuevu gobiernu formáu pol Primer Ministru Lal Bahadur Shastri. ella conviértese en parte'l so gabinete col cargu de Ministra d'Información y Radiodifusión. Pero'l lideralgu de Shastri duró pocu; namái dos años más tarde morrió de secute y Indira foi nomada polos líderes del Partíu del Congresu pa ser Primer Ministru.[13] Esto sería l'empiezu d'una nueva era pa la India y una nueva etapa pa Indira Gandhi.
Indira permanez nes sos funciones ministeriales, ello a pesar de la mala perceición que paez tener nos sectores políticos, por considerala incapaz d'exercer nengún cargu políticu. Pero Indira non yá va demostrar que n'efeutu yera una bona políticu, sinón que de fechu va apelar a los sos instintos convirtiéndose nuna líder popular ente les mases hindús.
Llueu les sos habilidaes parllamentaries fueron afinaes y llogró con un estilu populista según con un eficiente sistema propagandísticu, asegurar el so lideralgu nel Partíu del Congresu, algamando la Secretaría Xeneral del Partíu.
Ye entós cuando en 1966, cola repentina muerte del Primer Ministru Lal Bahadur Shastri, los parllamentarios quedaron nel llimbu del lideralgu, ante lo cual, los xefes y líderes de los distintos partíos determinaron que lo más conveniente sería un líder dondu, polo cual, no que allos concernía, la inofensiva Sra. Gandhi sería la opción ideal, reconocida, con sonadía y conocida amás de la so vinculación a la portentosa Dinastía Nehrú-Gandhi. Ye según ye nomada Primer Ministra d'India, pero no progresivo los parllamentarios afayaríen cuan equivocaos taben, si pensaben qu'ella sería un gobernante pasiva.
Gandhi asumió'l cargu nun momentu críticu na historia del país. La guerra d'Indiu-Pakistaní empezara una selmana antes. La nación atopábase metanes una seca de dos años, lo que resulta en grave escasez d'alimentos y de una crisis económica más fonda col aumentu de precios y del desemplegu. La situación política na India foi igualmente efeutada. Nes cuartes eleiciones xenerales de 1967, el Congresu retuvo'l control mayoritariu (y reelixíu Gandhi como'l so líder), pero perdió'l control na metá de les llexislatures estatales. Dempués de venti años de dominiu políticu, el Partíu del Congresu taba esperimentando series dificultaes.[14]
L'exércitu de Paquistán tuviera llevando a cabo atrocidad xeneralizaes contra la población civil del este de Paquistán. Esto causó una inmigración masiva de la población de dichu territoriu escontra la India. Envalorábase que 10 millones de refuxaos fuxeron a la India, causando dificultaes financieres y l'inestabilidá nel país, cuestión que producía auténtiques fregadures internacionales y una seria confrontación diplomática y política ente la India y el so vecín Paquistán. Sicasí, Indira nun frenó les inmigraciones masives, sinón que dexó qu'estes entraren a la India y maniobró pal so recibimientu. Tal cuestión xeneró que la tensión internacional aumentara y el gobiernu estauxunidense so l'alministración de Richard Nixon, consideraba les aiciones de Indira como irracionales ya irresponsables, lo cual sumábase al fechu de que nin el Secretariu d'Estáu Henry Kissinger como tampoco'l mesmu Nixon llevábase bien cola mandataria india. Amás, les rellaciones d'India con Estaos Xuníos enturbiárense por cuenta del enclín izquierdista del gobiernu de Indira Gandhi, polo cual resolvieron sofitar a Paquistán.
Pero Indira sabía perbién lo que faía, ella dexó que los refuxaos siguieren llegando ente que coles mesmes fixo los arreglos finales pa roblar el Tratáu d'Amistá y Cooperación cola Xunión Soviética, dando como resultáu'l sofitu políticu del otru xigante internacional y un vetu soviéticu na ONX, lo cual dexó fora d'aiciones a tolos países con al respective de la situación.
Agora ensin una resolución y nengún ente que pudiera detenela, Indira preparó les tropes indies y con un total de 93.000 homes esplegar operaciones sobre l'este de Paquistán, derrotándo fácilmente a los exércitos pakistaníes y llogrando col sofitu popular instalar un nuevu réxime, independizando al territoriu cola so victoria militar en 1971, naciendo asina Bangladex, una "república independiente", pero qu'en realidá yera una nación satélite de la India.
La victoria de Indira Gandhi dio-y l'estatus d'heroína y tresformar de forma definitiva nuna Primer Ministra respetada y popular. El so proceder fuera impecable y gracies a ello India non yá demostráralu al mundu'l so potencial político y militar sinón tamién la so firmeza. Foi de xuru la meyor hora de Indira nel poder, la única na que toos n'India tuvieron completa y absolutamente con ella.
