Jacobo Majluta | |||
---|---|---|---|
| |||
Vida | |||
Nacimientu | Santu Domingu, 9 d'ochobre de 1934 | ||
Nacionalidá | República Dominicana | ||
Muerte | Tampa, 2 de marzu de 1996 (61 años) | ||
Causa de la muerte | carcinoma pulmonar non microcíticu | ||
Estudios | |||
Estudios | Universidá Autónoma de Santu Domingu | ||
Oficiu | contable, políticu | ||
Creencies | |||
Partíu políticu | Partido Revolucionario Dominicano (es) | ||
Jacobo Majluta Azar (9 d'ochobre de 1934, Santu Domingu – 2 de marzu de 1996, Tampa) foi un contable y políticu dominicanu. Foi presidente del Senáu, vicepresidente y candidatu presidencial del Partíu Revolucionariu Dominicanu en 1986. Fundó'l Partíu Revolucionariu Independiente (PRI) y foi candidatu d'esti partíu en 1990.
Majluta nació en Santu Domingu el 9 d'ochobre de 1934 y finó'l 2 de marzu de 1996. El so padre, Jacobo Majluta yera dominicanu d'orixe libanés; la so madre, Elena Azar, yera libanesa. Casóse con Ana Elisa Villanueva con quien tuvo a la so única fía, Consuelo Elena Majluta Villanueva. D'oficiu, Contable Públicu Autorizáu, dedicar a la política, llegando a ocupar la presidencia de la República sustituyendo a Antonio Guzmán, depués del so decesu.[1]
Na so calidá de vicepresidente asumió la Presidencia Constitucional de la República nel periodu de transición del 4 de xunetu al 15 d'agostu de 1982. Una de les coses que fizo foi abaratar los precios de los artículos de primera necesidá; con esto quería asegurase'l poder pa una próximes eleiciones. En 1986 presentóse como candidatu pol Partíu Revolucionariu Dominicanu (PRD) y aliaos llogrando la mayoría de los sufraxos pero nun ganó les eleiciones debíu básicamente a la oposición d'una parte de dirixentes del PRD que fixeren causa común cola facción qu'encabezaba'l presidente de vez; Salvador Jorge Blanco, darréu encarceláu pol decretáu ganador de los comicios Joaquín Balaguer.
Ingresó al PRD en 1961, desempeñando posiciones de direición en dichu partíu. En siendo escoyíu senador, ocupó la presidencia de la Cámara Alta dende 1982 hasta finales de 1984. Darréu desamarróse una crisis cola so eleición y la d'otru bufete senatorial. Presidió nuevamente dicha cámara del 1985 al 1986.
Majluta, que fungía como Vicepresidente de la República, xuró'l so cargu darréu dempués de la muerte d'Antonio Guzmán como Presidente de la República. Trabayó arduamente por que los oficiales militares qu'antes sofitaben a Guzmán aceptaren a Salvador Jorge Blanco.
Fundó'l Frente de Converxencia Democrática, integráu por persones que nun pertenecíen al PRD, pero que simpatizaban pola so candidatura. Depués de marcaes contradicciones polítiques ente él y José Francisco Peńa Gómez, el PRD entra en procesu de división onde Majluta decide formar la so propia organización política, el Partíu Revolucionariu Independiente (PRI).
El día sábadu 2 de marzu de 1996, fina tres un cáncer pulmonar na ciudá de Tampa, Florida, Estaos Xuníos. Pola so capacidá pa gobernar, el so carisma, el so compromisu social, ente otres virtúes humanu y profesional, nomar nel so honor l'Avenida Jacobo Majluta, allugada nel allongamientu de l'Avenida Charles de Gaulle, dende la carretera Mella hasta l'Avenida República de Colombia[¿ónde?], so la Llei Non. 168-97.[2]
Jacobo Majluta ocupó dellos cargos nel planu políticu del país, ente ellos destáquense:[3][4]