Gandhi convidó más tarde al presidente paquistanín Zulfikar Ali Bhutto a Shimla pal cume d'una selmana de duración. Dempués de la casi quebra de les conversaciones, los dos xefes d'Estáu finalmente roblaron l'Alcuerdu de Shimla, que xunía los dos países pa resolver el discutiniu de Caxmir per medios pacíficos y negociaciones. Por cuenta de la so antipatía por Nixon, les rellaciones colos Estaos Xuníos volviéronse distantes, ente que les rellaciones cola Xunión Soviética estrecháronse. Ella foi criticada por dalgunos por non faer de la Llinia de Control (LoC) una frontera permanente, ente que dellos críticos inclusive creíen que Caxmir alministrada per Paquistán tendría de ser estrayida de Paquistán, que los sos 93.000 prisioneros de guerra taben sol control indiu. Pero l'alcuerdu esaniciáronse darréu les Naciones Xuníes y la interferencia de terceros, y amenorga considerablemente la probabilidá de Paquistán pa llanzar un ataque importante nel futuru cercanu. Al nun pidir capitulación total sobre una tema sensible de Bhutto, que dexara a Paquistán pa estabilizar y normalizar. Les rellaciones comerciales tamién se normalizaron, anque enforma contautu caltúvose conxeláu (selláu) per añu.
Un programa nuclear nacional foi empecipiáu por Gandhi en 1967, en respuesta a l'amenaza nuclear de la República Popular de China y la India pa establecer la estabilidá y los intereses de la seguridá como independientes de les de les superpotencies nucleares. En 1974, India realizó con ésitu una prueba nuclear soterraña, extraoficialmente el nome clave de " Buda sonriente ", cerca de l'aldega del desiertu de Pokhran en Rajasthan . Describe la prueba como pa fines pacíficos, la India convertir na más nueva d'entós la enerxía nuclear.
Los Programes especiales d'innovación agrícola y el sofitu extra del Gobiernu que se punxeron en marcha na década de 1960, finalmente tresformaron la escasez crónica d'alimentos de la India na producción d'escedentes de trigu, arroz, algodón y la lleche. L'ésitu atribúyese principalmente a la trabayadora mayoría de llabradores sij de Panyab. En llugar de depender de l'ayuda alimentaria d'Estaos Xuníos - encabezáu por un presidente a quien nun-y gustaba enforma Gandhi (el sentimientu yera mutuu: pa Nixon, Indira yera "la vieya bruxa"), el país convertir nun esportador d'alimentos. Esi llogru, xunto cola diversificación de la so producción de cultivos comerciales, conocióse como la "Revolución Verde". Coles mesmes, la Revolución Blanca foi una espansión na producción de lleche, qu'ayudó a combatir la malnutrición, especialmente ente los neños pequeños. "Seguridá alimentaria", una y bones el programa llamábase, yera otra fonte de sofitu a Gandhi nos años previos a 1975.
Fundada na década de 1960, la Revolución Verde foi'l nome oficial dau al Programa de Distritu intensu Agrícola (IADP) que trataba d'asegurar granu abondosu, de baxu costu pa la población urbana en que'l so sofitu Gandhi-como de fechu tolos políticos indios-en gran midida dependía. El programa basar en cuatro premises: 1) Les nueves variedaes de granes (s), 2) L'aceptación de la necesidá de la quimicalización de l'agricultura india, esto ye, fertilizantes, pesticidas, yerbicíes, etc, 3) Un compromisu cola nacional ya investigación internacional de cooperación pa desenvolver variedaes nueves y esistentes de granes ameyoraes, 4) El conceutu de desenvolvimientu de les instituciones científiques, l'agricultura en forma de Land Grant Colleges.
El gobiernu de Indira enfrenten mayores problemes dempués de que'l so mandatu terrible de 1971. La estructura interna del Partíu del Congresu amostalgárase a partir de les sos numberoses divisiones, dexándolo totalmente dependiente del so lideralgu pa la fortuna de la so eleición. Garibi Hatao (erradicar la probeza) foi la tema de 1971 de Gandhi ufiertaba. El lema y los programes propuestos pa combatir la probeza, que veníen con él, fueron diseñaos pa dar un sofitu a Gandhi de forma nacional, concentrándose nes zones rurales y nes zones urbanes probes. Esto dexaría-y refugar les castes dominantes de los gobiernos estatales y locales, y de la mesma a la clase comercial urbana. Y, pela so parte, los probes consiguieron ganar pesu políticu, lo que valió la pena esos programes políticos.
Los programes creaos al traviés de Garibi Hatao, anque llevaos a cabu a nivel llocal, financiáronse, desenvolvieron, supervisaron y alministraron por Nueva Delhi y el partíu del Congresu Nacional Indiu. "Estos programes tamién van apurrir el lideralgu políticu central por cuenta de los recursos del patronalgu, nuevu y vastu, que se van apurrir en tol país ...." [12] Los eruditos y y historiadores tán d'alcuerdu tocantes a la midida del fracasu de la Garibi Hatao pa solliviar la probeza, yá que namái'l 4% de los fondos asignaos pal desenvolvimientu económicu, foi a los trés principales programes contra la probeza, y dalgunos d'estos nunca llegó a "los más probes de los probes", polo que'l vacíu eslogan del programa, utilizóse principalmente pa xenerar sofitu a la reeleición de los populistes de Gandhi.
El 12 de xunu de 1975 el Tribunal Cimeru de Allahabad declaró la eleición de Indira Gandhi a la Lok Sabha vacante por motivos de fraude eleutoral. Nun pidimientu presentáu pol candidatu Raj Narain (que más tarde la ganaría en 1977 nes eleiciones parllamentaries de Rai Bareily), que denunciara dellos casos importantes, lo mesmo que de menor importancia del usu de los recursos públicos pa faer campaña. [ 13 ] Asina, el Tribunal ordenó que destitución del so escañu nel Parllamentu y prohibióse-y participar nes eleiciones mientres seis años. El Primer Ministru tien de ser miembru de cualesquier de los Lok Sabha (Cámara Baxa del Parllamentu de la India ) o la Rajya Sabha (Cámara Cimeru del Parllamentu). Poro, esta decisión efeutivamente destituyir del so cargu. La señora Gandhi pidiera a unu de los meyores xuristes de la India y tamién unu de los sos colegues nel gobiernu, el Sr. Ashoke Kumar Sen que la defendiera nos tribunales. Escribióse qu'a la señora Gandhi díxose-y que namái diba ganar, si'l Sr. Sen taba con ella [cita riquida] .
Sicasí, Gandhi refugó los pidíos d'arrenunciu y anunció planes p'apelar ante'l Tribunal Supremu. El veredictu foi pronunciáu pol Sr. Sinha nel Tribunal Cimeru de Xusticia de Allahabad. Casi cuatro años dempués el casu foi lleváu por Raj Narain, l'oponente derrotáu por Indira Gandhi nes eleiciones parllamentaries 1971. Gandhi, qu'emprestó declaración nel so defensa mientres el xuiciu, foi topada culpable de práutiques eleutorales deshonestas, de gastos eleutorales escesivos, y del usu de maquinaria y funcionarios del gobiernu pa usu propios. [ 14 ] El xuez refugó les acusaciones más graves de corrupción na so contra.
Indira aportunó nel convencimientu de nun debilitar la so posición, a pesar de ser destituyida de la cámara baxa del parllamentu, Lok Sabha, por orde del Tribunal Supremu. Ella dixo: "Hai munchos que dicen que'l nuesu gobiernu nun ta llimpiu, pero dende la nuesa esperiencia, la situación yera muncho peor cuando [la oposición] los partíos formaben gobiernu". Tamién refugó les crítiques de la forma en que'l Partíu del Congresu recaldaba fondos pa la campaña eleutoral, diciendo que toles partes utilizaben los mesmos métodos. La primer ministra caltuvo'l sofitu del so partíu, qu'emitió un comunicáu nel so respaldu. Tres la noticia del espardimientu del veredictu, cientos de siguidores manifestáronse frente a la so casa, prometiendo la so llealtá. L'Altu Comisionado de la India nel Reinu Xuníu Braj Kumar Nehru dixo'l convencimientu de Gandhi perxudicaría la so carrera política. "La señora Gandhi tien entá güei un sofitu apolmonante nel país", dixo. "Creo que la Primer Ministra de la India va siguir nel cargu hasta que l'eleutoráu de la India decida otra cosa".
Gandhi treslladar a restaurar l'orde, ordenando la detención de la mayoría de la oposición que participen nos disturbios. El so gabinete y el gobiernu encamentó entós que'l presidente Fakhruddin Ali Ahmed declarar un estáu d'emerxencia , debíu al desorde y l'anarquía tres la decisión del Tribunal Cimeru de Allahabad. Arriendes d'ello, Ahmed declaró l'estáu d'emerxencia causáu pol desorde internu, con base no dispuesto nel artículu 352 de la Constitución, el 26 de xunu de 1975. Pol cual suspendiéronse les llibertaes civiles de los ciudadanos, la prensa foi agudamente censurada y la mayoría de la oposición, foi deteníu ensin xuiciu. A lo llargo de lo que se conoz como'l "Reinu del Terror", miles de disidentes fueron encarcelaos ensin el debíu procesu.[13][15]
En pocos meses, la Regla del Presidente imponer en partíu de la oposición dos dictaminó los estaos de Gujarat y Tamil Nadu, colo que'l país enteru subordinaes al gobiernu central o los gobiernos encabezaos pol gobernante Partíu del Congresu. [ 15 ] La policía concedióse-yos poderes pa imponer toques de queda y por tiempu indefiníu detener a ciudadanos y toles publicaciones fueron sometíos a la censura sustancial pol Ministeriu d'Información y Radiodifusión . Inder Kumar Gujral , el futuru primer ministru sí mesmu, arrenunció al cargu de Ministru d'Información y Radiodifusión, en protesta pola interferencia Sanjay Gandhi nel so trabayu. A lo último, la inminente eleiciones a l'asamblea llexislativa aplazóse indefinidamente, con tolos gobiernos de los estaos controlaos pola oposición de ser esaniciáu en virtú de la disposición constitucional que dexa'l despidu d'un gobiernu estatal nel encamientu del gobernador del estáu.
Indira Gandhi de les disposiciones d'emerxencia que s'otorguen facultaes estraordinaries. "A diferencia del so padre, Jawaharlal Nehru , que prefieren tratar con una fuerte principales ministros nel control de los sos partíos llexislativos y les organizaciones de partíu d'estáu, la señora Gandhi propúnxose esaniciar tolos ministru del Congresu que tenía un bon puntu de partida y pa sustituyir a cada unu d'ellos colos ministros personalmente lleal a ella ... Aun así, la estabilidá non pudo caltenese nos estaos ... " [ 16 ]
Afírmase que más se movió al presidente Ahmed emitir ordenances que nun precisen ser aldericaos nel Parllamentu , lo que-y dexa gobernar por decretu.
Coles mesmes, el gobiernu de Gandhi entamó una campaña p'acabar cola disidencia como l'arrestu y la detención de miles d'activistes políticos, Sanjay dio entamu a la llimpieza de los barrios marxinales alredor de Delhi de Jama Masjid , so la supervisión de Jag Mohan , más tarde el teniente gobernador de Delhi, que miles dexaría de persones ensin llar y cientos de muertos, y llevó a amargura comunal naquelles partes de la capital del país, y el programa de planificación familiar que s'impunxo pola fuercia la vasectomía en miles de padres, y foi alministráu de cutiu mal.
El testu que sigue ye una traducción defeutuosa o incompleta. Si quies collaborar con Wikipedia, busca l'artículu orixinal y ameyora o completa esta traducción. Copia y apega'l siguiente códigu na páxina de discusión del autor: {{subst:Avisu mal traducíu|Indira Gandhi}} ~~~~ |
Dempués d'estender l'estáu d'emerxencia en dos causes, en 1977 Indira Gandhi llamó a eleiciones, pa dar al eleutoráu la oportunidá de reivindicar el so dominiu. Gandhi pudo xulgar mal a la so popularidá descomanadamente por aciu la llectura de lo que la prensa censurada escribió alrodiu de ella. Sía que non, opúnxose'l Partíu Janata. Janata, dirixíu pol so vieyu rival, Desai y con Jai Prakash Narayan como'l so guía espiritual, afirma que les eleiciones fueron la última oportunidá pa la India d'escoyer ente "democracia y dictadura". El Congresu de Indira foi derrotáu. Indira Gandhi y Sanjay dambos perdieron los sos escaños, y el Congresu amenorgar a 153 escaños (frente a los 350 nos postreros Lok Sabha), 92 d'ellos nel sur.
La cayida de Indira Gandhi empezó dempués de que la India ganara la guerra contra Paquistán en 1971. El Tribunal Cimeru de Allahabad topó a Indira Gandhi culpable de corrupción eleutoral nes eleiciones de 1971.
En 1975, Indira Gandhi proclamó l'estáu d'emerxencia en virtú del artículu 352 nel qu'ordenó la detención de los sos opositores, que más tarde se xunieron y formaron el Partíu Janata. En 1977, Indira Gandhi y el so partíu, el Congresu Nacional Indiu, perdió les eleiciones frente a la Janata, una coalición de casi tolos oponentes de Indira. Dempués de les eleiciones, Gandhi atopar ensin trabayu, ingresos o residencia. Estremóse'l Partíu del Congresu mientres la campaña eleutoral de 1977: los partidarios de Gandhi, como'l veteranu Jagjivan Ram y el so fiel Bahuguna Satpathy Nandini - bien cercanos a Indira - viéronse obligaos a dixebrase, por cuenta de politiqueos y posiblemente a les circunstancies creaes por Sanjay Gandhi. El rumor principal yera que Sanjay tenía intenciones de desallugar a Indira. El Partíu del Congresu yera agora un grupu muncho más pequeñu nel Parllamentu, a pesar de la oposición oficial.
Una vegada que'l Partíu Janata llegó al poder, el so oxetivu yera devolver a tolos ciudadanos de la India les llibertaes perdíes cuando Indira Gandhi declaró l'estáu d'emerxencia. El líder del Partíu Janata foi Jayaprakash Narayan, que caltuvo'l partíu xuníu. Los dirixentes del Partíu Janata fueron Morarji Desai , Charan Singh , Raj Narain y Atal Bihari Vajpayee.
Incapaz de gobernar por cuenta de conflictos de la coalición rebalba, el ministru del gobiernu Janata, Choudhary Charan Singh, ordenó l'arrestu de Indira Gandhi y Sanjay por dellos cargos, nengunu de los cualos sería bono de probar nun tribunal indiu. L'arrestu significaba que Indira foi espulsada automáticamente del Parllamentu. Estos allegamientos incluyíen que Indira Gandhi, presuntamente, "entamaría o pensáu en matar a tolos líderes de la oposición na cárcel mientres la emerxencia ". [ 17 ] Sicasí, esta estratexa fracasó estrepitosamente. El so arrestu y xuiciu de llarga duración, sicasí, ganó la simpatía de muncha xente que tarreciera que llegara a convertise nuna tirana tan solo dos años antes.
La coalición Janata taba xunida namái pol so odiu a Indira (o "esa muyer", como dalgunos llamar ). Con tan pocu de mancomún, el gobiernu taba acorviáu poles lluches internes y Gandhi foi capaz d'utilizar la situación na so ventaya. Empezó a dar más discursos, pidiendo tácitamente sides por "errores" cometíos mientres la emerxencia.
Jayaprakash Narayan morrió'l 8 d'ochobre de 1979, lo que rompió la unidá del Partíu Janata y Desai tomó'l so llugar. Desai dimitió en xunu de 1979, y Charan Singh foi nomáu Primer Ministru por Reddy dempués de que Gandhi prometiera al Congresu'l sofitu del so gobiernu dende l'esterior. Dempués d'un curtiu intervalu de tiempu, retiró'l so sofitu inicial y el Presidente Reddy eslleió'l Parllamentu nel iviernu de 1979. Nes eleiciones de xineru del añu siguiente, el Congresu volvió al poder con una mayoría aplastante.
Mientres la década de 1980, Indira nun consiguió detener la cayida del 40 per cientu nel valor de la rupia india, 7 a 12 contra'l dólar d'EE.XX.. Sicasí, arguméntase que'l Bancu de la Reserva de la India decidió devaluar la rupia india pa faer les esportaciones más competitives.
La crítica de les sos táctiques contra partíos de la oposición fuera permediada pola aprobación popular de la so rápida aición en xunu pasáu pa encalorar un biltu terrorista sij nel estáu de Panyab.[16] En xunetu de 1982, Jarnail Singh Bhindranwale, líder de la institución relixosa sij Damdami Taksal, con sede nel septentrional estáu indiu de Panyab, lideró una campaña pa l'aplicación de la Resolvimientu Anandpur Sahib, col enfotu de crear un estáu independiente confesional sij na rexón. En respuesta a esti biltu independentista, Indira Gandhi ordenó'l 6 de xunu de 1984 la Operación Estrella Azul, mientres una de les fiestes más sagraes sij: l'exércitu indiu abrió fueu nel Templu Doráu Harmandir Sahib, en Amritsar.
Según les cifres oficiales del Gobiernu, alredor de 600 persones morrieron nel ataque contra'l templu, incluyendo'l líder militante sij, Jarnail Singh Bhindranwale. Otros informes asitien la cifra tan alta como 1200.[16] Mientres el conflictu torgó l'accesu a los medios internacionales, devotos sij y organizaciones de derechos humanos. Esti fechu xeneró un gran descontentu ente la minoría sij, desaguando nel asesinatu de Indira Gandhi el 31 d'ochobre de 1984, a manes de les sos guardaespaldes sij. La nueche antes de la so muerte, dixo a un mitin políticu: "Nun m'importa si la mio vida va nel serviciu de la nación Si muerro güei, cada gota de la mio sangre vigorizará la nación.".[17]